Στην τελική ευθεία για τη «μητέρα των μαχών» που έρχεται να κρίνει τη μελλοντική ταυτότητα των Ηνωμένων Πολιτειών και τη θέση τους στον κόσμο και για τον κόσμο, Κάμαλα Χάρις και Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζονται απόλυτα ισόπαλοι και προσπαθούν εναγωνίως να προσελκύσουν αναποφάσιστους και απογοητευμένους ψηφοφόρους, ιδίως ανάμεσα στους κόλπους των νέων, Αφροαμερικανών και ισπανόφωνων.
Η βαριά σκιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή πλανάται ταυτόχρονα πάνω από τις προεδρικές κάλπες, ιδίως σε δύο από τις πλέον αμφίρροπες πολιτείες που είναι και αυτές που θα κρίνουν την εκλογική έκβαση.
Χάρις και Τραμπ έχουν επικεντρώσει αμφότεροι σε Μίσιγκαν και Πενσιλβάνια διεκδικώντας τις ψήφους των αναποφάσιστων, των μουσουλμάνων και Αράβων ψηφοφόρων, καθώς και της εβραϊκής κοινότητας των ΗΠΑ, τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις προδιαθέτουν συνολικά σε ένα θρίλερ άνευ προηγουμένου τη νύχτα της 5ης Νοεμβρίου.
Αριζόνα, Τζόρτζια, Μίσιγκαν, Βόρεια Καρολίνα, Πενσιλβάνια, Οϋισκόνσιν και Νεβάδα είναι οι επτά πολιτείες που κρατούν τα «κλειδιά» του Λευκού Οίκου. Ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων αφήνει τα πάντα ανοιχτά καθώς οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία είτε ισοψηφούν, είτε οι διαφορές μεταξύ τους κινούνται εντός του ορίου στατιστικού λάθους. Σε εθνικό επίπεδο, η Κάμαλα Χάρις έχει χάσει το αρχικό μομέντουμ και τόσο η τελευταία δημοσκόπηση των News York Times/Siena College πριν τις εκλογές, όσο και εκείνη του CNN, έχουν δώσει απόλυτη ισοπαλία των δύο υποψηφίων στο 48% και το 47% αντίστοιχα.
Η αντιπρόεδρος Χάρις έχει προσπαθήσει, όχι πάντα επιτυχώς, να ισορροπήσει ανάμεσα στην ακλόνητη υποστήριξη στην άμυνα και την ασφάλεια του Ισραήλ και τη σκληρή καταδίκη των απωλειών μεταξύ του άμαχου παλαιστινιακού πληθυσμού. Η «αφετηρία» της ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη, δεδομένου ότι ως αντιπρόεδρος του Τζο Μπάιντεν είναι αναπόφευκτα ταυτισμένη με τη διακυβέρνησή του -γεγονός που αφορά τόσο τα εντός, οικονομία και μεταναστευτικό, όσο και την εξωτερική πολιτική. Απέναντί της έχει από την άλλη έναν Τραμπ που απλώς ξεκινάει από το ότι τίποτα δεν θα είχε συμβεί εάν βρισκόταν εκείνος στην εξουσία, και τελειώνει με ότι θα τα λύσει όλα εφόσον επανεκλεγεί, οτιδήποτε και αν αυτό συνεπάγεται.
Το ανοιχτό μέτωπο της Γάζας αποτελεί «πληγή» για την εκστρατεία των Δημοκρατικών ήδη από την περίοδο των προκριματικών εκλογών για το χρίσμα, προ της απόσυρσης του Τζο Μπάιντεν από την προεδρική κούρσα. Το ρήγμα μεταξύ των μουσουλμάνων και των Αράβων Αμερικανών ψηφοφόρων και του Δημοκρατικού Κόμματος έχει φτάσει σε οριακό σημείο, και αν επιβεβαιωθούν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην πλειονότητά τους δεν θα ψηφίσουν Χάρις.
Πουθενά αλλού η κρίση στη Μέση Ανατολή δεν θα βαρύνει περισσότερο στις κάλπες από ό,τι στο Μίσιγκαν, την πολιτεία-κλειδί με περισσότερους από 300.000 κατοίκους με καταγωγή από τη Μέση Ανατολή ή τη Βόρεια Αφρική, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν μία καίρια εκλογική «δεξαμενή» για τους Δημοκρατικούς που μέχρι πριν την 7η Οκτωβρίου 2023 και όσα επακολούθησαν μπορούσαν να τη θεωρούν δεδομένη.
Ακριβώς σε αυτή την πολιτεία, κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών του Δημοκρατικού Κόμματος, γεννήθηκε το κίνημα της λεγόμενης «αδέσμευτης» ψήφου σε έκφραση διαμαρτυρίας για τη στάση της διακυβέρνησης Μπάιντεν στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας. Σήμερα, πολλοί από τους «αδέσμευτους» ενδέχεται να εγκαταλείψουν τους Δημοκρατικούς υπέρ της επικεφαλής των Πρασίνων Τζιλ Στάιν, που διατείνεται ότι είναι «η μόνη υποψήφια κατά της γενοκτονίας των Παλαιστινίων». Παράλληλα, πέραν των δημοσκοπήσεων, την απώλεια ψήφων για το Δημοκρατικό Κόμμα «προαναγγέλλει» ανακοίνωση της αραβοαμερικανικής επιτροπής πολιτικής δράσης που προ ημερών κάλεσε σε αποχή από την προεδρική κάλπη υποστηρίζοντας ότι «και οι δύο υποψήφιοι υποστηρίζουν τον πόλεμο και τη γενοκτονία».
Η πλέον πρόσφατη δημοσκόπηση του AP-NORC διαπιστώνει ότι ούτε ο Τραμπ ούτε η Χάρις έχουν σαφές πολιτικό πλεονέκτημα όσον αφορά την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Περίπου 4 στους 10 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους λένε ότι ο Τραμπ θα απέδιδε καλύτερα, και ανάλογο ποσοστό λέει το ίδιο για την Χάρις. Δύο στους δέκα ψηφοφόροι απαντούν ότι κανείς από τους δύο δεν θα ήταν καλύτερος. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις αδυναμίας της Χάρις εντός του κόμματός της. Μόνο τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών εκτιμούν ότι η Κάμαλα Χάρις θα ήταν η καλύτερη υποψήφια για να χειριστεί την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Αντίθετα, μεταξύ των Ρεπουμπλικανών, 8 στους 10 λένε ότι ο Τραμπ θα ήταν ο καλύτερος.
Για να προσπαθήσουν να ανακτήσουν την υποστήριξη Αράβων και μουσουλμάνων ψηφοφόρων δίχως ταυτόχρονα να αποξενώσουν τους Εβραίους ψηφοφόρους, επίσης ζωτικής σημασίας εκλογική ομάδα σε πολλές πολιτείες και κυρίως στην Πενσιλβάνια, οι Δημοκρατικοί διεξάγουν μία μαζική εκστρατεία με στοχευμένες διαφημίσεις στο Facebook, δημιούργησαν κανάλια στο WhatsApp και διένειμαν ενημερωτικά δελτία με τις πιο αιχμηρές δηλώσεις της Χάρις για τον πόλεμο στη Γάζα. Το μήνυμα είναι ότι η Χάρις έχει εκφράσει την αλληλεγγύη της στους Παλαιστίνιους και καλεί το Ισραήλ να σεβαστεί τους διεθνείς νόμους, ενώ ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την απαγόρευση εισόδου για πολίτες από χώρες με πλειοψηφούντα μουσουλμανικό πληθυσμό, και έχει χρησιμοποιήσει τον όρο «Παλαιστίνιος» ως προσβολή.
Από την πλευρά του, ο Ντόναλντ Τραμπ δίνει συνεντεύξεις στο σαουδαραβικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο Al-Arabiya και στο κανάλι του Λιβάνου MTV, υποστηρίζοντας ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε επί προεδρίας του και ότι αν εκλεγεί «τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα». Σε αναρτήσεις του επίσης ...ενημερώνει ότι «αν η Κάμαλα έχει άλλα τέσσερα χρόνια, η Μέση Ανατολή θα περάσει τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες στις φλόγες και τα παιδιά σας θα πάνε στον πόλεμο, ίσως ακόμη και σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ με επικεφαλής τον πρόεδρο Ντόναλντ Τζ. Τραμπ».
Στο πλευρό του έχει σταθέρα τον Ίλον Μασκ, που εσχάτως αυτοπροσδιορίζεται και ως «Dark MAGA», και ο οποίος δεδομένου ότι δεν έχει ούτε όρια, ούτε ηθικές δεσμεύσεις, υποστηρίζει τη «διπλή» εκστρατεία της επιτροπής πολιτικής δράσης Future Coalition. Η εκστρατεία προβάλλει διαφημίσεις σε αραβοαμερικανικές κοινότητες στο Μίσιγκαν, οι οποίες επικεντρώνονται στην υποστήριξη της Κάμαλα Χάρις προς το Ισραήλ, συνοδευόμενες από μια φωτογραφία της ίδιας και του συζύγου της, Νταγκ Έμχοφ, ο οποίος είναι Εβραίος. Η ίδια ομάδα στέλνει το αντίθετο μήνυμα στους Εβραίους ψηφοφόρους στην Πενσιλβάνια, προβάλλοντας την υποστήριξη της αντιπροέδρου για την παρακράτηση ορισμένων όπλων από το Ισραήλ -μια κίνηση της κυβέρνησης Μπάιντεν για να πιέσει τον μακροχρόνιο σύμμαχο των ΗΠΑ να περιορίσει τις απώλειες μεταξύ των αμάχων.
