Η σωματική τιμωρία επιστρέφει φέτος στα σχολεία μικρής πόλης στο νοτιοδυτικό Μιζούρι, καθώς η περιφέρεια θα την επιτρέπει εφόσον οι γονείς έχουν δώσει τη συναίνεσή τους.
Στο Κάσβιλ οι υπεύθυνοι της σχολικής περιφέρειας ενημέρωσαν αυτή την εβδομάδα τους γονείς των μαθητών για τη νέα πολιτική που θα ακολουθηθεί στη διάρκεια συνάντησης που πραγματοποίησαν. Παράλληλα μοίρασαν και φόρμες συναίνεσης, σύμφωνα με γονέα που παρέστη στη συνάντηση.
«Ουσιαστικά αυτό δίνει στο σχολείο ακόμα ένα εργαλείο για να πειθαρχήσουν τα παιδιά, χωρίς να χρειάζεται να τα στέλνουν πίσω στο σπίτι με αποβολή, όπου απλώς θα παίζουν βιντεοπαιχνίδια», δήλωσε ο 28χρονος Ντίλαν Μπερνς, αγρότης που ζει στην περιοχή και τάσσεται υπέρ της σωματικής τιμωρίας.
Μέσο του... 19ου αιώνα
Η σωματική τιμωρία θεωρούνταν αποδεκτό μέσο τήρησης της πειθαρχίας στα σχολεία στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει πάψει να εφαρμόζεται.
Το 1977 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι η σωματική τιμωρία στα σχολεία είναι συνταγματική, δίνοντας στις πολιτείες το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνες τους. Έκτοτε πολλές έχουν απαγορεύσει την πρακτική, ωστόσο 19 πολιτείες, κυρίως στον νότο, την επιτρέπουν, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχολογίας.
Αντιδράσεις
Ο Ρίτσαρντ Ουέξλερ, εκτελεστικός διευθυντής του National Coalition for Child Protection Reform, εξέφρασε την έκπληξή του για την απόφαση των αρχών του Κάσβιλ.
«Η τάση στην Αμερική πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα σχολεία καταργούν αυτή την πρακτική», εξήγησε. «Είναι η πρώτη φορά που ακούω κάποιο να την υιοθετεί».
Η σχολική περιφέρεια του Κάσβιλ, στην οποία ανήκουν 1.900 μαθητές, υιοθέτησε την πολιτική τον Ιούνιο, σύμφωνα με τον ιστότοπό της. Εκεί αναφέρει ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί επιλογή «μόνο όταν έχουν αποτύχει όλα τα άλλα εναλλακτικά μέσα πειθαρχίας» και πρέπει να επιβάλλεται χωρίς «το ενδεχόμενο σωματικής βλάβης ή τραυματισμού».
Στον ιστότοπο δεν διευκρινίζεται ποιο είδος σωματικής τιμωρίας θα εφαρμόζεται, αλλά τονίζεται ότι «δεν επιτρέπεται να χτυπά κανείς μαθητή στο κεφάλι ή το πρόσωπο».
«Είναι εντελώς φρικτή πρακτική», τόνισε ο Ουέξλερ. «Δεν υπάρχει λόγος ένας καθηγητής ή ένας διευθυντής να χτυπήσει ποτέ ή να επιτεθεί σε ένα παιδί», υπογράμμισε. «Δεν το συνετίζει, το τραυματίζει».
Ο Μπερνς, που έχει δύο παιδιά που πηγαίνουν σχολείο – ένα στην πέμπτη δημοτικού και ένα στο νηπιαγωγείο—, δήλωσε ότι πολλοί γονείς στο Κάσβιλ, μια πόλη 3.000 κατοίκων κοντά στα σύνορα με το Άρκανσο, στηρίζουν την πρόταση.
«Πιστεύω ότι υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση για το θέμα», εξήγησε. «Κανείς δεν θα κρατά με τη βία ένα παιδί και θα το χτυπά, πρόκειται για μία ή δύο ξυλιές».
Ο Μπερνς πρόσθεσε ότι έχει ήδη προειδοποιήσει τα παιδιά του για τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει η κακή συμπεριφορά τους στο σχολείο. «Τα παιδιά μου είναι καλά. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει θέμα».
