Η επίσκεψη του Μπάιντεν στην Ιαπωνία, ενώ η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται, σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητη από το Πεκίνο. Ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να δώσει μία οικονομική προοπτική στην παρουσία του, καθώς ο Λευκός Οίκος υποβάθμισε τη χαίνουσα πληγή της αντιπαράθεσης για την Ταϊβάν.
Ωστόσο, ακόμα και ο οικονομικός ανταγωνισμός για την επικράτηση στον Ειρηνικό αποτελεί πλέον προτεραιότητα για την Κίνα. Ο νέος Δρόμος του Μεταξιού, το εμβληματικό έργο που το κομμουνιστικό καθεστώς στο Πεκίνο έχει δρομολογήσει για την κατασκευή δικών του υποδομών, έχει πλέον βάσεις στον Ειρηνικό.
Λίγο μετά από την παρουσία του Μπάιντεν στην περιοχή, ο Κινέζος Υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε πολλά από τα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού. Όλα αυτά τα χρόνια το Πεκίνο έχει μεταφέρει κονδύλια ύψους άνω του 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων, ώστε να καλλιεργήσει την επιρροή της στην περιοχή. Κράτη όπως η Παπούα-Νέα Γουινέα, η Σαμόα, τα νησιά Φίτζι, το Βανουάτου κι η Τόνγκα έχουν αναπτύξει σχέσεις με το κινεζικό καθεστώς σε πολλούς τομείς. Η συμφωνία του Πεκίνου με τα νησιά του Σολομώντα, που του επιτρέπει να αναπτύξει στρατιωτική παρουσία τόσο κοντά στην Αυστραλία όσο ποτέ, ήταν ένα ηχηρό καμπανάκι σε όλους για το που φτάνει η κινεζική σκιά.
Με δάνεια, αναπτυξιακή βοήθεια και φυσικά τα φτηνά κινεζικά προϊόντα, το Πεκίνο έχει καταφέρει να προσελκύσει τα νησιωτικά κράτη στην αγκαλιά του. Πέρα από την οικονομική διείσδυση, η Κίνα έχει να προσφέρει ισχυρή τεχνογνωσία στην αντιμετώπιση των εσωτερικών απειλών, κάτι που απασχολεί τελευταία τα νησιωτικά κράτη για μία πληθώρα λόγων.
Το Πεκίνο δηλαδή αναζητά κεντρικό ρόλο και στη μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών στον κόσμο, τη Συνολική Περιφερειακή Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού, που περιλαμβάνει την Αυστραλία, την Ινδονησία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, και τη Μαλαισία μεταξύ άλλων.
Απέναντι δηλαδή στους τέσσερις πυλώνες που προτείνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή την ψηφιακή οικονομία, τις αλυσίδες τροφοδοσίας, την πράσινη ενέργεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς, η Κίνα έχει να προτείνει το δικό της μοντέλο, που ενδεχομένως να είναι πολύ πιο ελκυστικό από αυτό της Δύσης και των στενών εταίρων της, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας.
