Η στρατηγική αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας και Γαλλίας με τις φρεγάτες και τις κορβέτες που θα ενταχθούν στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και την υπογραφή της αμυντικής συμφωνίας έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Η υποδοχή που επιφύλαξαν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης για τη ναυτική ενίσχυση της Ελλάδας δείχνει το πρώτο προφανές αποτέλεσμα των ελληνογαλλικών συμφωνιών.
Τα περισσότερα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν την συμφωνία ως έκτακτη είδηση με άρθρο στη Milliyet να έχει τίτλο «Πολεμικά πλοία εναντίον της Τουρκίας», το haber3 να γράφει «Ο φόβος της Ελλάδας για την Τουρκία έχει κόστος» και κάποια δημοσιεύματα να αναφέρουν ότι η Αθήνα στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Προς ώρας, επίσημες αντιδράσεις από την τουρκική πλευρά, δεν έχουν υπάρξει.
Το βασικό διακύβευμα για τη Γαλλία, μέρους του οποίου είναι η σχέση με την Ελλάδα, είναι η γαλλική επιθυμία πλέον να επεκτείνει την επιρροή της στην Ανατολική Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις. Η προμήθεια πυρηνοκίνητων υποβρύχιων από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Αυστραλία είναι ενδεικτική της αμερικανικής προσοχής, που έχει μετατοπιστεί προς τον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό, παρασύροντας και τους Βρετανούς συμμάχους της, όπως φαίνεται από την AUKUS.
Η επικέντρωση στην Κίνα ως τη μεγαλύτερη απειλή παγκοσμίως, έχει δώσει πλέον ώθηση υλοποίησης στα σχέδια σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο, όπου θέλει βέβαια να διατηρήσει δυνατότητες επιλεκτικής παρέμβασης. Το Παρίσι θεωρεί πως μπορεί να καλύψει όποιο κενό προκύψει σε αυτή την περιοχή.
Η συζήτηση για τον Ευρωστρατό, ουσιαστικά δηλαδή τον μετασχηματισμό της μεγάλης ευρωπαϊκής οικονομικής ισχύος σε κάποιο τρόπο ουσιαστικής παρέμβασης στο ασταθές διεθνές σκηνικό, που έχει ανοίξει, σχετίζεται άμεσα με τις φιλοδοξίες της Γαλλίας. Βέβαια, το εγχείρημα έχει κάνει περισσότερα βήματα προς τα πίσω παρά προς τα μπροστά τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, ιστορικά στρατιωτικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν λόγω της ανάγκης, όχι μόνο της επιθυμίας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να θεωρούσε πως η μερική αμερικανική απόσυρση από την περιοχή, θα σήμαινε τη συνέχιση της ιδιόμορφης σχέσης που είχε αναπτυχθεί επί προεδρίας Τραμπ, όπου είχε αρκετές φορές ελευθέρας για τουρκική εμπλοκή κατά το δοκούν στις περιοχές τουρκικού ενδιαφέροντος. Οι δηλώσεις του συμβούλου του για θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής Μεσούτ Χακί Τζασίν, περί ακραίας σύγκρουσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει τις αντιλήψεις στον κύκλο του Τούρκου προέδρου. Το σημαντικότερο όμως είναι πως η αλλαγή στάσης όμως που έχει παρατηρηθεί επί Μπάιντεν η οποία έφτασε τον Ερντογάν να δηλώσει πως δεν έχει ξεκινήσει καλά η σχέση με τον Αμερικάνοι πρόεδρο.
Η παρέμβαση της Γαλλίας στο πρόσφατο παρελθόν απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο αν και περιορισμένη είχε ουσιαστική σημασία, ειδικά στην περίπτωση της καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου. Ωστόσο, η Γαλλία έχει προβεί πρόσφατα σε κινήσεις ώστε να δείξει στην Άγκυρα πως δεν βρίσκεται αναγκαστικά στην αντίπερα όχθη, με αβέβαιο ωστόσο αποτέλεσμα. Σε αυτό το ρευστό τοπίο, η Γαλλία επιθυμεί να προβάλει ως η πρωτεύουσα δύναμη που έχει και τη θέληση αλλά και τις δυνατότητες πλέον να επηρεάζει τις εξελίξεις.
