Επί δεκαετίες, η Βόρεια Κορέα χρησιμοποιούσε Νοτιοκορεάτες αιχμαλώτους πολέμου και τους απογόνους τους σε καταναγκαστικά έργα, σε ένα τεράστιο δίκτυο ανθρακωρυχείων, υποστηρίζει μια οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεκάδες χιλιάδες Νοτιοκορεάτες αιχμάλωτοι δεν αφέθηκαν ποτέ ελεύθεροι από την Πιονγκγιάνγκ, μετά τον πόλεμο της Κορέας (1950-53). Οι άνθρωποι αυτοί στάλθηκαν σε ανθρακωρυχεία, όπου εργάζονταν σε συνθήκες που παραπέμπουν σε κατάσταση δουλείας. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους «κληρονόμησαν» την ίδια τύχη, σύμφωνα με την έκθεση της Συμμαχίας Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα (NKHR), μια μη κυβερνητική οργάνωση που εδρεύει στη Σεούλ.
Το λεγόμενο σύστημα «σονγκμπούν» στη Βόρεια Κορέα κατηγοριοποιεί τους πολίτες με βάση την κοινωνική και πολιτική προέλευσή τους. Ένας κρίσιμος παράγοντας είναι η τυφλή πίστη στις αρχές. Στο χαμηλότερο επίπεδο βρίσκονται εκείνοι, οι πρόγονοι των οποίων συνεργάστηκαν με τους Ιάπωνες ή ήταν καπιταλιστές.
«Το σύστημα σονγκμπούν μεταβιβάστηκε στα παιδιά και τα εγγόνια (σ.σ. των Νοτιοκορεατών αιχμαλώτων πολέμου) που συνεχίζουν να εργάζονται στα ορυχεία άνθρακα, μολύβδου, ψευδάργυρου (…) Τους απαγορεύεται να αλλάξουν κατοικία, εργασία ή να κάνουν ανώτατες σπουδές», αναφέρει η έκθεση.
Με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949 οι χώρες δεν μπορούν να κρατούν αιχμαλώτους μετά τη λήξη ενός πολέμου, όμως η Πιονγκιάνγκ επέστρεψε στη Νότια Κορέα μόνο 8.343 ανθρώπους. Το 2014 μια έκθεση του ΟΗΕ ανέφερε ότι τουλάχιστον 50.000 αιχμάλωτοι πολέμου παρέμειναν στον βορρά μετά τον πόλεμο και ότι περίπου οι 500 από αυτούς ήταν ακόμη εν ζωή.
Η Τζοάνα Χόσανιακ, η συντάκτρια της έκθεσης, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση της Σεούλ αγνόησε τον Γολγοθά αυτών των ανθρώπων που ήταν οι «ξεχασμένοι» και των πέντε συνόδων κορυφής μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας. «Δεν υπάρχουν πληροφορίες, δεν υπάρχει ενδιαφέρον» για το θέμα αυτό στη Νότια Κορέα, σημείωσε.
