Του Γιάννη Μαντζίκου
Η Αμερικανική επιχείρηση για την εξόντωση του αρχηγού του Ισλαμικού Κράτους Αμπου Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι μπορεί να αποτέλεσε μια σημαντική νίκη στη μάχη κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας, όμως η ιστορία αλλά και τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά «τελειωμένη υπόθεση» δεν πρέπει να θεωρείται.
Καταρχήν, ο θάνατος του Μπαγκντάντι ο οποίος το 2014 από το Μεγάλο Τέμενος Αλ Νούρι στη Μοσούλη του Ιράκ κήρυξε εαυτόν «χαλίφη» του Ισλαμικού Κράτους αποτέλεσε μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία του τζιχαντισμού και αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους μαχητές της οργάνωσης. Χωρίς άλλωστε τον Μπαγκντάντι ο οποίος βασιζόταν μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είχε διδακτορικές σπουδές στη θεολογία, πράγμα σπάνιο για εξτρεμιστή, το Ισλαμικό Κράτος δεν θα είχε αναγεννηθεί από τις στάχτες του μετά την ήττα που υπέστη το 2007 στην Άνμπαρ του Ιράκ από τους Αμερικανούς, όποτε και θεωρούνταν «αμελητέα ποσότητα».
Το 2011 όμως ο Αλ Μπαγκντάντι εκμεταλλευόμενος τον θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Αμποτάμπαντ του Πακιστάν, την οργή χιλιάδων νέων στον Αραβικό κόσμο κατά των «διεφθαρμένων» ελίτ στη Συρία το Ιράκ και σε αρκετές άλλες χώρες, έκτισε «αθόρυβα» την οργάνωση η οποία έφτασε να ελέγχει την αντίστοιχη έκταση της Μεγάλης Βρετανίας, με πληθυσμό 8 εκατομμύρια, 100,000 μαχητές, ανάμεσα τους πολλές χιλιάδες Ευρωπαίους και πάνω από 2 δις δολάρια περιουσιακά στοιχεία.
To Ισλαμικό Κράτος άλλωστε έχει συνηθίσει στις αλλαγές. Η πρώτη φορά ήταν το 2006 μετά τον θάνατο του διαβόητου αρχηγού της τοπικής Αλ Κάιντα στο Ιράκ (προδρόμου του ISIS) Αμπου Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι και η δεύτερη ήταν το 2010, μετά τον θάνατο του Αμπού Ομάρ Αλ Μπαγκντάντι (καμία συγγένεια). Εξάλλου, παρά τις ήττες που είχε υποστεί μάλιστα τα τελευταία τρία χρόνια, ο Αλ Μπαγκντάντι εν αντιθέσει με τον Μπιν Λάντεν παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις, αφού μάλιστα είχε ορίσει όπως αναφέρουν διεθνή μέσα τον διάδοχο του στο πρόσωπο του Αμπντουλάχ Καρντάς.
Την ίδια ώρα όπως σημείωσε ο Μπρους Χόφμαν ένας από τους πλέον έγκυρους αναλυτές της ισλαμικής τρομοκρατίας «το γεγονός ότι βρέθηκε σε κρησφύγετο της Χουρας Αλ Ντιν (τοπικής Αλ Κάιντα στη Συρία) ενδέχεται να σημαίνει ότι υπάρχει προσέγγιση ανάμεσα σε Ισλαμικό Κράτος και Αλ Κάιντα, κάτι διόλου ενθαρρυντικό». Παράλληλα, η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη βόρεια Συρία δημιουργεί ένα κενό ασφαλείας, το οποίο το ISIS πιθανότατα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στρατολογώντας μαχητές. Ο αμερικανικός στρατός εκτιμά ότι μέχρι και 18.000 μέλη του ISIS κρύβονται στη Συρία και το Ιράκ, ενώ σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη ο αριθμός αυτός φτάνει ενδεχομένως και τους 30,000. Στην ίδια εξίσωση μπαίνουν και οι χιλιάδες αιχμάλωτοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, μαχητών του Ισλαμικού Κράτους που αποτελούν δυνάμει «ακατέργαστο υλικό» για στρατολόγηση, ενώ όσο συμβαίνουν αυτά στη Συρία, το Ιράκ και ο Λίβανος δυο χώρες με τη δική τους ιδιαιτερότητα στα θέματα αυτά «βράζουν» από διαδηλώσεις νέων ανθρώπων.
Τέλος το Ισλαμικό Κράτος έχει κτίσει και εμπνεύσει ένα παγκόσμιο δίκτυο το όποιο δρα είτε στο όνομα του είτε υπό την άμεση καθοδήγηση του, χαρακτηριστική είναι η επίθεση στη Σρι Λάνκα τον περασμένο Απρίλιο, όποτε τζιχαντιστές σκότωσαν τουλάχιστον 200 ανθρώπους και τραυμάτισαν σοβαρά άλλους 500.
Η εξόντωση του αρχηγού του Ισλαμικού Κράτους θεωρείται επιτυχία όμως δύναται να χαρακτηριστεί ως «Λερναία Ύδρα» αφού κόβοντας ένα κεφάλι εμφανίζονται δύο που διεκδικούν τη θέση. Αυτό δείχνει να συμβαίνει με βάση τις πληροφορίες που μεταδίδουν και τα ξένα μέσα ενημέρωσης.
Σε κάθε περίπτωση, όπως τονίζουν έγκυροι αναλυτές, άμεση προτεραιότητα θα πρέπει να είναι για τους Αμερικανούς η εξάρθρωση όλου του δικτύου της οργάνωσης στη Συρία και το Ιράκ και όχι επιφανειακοί πανηγυρισμοί...
AP Photo
