Οι επικεφαλής Κίνας και Ρωσίας φρόντισαν να απαντήσουν στη λεκτική επίθεση του Αμερικάνου προέδρου Τζο Μπάιντεν για την απουσία τους από την κρίσιμη διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στη Γλασκώβη. Οι αιτίες της σύγκρουσης τους είναι πολυποίκιλες και ο κίνδυνος είναι η επέκταση των περιβαλλοντικών θέματών στην ευρύτερη διαμάχη.
Ο Αμερικάνος πρόεδρος επέπληξε δημόσια τον Σι Τζινπίνγκ και τον Βλάντιμιρ Πούτιν για την επιλογή τους να μην παραστούν αυτοπροσώπως στην εμβληματική πόλη της Σκωτίας. Ακόμα και αν δεν είχαν το δικαίωμα να παρέμβουν μέσω τηλεδιάσκεψης, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της COP26 για τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που δεν μετέβησαν στην Γλασκώβη, ήταν σίγουρο πως θα απαντούσαν άμεσα.
Ουσιαστικά η σύγκρουση των γιγάντων δείχνει τις εντάσεις που ενυπάρχουν στο πλαίσιο της συνολικής συζήτησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Πέρα από τα σχέδια που καταστρώνει η κάθε χώρα, «οι πράξεις είναι πιο σημαντικές από τα λόγια», όπως ήταν η απάντηση του Πεκίνου στην Ουάσιγκτον. Η κριτική πολλών χωρών, της Κίνας συμπεριλαμβανομένης, είναι πως όλα αυτά τα χρόνια η Δύση παρήγαγε τόσους περισσότερους ρύπους από τον αναπτυσσόμενο χώρο, που δεν έχει δικαίωμα να μιλάει για τα κράτη που τώρα αναπτύσσονται. Βέβαια, ακόμα και στη Δύση, πολλοί μιλούν πλέον για τον σύγχρονο τρόπο ζωής που οδηγεί στην κατανάλωση όλων αυτών των προϊόντων που παράγουν οι μεγάλοι ρυπαντές του κόσμου, Κίνα και Ινδία.
Βέβαια, ο περιορισμός της χρήσης του άνθρακα για χώρες, όπως η Ρωσία για παράδειγμα είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, λόγω της αφθονίας των πρώτων υλών. Ακόμα και στην περίπτωση της Κίνας, που κοστίζει και πολύ περισσότερο σε χρήματα, θα χρειαστούν δεκαετίες μέχρι να εφαρμοστεί το σχέδιο απάλειψης του λιγνίτη. Επιπρόσθετα, μετρώντας την εκπομπή αερίων κατά κεφαλήν, η Δύση παραμένει μακράν πρώτη, λόγω κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών – ένα βασικό επιχείρημα στη φαρέτρα, τόσο του Κρεμλίνου, όσο και των υπόλοιπών κρατών.
Η παρουσία πάντως του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, με την εκπεφρασμένη βούληση να αντιμετωπίσει την περιβαλλοντική κρίση προσφέρει ισχυρά εχέγγυα για την σημερινή πορεία της ηγέτιδας δύναμης της Δύσης. Η άμεση επιστροφή των ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, το οποίο βέβαια πρέπει να ακολουθηθεί από τα επόμενα βήματα. Παράλληλα, σε πολλά κράτη της Ευρώπης, όπως στη Γερμανία για παράδειγμα, υπάρχει σοβαρή πίεση από τους πολίτες να διατηρηθούν τα όρια και να αναληφθούν δράσεις για τον στόχο του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στο 1.5 βαθμό Κελσίου.
Το ζήτημα ωστόσο παραμένει πως για μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι ένας στόχος από μόνος του, αλλά εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της στρατηγικής τους. Αν αναλογιστεί κάποιος πως αυτές οι δύο χώρες ουσιαστικά ευθύνονται για παραπάνω από 1/3 του συνόλου των εκπομπών αερίων παγκοσμίως, αυτές οι αντιλήψεις τους γίνονται ακόμα πιο ανησυχητικές.
