Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 λόγω του συνδυασμού του χαμηλού ποσοστού εμβολιασμού και του συνωστισμού των πολιτών για να εξέλθουν από τη χώρα. Όσοι νοσήσουν βαρύτερα σε πόλεις που βρίσκονται σε πολιορκία θα παραπεμφθούν αναγκαστικά σε νοσοκομεία κατάμεστα από τραυματίες και με περιορισμένες προμήθειες. Η κατάσταση αυτή αποτελεί ένα θλιβερό συνδυασμό ασθενών με COVID-19 και τραυματιών πολέμου.
Επίσης, είναι δυσχερής η μεταφορά οξυγόνου σε περιόδους πολέμου, ενώ ήδη το απόθεμα οξυγόνου στην Ουκρανία αρχίζει να μειώνεται σημαντικά. Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης, Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα νεότερα δεδομένα, όπως τα σχολίασαν ο Eric Toner, Ιατρός του John Hopkins και ο Ron Waldman Καθηγητής του πανεπιστημίου George Washington.
Η κατάσταση αυτή λογικά θα οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων αλλά δε θα καταγραφούν τα δεδομένα επαρκώς. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες με κοσμοσυρροή χωρίς μάσκα σε υπόγειους σιδηροδρόμους και μέσα μεταφοράς σε διάφορες γειτονικές χώρες όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ρουμανία, και η Σλοβακία.
Επιπρόσθετα το ποσοστό του εμβολιασμού της Ουκρανίας ήταν στο 35% πριν την έναρξη του πολέμου, ενώ πλέον οι εμβολιασμοί έχουν διακοπεί λόγω έκτακτων συνθηκών, ενώ οι γείτονες χώρες παρά τα υψηλά ποσοστά εμβολιασμού τους θα δεχτούν τώρα αρκετούς ανεμβολίαστους πρόσφυγες πυροδοτώντας εκρήξεις του ιού.
Ωστόσο, ο Καθηγητής Ron Waldman υποστηρίζει ότι παντού τα κρούσματα φαίνεται να μειώνονται στην Ευρώπη, αλλά η συνάθροιση περισσότερου πληθυσμού στον ίδιο χώρο και η αυξημένη κινητικότητα ευνοούν την έξαρση του ιού. Ωστόσο, οι πρόσφυγες κινδυνεύουν να κατηγορηθούν αδίκως για τη διασπορά του ιού, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων που φεύγουν από την πατρίδα τους εξαιτίας μίας πολεμικής σύρραξης με φόβο τόσο για τη δική τους τη ζωή όσο και των οικογενειών τους.
Καταληκτικά, τόσο η επιδημιολογική πορεία των μειωμένων κρουσμάτων όσο και η ηπιότερη μορφή του στελέχους όμικρον δε μας επιτρέπουν να αφήσουμε το φόβο της πανδημίας να σταθεί εμπόδιο στην ανθρωπιά μας απέναντι στην τραγωδία του πολέμου.
