Παρά τους ισχυρισμούς της καθ’ ημάς μυθολογίας για το «ξανθό, ομόδοξο γένος του Βορρά» που στάθηκε πάντα στο πλευρά της χώρας, η Ρωσική Ομοσπονδία σήμερα είναι ένα πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μωσαϊκό, όπου συνυπάρχουν - όχι πάντα αρμονικά - διάφορες θρησκείες, ομολογίες πίστεως, δοξασίες και παραθρησκεύματα.
Κυρίαρχη θέση, φυσικά, κατέχει το Πατριαρχείο της Μόσχας με επικεφαλής τον Κύριλλο Γκουντιάγιεφ, ο οποίος δε δίστασε να κηρύξει «ιερό πόλεμο» κατά της Ουκρανίας, πράγμα πρωτοφανές στην ιστορία της ανατολικής Ορθοδοξίας. Ακολουθεί η, επίσης, Ορθόδοξη Εκκλησία των Παλαιόπιστων που προέκυψε από το σχίσμα στα μέσα του 17ου αιώνα, ως αντίδραση στις μεταρρυθμίσεις του τότε Πατριάρχη Νίκωνα και σήμερα έχει ως επικεφαλής έναν πρώην ανώτατο αξιωματικό των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών.
Η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στη Ρωσική Ομοσπονδία, είναι το Ισλάμ, το οποίο ασπάζονται οι πληθυσμοί των περιοχών του Βόρειου Καύκασου, αλλά και του γειτονικού Ταταρτσάν. Συνολικά, περίπου 20 με 25 εκατομμύρια του συνολικού πληθυσμού δηλώνουν μουσουλμάνοι. Πέραν τούτου, σήμερα στη Ρωσική Ομοσπονδία εργάζονται μερικά εκατομμύρια οικονομικοί μετανάστες από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και ιδιαίτερα από το Τατζικιστάν, όπου έχει στήσει τα δίκτυα στρατολόγησης το «Βιλαγιάτ Χορασάν» παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους που δρα στην ομώνυμη επαρχία του Αφγανιστάν.
Τους τελευταίους μήνες καταγράφηκε η τρομοκρατική ενέργεια στον συναυλιακό χώρο «Κρόκους», η εξέγερση Τατζίκων κρατουμένων σε φυλακή του Ροστόφ και η επίθεση στο Νταγκεστάν στην οποία συμμετείχαν γιοι επιφανούς στελέχους των τοπικών αρχών. Αναρίθμητες είναι και οι ένοπλες επιθέσεις κατά αστυνομικών φυλακίων σε ολόκληρη την περιοχή, πράγμα που προβληματίζει πολύ τόσο τις τοπικές αρχές, όσο και τις μυστικές υπηρεσίες που δείχνουν ανήμπορες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Οι τρεις αυτές περιπτώσεις, αντιμετωπίζονται, πλέον, ως το πρελούδιο μιας πιο γενικευμένης αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και των τρομοκρατικών οργανώσεων. Το Ισλαμικό κράτος διακήρυξε πως δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει τη βοήθεια που προσέφερε η Ρωσία στον Άσαντ της Συρίας. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, παρά το αίμα των αθώων πολιτών που λειτουργεί περισσότερο ως προπαγάνδα της τρομοκρατίας.
Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε το Ισλαμικό κράτος να ανακοινώσει την ίδρυση του «Βιλαγιάτ Καβκάζ», θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να διακηρύξει τη φιλοδοξία και στόχευση του για μία μακροχρόνια παραμονή στις συγκεκριμένες περιοχές. Ήδη, έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί οι διαδρομές των δωρεών και συνδρομών σε κρυπτονομίσματα που ξεκίνησε το Ισλαμικό κράτος στο Χορασάν και απευθύνεται στους όπου γης μουσουλμάνους.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως το Ισλαμικό κράτος, ανεξάρτητα από τη μη συμβατική, οργανωτική του δομή, αποφάσισε να ανοίξει το «νότιο μέτωπο» κατά της Ρωσίας, οργανώνοντας και εκτελώντας διάφορες επιθέσεις, τόσο στον Βόρειο Καύκασο, όσο και στα νότια της χώρας, οι οποίες καταλαμβάνουν εξ απήνης τους μηχανισμούς των μυστικών υπηρεσιών που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στην καταστολή εκείνων που αμφισβητούν και αντιδρούν κατά του πολέμου ενάντια στην Ουκρανία.
Παρατηρητές και αναλυτές της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή θυμίζουν συχνά την ανεπάρκεια της FSB και των άλλων μυστικών υπηρεσιών να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ίσως, να είχαν βολευτεί με την περίπτωση της Τσετσενίας, ενός χαλιφάτου στην καρδιά του Βόρειου Καύκασου, όπου με τον διορισμό του Καντίροφ, ως ανθύπατου της Μόσχας, θεώρησαν το πρόβλημα λυμένο.
Όπως και πολλές φορές στην ιστορία της, η Ρωσία συνηθίζει να κλαίει πάνω από την κατσαρόλα με το καμένο γάλα, αφού τόσο και την ίδια την εξουσία, όσο και για τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς πρωτεύουσα σημασία έχει η αέναη αναπαραγωγή τους.
