Έξι παιδιά και μια έγκυος γυναίκα βρίσκονται μεταξύ των θυμάτων του πρόσφατου πολύνεκρου ναυαγίου στα ανοιχτά της Μάγχης. «Είναι τόσο δυσάρεστο», δήλωσε ο Φρεντερίκ Κυβιλιέ, δήμαρχος της Βουλώνης, αναλογιζόμενος τον τρόπο με τον οποίο αυτή η συνεχιζόμενη μεταναστευτική κρίση έχει αλλάξει - και τραυματίσει - τη βόρεια ακτογραμμή της Γαλλίας.
Τουλάχιστον 12 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους την Τρίτη, σύμφωνα με νεότερο προσωρινό απολογισμό από το ναυάγιο σκάφους μεταναστών στα ανοιχτά των γαλλικών ακτών της Βουλώνης, καθώς οι μετανάστες επιχειρούσαν να κάνουν τον διάπλου της Μάγχης για να φτάσουν από τη Γαλλία στη Βρετανία.
«Αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν [να ξεφύγουν] από το θάνατο και καταλήγουν να πεθαίνουν εδώ. Μητέρες, παιδιά... πεπεισμένοι ότι θα βρουν μια καλύτερη ζωή στην άλλη πλευρά της Μάγχης», δήλωσε ο Κυβιλιέ στο BBC, δείχνοντας με το χέρι προς τη Δύση, προς μια γκρίζα θάλασσα.
Αμέσως μετά από τέτοια περιστατικά υπάρχει, αναφέρει ο δημοσιογράφος του βρετανικού μέσου, «ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ του τρόπου αντίδρασης των Γάλλων και των Βρετανών».
Και εξηγεί: Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι αξιωματούχοι έσπευσαν να εστιάσουν - και να καταδικάσουν τις συμμορίες διακινητών. Κάθε περιστατικό, κάθε θάνατος, θεωρείται ως αποτέλεσμα κυνικής εγκληματικής δραστηριότητας. Πράγμα που, φυσικά, είναι.
Για άλλη μια φορά, οι διακινητές στοίβαξαν υπερβολικά πολλούς ανθρώπους οι οποίοι τους πλήρωσαν, σε βάρκες που φαίνεται να είναι όλο και πιο σαθρές, χωρίς να διαθέτουν ούτε κατά διάνοια αρκετά σωσίβια.
AP Photo/Bernat Armangue
«Φταίει η Βρετανία»
Εδώ, στη βόρεια Γαλλία, η αστυνομία δίνει παρόμοια έμφαση και προσπαθεί να περιπολεί όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις της όλο και πιο στρατιωτικοποιημένης ακτογραμμής της. Διαθέτουν πλέον περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό, οχήματα, εξοπλισμό νυχτερινής όρασης και ειδικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που μπορούν να εντοπίσουν ομάδες μεταναστών που κρύβονται στους αμμόλοφους.
Αλλά η αστυνομία γνωρίζει ότι, καθώς επεκτείνει τις επιχειρήσεις της - μεγάλο μέρος των οποίων χρηματοδοτείται πλέον από τους Βρετανούς φορολογούμενους - οι συμμορίες διακινητών ανταποκρίνονται στις αλλαγές, βρίσκουν νέους τρόπους για να περάσουν, και συχνά θέτουν τους ίδιους τους μετανάστες σε όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο.
Οι συμμορίες σχεδιάζουν το πέρασμα στην ενδοχώρα, από κανάλια ή από τη γαλλική ακτή, δηλαδή μεγαλύτερο ταξίδι για να διασχίσουν μια πολυσύχναστη θαλάσσια περιοχή γεμάτη εμπορικά πλοία και ισχυρές παλίρροιες. Στοιβάζουν όλο και περισσότερους ανθρώπους μέσα σε φουσκωτές βάρκες όλο και πιο αμφίβολης ποιότητας - μερικές φορές 90 άτομα σε μια βάρκα που έχει σχεδιαστεί, ή σχεδόν σχεδιαστεί, για να χωράει 40 άτομα. Είναι ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται καθώς οι αρχές καταφέρνουν να διακόψουν τον ανεφοδιασμό των σκαφών που φτάνουν στην ακτογραμμή από το εσωτερικό της Ευρώπης.
Παράλληλα, οι διακινητές χρησιμοποιούν περισσότερη βία: Πετροβολούν την αστυνομία στις παραλίες ενώ μερικές φορές βγάζουν μαχαίρια.
Στόχος είναι να κερδίσουν λίγα πολύτιμα δευτερόλεπτα για να βάλουν τις βάρκες τους και τους επιβάτες τους στο νερό, με την αστυνομία, που ανησυχεί ότι μπορεί να κατηγορηθεί ότι θέτει τους ανθρώπους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο, να επεμβαίνει σπάνια.
Ωστόσο, για τους Γάλλους πολιτικούς και τους πολίτες κατά μήκος αυτής της ακτογραμμής, η αντίδραση σε ένα ακόμη θανατηφόρο περιστατικό δεν επικεντρώνεται στον εγκληματικό χαρακτήρα των κυκλωμάτων διακινητών, αλλά στα κίνητρα των μεταναστών, στο τι εξακολουθεί να οδηγεί τόσους πολλούς ανθρώπους να επιχειρούν αυτόν τον επικίνδυνο διάπλου.
Και το ωμό συμπέρασμα, γράφει ο δημοσιογράφος του BBC, που επαναλαμβάνεται συχνά από τοπικούς δημάρχους, από συνταξιούχους, από ζευγάρια που βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους σε παραλίες όπου τώρα φοβούνται ότι μπορεί να συναντήσουν σορούς που ξεβράστηκαν στην ακτή, είναι ότι γι' αυτό φταίει η Βρετανία.
AP Photo/Nicolas Garriga
Έχοντας παρακολουθήσει αυτή την κρίση να εξελίσσεται επί δεκαετίες, από τους καταυλισμούς γύρω από τη σήραγγα της Μάγχης και τα πορθμειακά λιμάνια, μέχρι το πιο πρόσφατο φαινόμενο των μικρών σκαφών, πολλοί Γάλλοι δυσανασχετούν έντονα με τον τρόπο που μια κρίση που θεωρούν «βρετανική» επηρεάζει τις δικές τους ζωές και κοινότητες.
Για το θέμα αυτό μίλησε και ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, Ζεράλ Νταρμανέν, από το λιμάνι της Βουλώνης.
Καταδίκασε τους διακινητές, αλλά τα σχόλιά του στην πλειονότητά τους επικεντρώθηκαν στο δέλεαρ της χαλαρά ρυθμισμένης αγοράς εργασίας της Βρετανίας, η οποία λειτουργεί σαν «μαγνήτης», προσελκύοντας νεαρούς Ερυθραίους, αποφασισμένους Σουδανούς, Αφγανούς, Σύριους και Ιρακινούς σε αυτή την ακτογραμμή, πεπεισμένους ότι αν καταφέρουν να διασχίσουν αυτό το τελευταίο, σύντομο κομμάτι θάλασσας - ή ακόμη και τη μισή διαδρομή - θα καταλήξουν σε μια χώρα όπου μπορούν να βρουν δουλειά, ακόμη και χωρίς τα κατάλληλα χαρτιά.
Ο Νταρμανέν ζήτησε, όπως έχει κάνει ουκ ολίγες φορές, μια νέα συνθήκη για τους μετανάστες μεταξύ της Βρετανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τον τρόπο αυτό, αναφέρθηκε σε μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση στη Γαλλία, σύμφωνα με την οποία όσες προσπάθειες και αν καταβληθούν για την αντιμετώπιση των κυκλωμάτων διακινητών, δεν θα είναι ποτέ αρκετές. Ότι πρόκειται για μια κρίση που τροφοδοτείται από τα αιτήματα δεκάδων χιλιάδων αποφασισμένων μεταναστών και όχι από τα κίνητρα αναζήτησης κέρδους ενός δικτύου εγκληματιών.
Υπάρχει μια άλλη διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο η Βρετανία και η Γαλλία αντιδρούν σε τέτοιες στιγμές και φαίνεται στους τίτλους των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων. Η κρίση μπορεί να είναι η μεγάλη είδηση στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά στη Γαλλία -μια χώρα που αυτή τη στιγμή βιώνει μια εσωτερική πολιτική αναταραχή και έχει κουραστεί από την κατάσταση στις βόρειες ακτές της- δώδεκα θάνατοι στη Μάγχη μετά βίας γίνονται πρωτοσέλιδο, καταλήγει ο δημοσιογράφος του BBC.
