Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, στις 23 Σεπτεμβρίου μίλησε από το βήμα του ΟΗΕ και έθεσε καίρια ερωτήματα προς τη διεθνή κοινότητα.
Γιατί οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να ζουν υπό κατοχή; Γιατί, μετά από εκατοντάδες φιλοπαλαιστινιακά ψηφίσματα που εγκρίθηκαν από τη Γενική Συνέλευση, το Συμβούλιο Ασφαλείας και το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ακόμη λάβει καθεστώς πλήρους μέλους στον ΟΗΕ; Γιατί δεν έχουν ακόμη κράτος; Και τι άλλο πρέπει να κάνουν για να το πετύχουν;
Τριάντα περίπου ημέρες πριν από τις εκλογές στο Ισραήλ, ο τέως πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανυάου, ο οποίος επιδιώκει την επάνοδό του στον πρωθυπουργικό θώκο, προφανώς διάβασε την ομιλία του Μαχμούντ Αμπάς και προφανώς ένιωσε δικαίωση για την άρνησή του να διαπραγματευθεί τη δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτους.
Δικαιωμένοι ένιωσαν φυσικά και οι εκ δεξιών συνοδοιπόροι του και μελλοντικοί συμμέτοχοι στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα επιχειρήσει ο Νετανιάχου να σχηματίσει για να διασφαλίσει την πλειοψηφία των 61 εδρών εκ των 120 της Ισραηλινής Βουλής. Όσο ο Μαχμούντ Αμπάς μιλούσε, τόσο ο Νετανυάου χαιρόταν να ακούει τις ακρότητες του Αμπάς με τις οποίες ο ίδιος απαντούσε στα δικά του ερωτήματα στην αρχή της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ
Ισχυρίστηκε ο Μαχμούντ Αμπάς ότι ήθελε πραγματικά ειρήνη με το Ισραήλ, αλλά σε άλλα αποσπάσματα της ομιλίας του κατέστησε σαφές ότι απορρίπτει την ίδια τη νομιμότητα του Ισραήλ. Περιέγραψε το Ισραήλ ως αποικιοκρατική δύναμη για 75 χρόνια - δηλαδή από τη δημιουργία του το 1948: «Θέλει ο ισραηλινός λαός να παραμείνει για πάντα ένας αποικιοκρατικός λαός» ρώτησε. «Έτσι είναι εδώ και 75 χρόνια».
Αγνόησε κάθε θρησκευτική και ιστορική σχέση των Εβραίων με την Ιερουσαλήμ υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν μόνο μουσουλμανικοί και χριστιανικοί ιεροί τόποι, οι οποίοι μάλιστα υφίστανται ανελέητη και αδικαιολόγητη ισραηλινή επίθεση. Σε αυτά τα δύο σημεία της ομιλίας του καταγράφεται η απόλυτη αντίφαση ανάμεσα στην επιθυμία του Παλαιστίνιου ηγέτη για ειρήνη με το Ισραήλ και στην απελευθέρωση των εδαφών που «για 75 χρόνια έχουν εγκαταστήσει το αποικιακό τους καθεστώς οι Ισραηλινοί». Και φυσικά ο Νετανυάου χαίρεται γιατί ο ίδιος ο Αμπάς δικαιώνει με τη ρητορική του την απόρριψη της ιδέας των δύο κρατών για δύο λαούς.
Στον παραληρηματικό του λόγο, για τον Παλαιστίνιο ηγέτη, ο περσινός πόλεμος μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ ήταν η τελευταία από τις «50 σφαγές που πραγματοποίησε το Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων από το 1948». Τουλάχιστον αυτήν τη φορά απέφυγε να τα αποκαλέσει «ολοκαυτώματα», όπως έκανε στο Βερολίνο.
Και φυσικά παρέλειψε να αναφέρει ότι το Ισραήλ διέλυσε τους οικισμούς του και απέσυρε όλους τους στρατιώτες του από τη Γάζα το 2005. Καμία αναφορά στη τρομοκρατική δραστηριότητα της Χαμάς εναντίον Ισραηλινών πολιτών και στη χρήση του άμαχου πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας ως ανθρώπινη ασπίδα, για τις αδιάκριτες επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον πόλεων στο Ισραήλ.
Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι «είναι η ζωντανή συνείδηση του λαού μας», δήλωσε ο Αμπάς, υπερασπιζόμενος τους δολοφόνους Ισραηλινών, στους οποίους η Παλαιστινιακή Αρχή επιμένει να πληρώνει μισθούς, γαλουχώντας έτσι τις επόμενες γενιές δολοφόνων. «Ζωντανούς μάρτυρες», τους αποκάλεσε. «Ήρωες» που «έχουν καταδικαστεί σε τέσσερις ή πέντε ισόβια», διευκρίνισε για να τους διαχωρίσει προφανώς από τους μικροαπατεώνες. Αυτούς που συνελήφθησαν επειδή σκόρπισαν το θάνατο Ισραηλινών πολιτών στις στάσεις των λεωφορείων, στα μπαρ, στα σπίτια τους, στο δρόμο…
Η αποθέωση των «ηρωικών μαρτύρων» που «φώτισαν το δρόμο προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία με το αίμα τους», συνιστά μια δημόσια διάψευση του ισχυρισμού του ότι οι Παλαιστίνιοι «δεν θα καταφύγουν στα όπλα… δεν θα καταφύγουν στη βία… δεν θα καταφύγουν στην τρομοκρατία».
Ο Αμπάς χαιρέτησε την επί της αρχής δήλωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Yair Lapid για μια λύση δύο κρατών, όπως προσδιορίστηκε στο ίδιο βήμα την προηγούμενη ακριβώς ημέρα: «Είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Αυτό είναι φυσικά μια θετική εξέλιξη», είπε.
Όμως αγνόησε τον «βασικό όρο» που έθεσε ο Lapid για την εφαρμογή αυτής της δήλωσης: «Ότι ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος θα είναι ειρηνικό. Ότι δεν θα γίνει άλλη μια βάση τρομοκρατίας από την οποία θα απειλείται η ευημερία και η ίδια η ύπαρξη του Ισραήλ». Ο Μαχμούντ Αμπάς προτιμά να έχει απέναντί του έναν αδιάλλακτο ηγέτη, όπως τον Νετανυάου, που δεν θα μιλάει για Παλαιστινιακό κράτος και δεν θα τον βάζει στη δύσκολη θέση να αποκηρύσσει τη τρομοκρατία και να συγκρούεται με τους εξτρεμιστικούς κύκλους στο εσωτερικό της Παλαιστινιακής Αρχής.
Όσο ο Μαχμούντ Αμπάς ενθαρρύνει τον λαό του να πιστεύει ότι οι Ισραηλινοί είναι μια αποικιοκρατική δύναμη που μπορεί να εξοντωθεί και υποκινεί και ανταμείβει τη δολοφονική εχθρότητα απέναντί τους, τόσο αυξάνεται η επιρροή του Νετανυάου στην Ισραηλινή κοινή γνώμη. Ίσως αυτή συγκατοίκηση να υπηρετεί την πολιτική επιβίωση και των δύο.
Όπως έγραψε ο έγκυρος Ισραηλινός δημοσιογράφος Νιτσάν Χόροβιτς: «Ο Λάπιντ πρόσφερε στον Αμπάς την Πέμπτη τη φόρμουλα μιας πρότασης για την παλαιστινιακή ανεξαρτησία: «Κάτω τα όπλα και θα υπάρξει ειρήνη». Αλλά όπως πάντα, τραγικά για το λαό μας και για το δικό του, ο Παλαιστίνιος ηγέτης δεν είχε το μυαλό να ακούσει».
*O Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ είναι δημοσιογράφος
