Άνοδο κατά 25% σημείωσαν οι εκτελέσεις κρατουμένων το 2021 στο Ιράν, ενώ αυξήθηκε και ο αριθμός των γυναικών που απαγχονίστηκαν, κατήγγειλαν δύο μη κυβερνητικές οργανώσεις, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να αναγάγει το θέμα σε «προτεραιότητά της» σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη.
«Το Ιράν επιστρέφει δυναμικά στη διεθνή σκηνή με τις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό του πρόγραμμα», αλλά παράλληλα η χώρα «συνεχίζει τις εκτελέσεις» και «χρησιμοποιεί τη θανατική ποινή ως εργαλείο για την καταστολή πολλών αντιφρονούντων», κατήγγειλαν οι οργανώσεις Iran Human Rights (IHR) και η Ensemble contre la peine de mort(ECPM) σε έκθεσή τους που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Τουλάχιστον 333 άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Ιράν το 2021, αριθμός αυξημένος κατά 25% σε σχέση με τους 267 το 2020, σύμφωνα με αυτή τη 14η ετήσια έκθεση για του IHR, με έδρα τη Νορβηγία, και του ECPM, με έδρα τη Γαλλία, που χαρακτηρίζουν την κατάσταση «ανησυχητική».
Οι εκτελέσεις στο Ιράν, μία από τις χώρες όπου γίνονται οι περισσότερες εκτελέσεις παγκοσμίως μαζί με την Κίνα και τη Σαουδική Αραβία, γίνονται με απαγχονισμό.
Οι ΜΚΟ σημειώνουν ότι «ο αριθμός των εκτελέσεων αυξήθηκε μετά την εκλογή του προέδρου Ιμπραχίμ Ραϊσί πέρυσι τον Ιούνιο και διπλασιάστηκαν το δεύτερο μισό του 2021 σε σχέση με το πρώτο μισό».
Τουλάχιστον 17 γυναίκες εκτελέστηκαν το 2021 σε σχέση με 9 το 2020, και τουλάχιστον δύο έφηβοι, αναφέρεται σε αυτή την έκθεση των 100 σελίδων.
Σύμφωνα με τις ΜΚΟ, «ο αριθμός των εκτελέσεων που συνδέονται με τη διακίνηση ναρκωτικών αυξήθηκε κατακόρυφα, με συνολικά 126 εκτελέσεις το 2021, περίπου 100 περισσότερες απ’ όσες την προηγούμενη χρονιά» και 25 το 2020.
«Παραμικρή εποπτεία»
«Ο φρικτός απολογισμός της Ισλαμικής Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ποινή του θανάτου δεν περιλαμβάνονται στις συνομιλίες για το ΚΟΣΔ», τη συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ανέφερε ο Μαχμούντ Αμιρί- Μογαντάμ, διευθυντής του IHR. Ο ίδιος κατήγγειλε ότι «οι ιρανικές αρχές δεν υπόκεινται στην παραμικρή εποπτεία καθώς διεξάγονται αυτές οι διαπραγματεύσεις».
«Κάθε διαπραγμάτευση μεταξύ της Δύσης και του Ιράν θα πρέπει να περιλαμβάνει το θέμα της θανατικής ποινής μεταξύ των προτεραιοτήτων της», κάλεσε ο Ραφαέλ Σενουίλ- Χαζάν γενικός διευθυντής της ECPM.
Ο αριθμός των εκτελέσεων ατόμων που ανήκουν σε εθνοτικές μειονότητες συνέχισε να αυξάνεται το 2021. Το 21% των κρατουμένων που εκτελέστηκαν ήταν Βαλούχοι, αν και στη μειονότητα αυτή ανήκει το 2% με 6% των κατοίκων του Ιράν, σημειώνει η έκθεση.
Τα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια «χρησιμοποιούνται με συστηματικό τρόπο στις φυλακές», κυρίως «ως μέθοδοι για την εκμαίευση ομολογιών που θα αποτελέσουν τη βάση για τις καταδίκες σε θάνατο», κατήγγειλαν οι ΜΚΟ.
Το 2021 ανακοινώθηκαν εξάλλου πολλοί θάνατοι υπόπτων που κρατούνταν σε φυλακές, οι οποίες ενδέχεται να προκλήθηκαν από βασανιστήρια ή τη στέρηση ιατρικής φροντίδας, επεσήμαναν οι δύο οργανώσεις, τονίζοντας ότι κανείς δεν λογοδότησε για τους θανάτους αυτούς.
Όπως το 2020 και το 2021 οι περισσότεροι κρατούμενοι που εκτελέστηκαν είχαν καταδικαστεί για ανθρωποκτονία.
«Ωμότητα»
Μεταξύ των 17 γυναικών που απαγχονίστηκαν οι 12 εκτελέστηκαν επειδή είχαν διαπράξει ανθρωποκτονία. Οι ΜΚΟ ανησυχούν για τον αυξανόμενο αριθμό των γυναικών που εκτελούνται επειδή σκότωσαν τους συζύγους τους, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είχαν κακοποιητική συμπεριφορά.
Εξάλλου η νομοθεσία ενθαρρύνει τους ενάγοντες (τις οικογένειες των θυμάτων ή του καταδικασμένου αν αυτός κατηγορείται ότι σκότωσε συγγενή του) να συμμετέχουν προσωπικά στις εκτελέσεις.
Η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα στην υπόθεση της Μαριάμ Καριμί, η οποία εκτελέστηκε επειδή σκότωσε τον κακοποιητικό σύζυγό της, ο οποίος αρνούνταν να της δώσει διαζύγιο. Τον Μάρτιο του 2021 η κόρη της Καριμί προχώρησε η ίδια στην εκτέλεση της μητέρας της.
Ωστόσο οι ΜΚΟ τονίζουν ότι σε μεγάλο βαθμό «οι Ιρανοί αμφισβητούν τις πρακτικές του καθεστώτος», ενώ έχει μειωθεί και «η στήριξη της κοινής γνώμης στη θανατική ποινή».
«Η απάνθρωπη πρακτική (της θανατικής ποινής για την τιμωρία ενός δολοφόνου) δεν είναι δημοφιλής μεταξύ των Ιρανών», σημείωσε ο Αμιρί Μογαντάμ. «Χρησιμοποιείται από τις αρχές για να επιβάλει τον φόβο και να καταστήσει τους απλούς πολίτες συνενόχους στη ωμότητά τους και τη βία».
