Ο Χο Τσι Μινχ είχε στήσει το αρχηγείο των Βιετκόνγκ στη Σαϊγκόν, δίπλα στο κτήριο των αρχών ασφαλείας και τις ξένες πρεσβείες. Κάτι αντίστοιχο είχαν κάνει και οι μπολσεβίκοι πριν το πραξικόπημα του 1917, που οδήγησε στο ιστορικό δυστύχημα που ονομάστηκε επανάσταση.
Ο κανόνας των συνωμοτών είναι παλιός: αν θες να κρύψεις κάτι, βάλ' το σε κοινή θέα αυτών που το αναζητούν. Η εξέλιξη της ιστορίας των Τεμπών αποδεικνύει πως υπήρξε μια τεράστιας έκτασης προσπάθεια συγκάλυψης των αιτιών και των υπευθύνων του τραγικού δυστυχήματος.
Η συγκάλυψη βέβαια δεν αφορούσε την επιχείρηση του πρωθυπουργού και συνεργατών του να καλύψουν κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία που μετέφερε λαθραίο ξυλόλιο αξίας ...4-5.000! ευρώ ή κάποιον ημέτερο κομματικό αφισοκολλητή. Τα επιχειρήματα αυτά ήταν αστεία.
Η προσπάθεια συγκάλυψης ξεκίνησε με τη διασπορά σεναρίων για μεταφορά νατοϊκών όπλων, την παράνομη μεταφορά ξυλολίου, το περίφημο «μπάζωμα» που έθαψε πτώματα και στοιχεία. Άλλα σενάρια υποστήριζαν την καταστροφή καταγεγραμμένων συνομιλιών ή την εξαφάνιση αδήλωτων θυμάτων.
Κάποιοι έφτασαν να μιλούν για μαφιόζικες εκτελέσεις πιθανών μαρτύρων, όπως το θανατηφόρο τροχαίο ενός σταθμάρχη του ΟΣΕ που είχε πάρει σύνταξη πριν δέκα χρόνια και, σύμφωνα με τους συγγενείς, δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση. Το ίδιο είπαν και για άλλο τροχαίο με μοτοσικλέτα.
Ισχυρίστηκαν ακόμη πως ο θάνατος συγγενούς ενός δικαστικού ήταν απαγωγή και δολοφονία για να εκβιαστεί. Όταν κυκλοφόρησαν βίντεο που έδειχναν πως η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε αδήλωτο φορτίο, ισχυρίστηκαν πως το ξυλόλιο θα μπορούσε να είχε αποθηκευτεί σε μπιτόνια στο θαλαμίσκο του μηχανοδηγού.
Όταν αποδείχθηκε πως ο θάνατος του συγγενούς της δικαστικού δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση, απλά μεταπήδησαν στο επόμενο σενάριο.
Γιατί όμως κάθε μπαρούφα που εκστομιζόταν καταπίνονταν αμάσητη με τόση προθυμία;
Υπάρχει μια διάχυτη αντισυστημικότητα στην κοινωνία, όπως σε όλες τις πλούσιες κοινωνίες, η οποία αγγίζει τα όρια της αυτοχειρίας. Αυτός πιστεύω είναι ο βασικός λόγος. Πολλά μέσα ενημέρωσης και συγκροτημένες ομάδες ηλεκτρονικού όχλου εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται αυτό το γόνιμο έδαφος.
Τα σενάρια συνωμοσίας προπαγανδίζονταν επί μήνες με τρόπο και επιμονή που έκαναν πολλούς να υποπτεύονται πως πίσω τους κρυβόταν κάποιο σχέδιο πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης της χώρας.
Τούτο όμως μοιάζει με λογικό επακόλουθο. Είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο. Κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση.
Λένε πως για να δεις ποιος κρύβεται πίσω από κάποια μεθόδευση, παρατήρησε ποιοι ζημιώνονται και ποιοι κερδίζουν από αυτήν.
Ο διχασμός και η αποσταθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας σε μια περίοδο διεθνούς γεωπολιτικής ρευστότητας, με έναν πόλεμο βόρεια (Ουκρανία) και τη Μέση Ανατολή σε φάση επαναοριοθέτησης των ζωνών επιρροής, θέτει στους ωφελημένους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της χώρας, όπως η Τουρκία και η Ρωσία.
Υπήρξαν ήδη δημοσιεύματα για οργανωμένα bots στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες και κόμματα που υποστήριξαν με απόλυτο και εξωφρενικά μεροληπτικό τρόπο όλα τα σενάρια συνωμοσίας, τα οποία εμφανίζουν ήδη τεράστια δημοσκοπικά κέρδη.
Κερδοσκόποι και πολιτικές ύαινες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν να καραδοκούν για κάποιο μεροκάματο τρόμου, έστω και στην οσμή των πτωμάτων.
Υπήρξαν δημοσιογράφοι και μέσα που έδωσαν υπερβολική δημοσιότητα σε εξωφρενικά σενάρια μόνο και μόνο γιατί αυτά εξασφάλιζαν τηλεθέαση και επισκεψιμότητα. Σίγουρα όλα αυτά τα μετέτρεψαν σε μετρήσιμα έσοδα.
Υπήρξαν επιχειρηματικά συμφέροντα που ήταν σε κόντρα με την κυβέρνηση και βρήκαν την ευκαιρία να κερδίσουν πόντους. Κάποιοι μάλιστα φιλοδοξούσαν να αλλάξουν κυβέρνηση και πρωθυπουργό χωρίς εκλογές.
Υπάρχει πάντα ένα πλήθος χρήσιμων ηλιθίων που ακολουθεί κάθε «μπούρδα» που κυκλοφορεί, αρκεί αυτή να έχει κάποιο αντισυστημικό και προοδευτικό πρόσημο, αδιαφορώντας αν την αναμεταδίδουν επιφανείς ολιγάρχες.
Αν υπάρχει μια προσπάθεια συγκάλυψης των αιτιών και των υπευθύνων του τραγικού δυστυχήματος, αυτή αφορά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας που, αντί να απαιτεί να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, αναζητεί εναγωνίως τρόπους να αυτοκτονήσει. Το ίδιο έκανε και πριν από δέκα χρόνια.
Μήνυμα 1) ΕΟΔΑΣΑΑΜ: Σούργελο.
Στην παρουσίαση του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το δυστύχημα στα Τέμπη,
διακρίνεται ο Λακαφώσης να μιλά εκτενώς με τα μέλη της επιτροπής πριν την έναρξη της συνέντευξης. Εισέρχεται στο χώρο (09:00 περίπου) χαριεντίζεται με πολλούς από τους παρόντες, κάθεται πίσω από την έδρα δίπλα στους ομιλητές και μιλά για 5 λεπτά περίπου με αυτούς. Κανένα άλλο μέλος του ακροατηρίου δεν κινείται με όμοιο τρόπο.
Με ποια ιδιότητα το κάνει αυτό;
Δεν είναι ιδιωτική σύσκεψη, αλλά η παρουσίαση του πορίσματος από τον επίσημο φορέα του κράτους για μια τραγωδία με 57 νεκρούς, για ένα θέμα που συγκλόνισε τη χώρα, που μονοπωλεί την επικαιρότητα όπως δεν έγινε για πολλά χρόνια. Και ο επίσημος φορέας του κράτους συνδιαλέγεται συλλήβδην μπροστά στις κάμερες με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, με άτομο που όπως προκύπτει τώρα δεν έχει πιστοποιήσεις, αλλά εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές, μιλά συνέχεια για το θέμα και επιπλέον δεν ανήκει στο φορέα που κάνει την παρουσίαση. Είναι αυτό θεμιτό; Μόνο που δεν του δώσαν το μικρόφωνο.
Η ελαφρότητα και η μη θεσμική συμπεριφορά των μελών της επιτροπής είναι απαράδεκτη. Χείριστη εντύπωση μου προκάλεσε επίσης η αναφορά σε "Έγκλημα των Τεμπών" από μέλος της επιτροπής. Οι επιτροπές πρέπει να κρατούν ουδετερότητα. Δεν επιτρέπεται προσωπική γνώμη και έκφραση άποψης. Ακόμα και στην απλή συνεδρίαση δικαστηρίου δεν επιτρέπονται χαρακτηρισμοί.
Και τώρα το πόρισμα αυτό της επιτροπής πάει στα σκουπίδια. Προχειρότητα και Ανικανότητα.
Εκεί πηγαίνουν τα λεφτά της χώρας. Αίσχος.
Δεν φταίνε όμως αυτοί, αλλά οι απαράδεκτοι που τους επέλεξαν για αυτή τη θέση.
Το συμβάν είναι πολύ πολύ χειρότερο από το να δούμε το Βελόπουλο με τις κηραλοιφές του στο προεδρείο τους συνεδρίου της Ρευματολογικής Ιατρικής Εταιρείας.
Αν η συστηματική επιλογή της κυβέρνησης των αρίστων είναι άτομα τέτοιου επιπέδου σε θέσεις ευθύνης, δε βλέπω διαφορά με τους "τρελούς του ΣΥΡΙΖΑ".
Αν δημοσιευθεί, παρακαλώ χωρίς όνομα.
Ι.Ι.
Μήνυμα 2) Εκτός gov.gr οι μετανάστες
Chiang Mai, Ταϊλάνδη
Αξιότιμε κύριε Στούπα,
Σας χαιρετώ από την Ταϊλάνδη. Διαβάζω τα άρθρα σας εδώ και χρόνια και εκτιμώ τον τρόπο σκέψης σας, την εμπειρία και τις γνώσεις σας. Σας γράφω για ένα πρόβλημα γραφειοκρατίας που αφορά (ταλαιπωρεί) τους Έλληνες του εξωτερικού.
Είμαι Έλληνας πολίτης, ζω και εργάζομαι εκτός Ελλάδας από το 2001. Η 13χρονη κόρη μου, που απέκτησα εκτός γάμου στην Ταϊλάνδη, απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα μετά από 3,5 χρόνια γραφειοκρατικής διαδικασίας. Το διαβατήριό της έληξε τον Ιανουάριο του 2025. Ζούμε στο Τσιάνγκ Μάι, 700 χλμ από την Μπανγκόκ. Επικοινώνησα εγκαίρως με το Προξενείο στην Μπανγκόκ και μας προσφέρθηκαν δύο ημερομηνίες για την υποβολή αίτησης: 5 Φεβρουαρίου ή 5 Μαρτίου. Επιλέξαμε την τελευταία, επειδή η μητέρα της, η οποία σύμφωνα με τη διαδικασία πρέπει να είναι παρούσα, δεν μπορούσε να μεταβεί νωρίτερα στην πρωτεύουσα. Το Προξενείο δεν δέχεται εξουσιοδοτήσεις με σφραγίδα ταϊλανδικής αρχής – παρά μόνο μέσω gov.gr το οποίο όμως είναι προσβάσιμο μόνο σε Έλληνες πολίτες.
Επιπλέον, το φωτογραφείο που εξυπηρετούσε επί χρόνια το Προξενείο – γνωρίζοντας τις απαιτήσεις των διαβατηριακών φωτογραφιών – έκλεισε πρόσφατα. Καταφύγαμε αναγκαστικά σε άλλο φωτογραφείο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο απόρριψης των φωτογραφιών από τις αρχές στην Ελλάδα.
Υποβάλαμε την αίτηση, αλλά, μέχρι και σήμερα (8 Απρ) δεν υπάρχει καταχώριση στο σύστημα. Ο υπάλληλος εξήγησε πως ο διπλωματικός σάκος φεύγει κάθε 1,5 μήνα και η αίτηση παραμένει ακόμα στο προξενείο.
Κατανοείτε, το άγχος μας: είναι αμφίβολο αν θα προλάβουμε το ταξίδι μας στην Ελλάδα το καλοκαίρι, καθώς αν απορριφθεί η φωτογραφία, ενδέχεται η διαδικασία να φτάσει στους 5-6 μήνες.
Ερωτώ:
Γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα εξουσιοδότησης για αλλοδαπούς μέσω άλλου καναλιού πέρα από gov.gr;
Γιατί δεν επιτρέπεται ηλεκτρονική υποβολή φωτογραφιών ή χρήση της κάμερας του Προξενείου (που ήδη χρησιμοποιείται για visa); (Είναι γνωστός ο λόγος που στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται τυποποιημένες φωτογραφίες για τα διαβατήρια, ωστόσο, θεωρώ πως αυτή η πρακτική δεν μπορεί να ισχύει εκτός Ελλάδας, όπου οι συνθήκες και οι περιορισμοί είναι διαφορετικοί.)
Γιατί ο διπλωματικός σάκος καθυστερεί τόσο, όταν οι διεθνείς πρακτικές είναι σαφώς ταχύτερες (σε εβδομαδιαια βαση);
Δεν διαμαρτύρομαι ως αγανακτισμένος, αλλά ως πολίτης που νιώθει εγκλωβισμένος.
Με εκτίμηση,
Ευάγγελος Πετράτος
