Η είδηση της επίθεσης με ρουκέτα Falaq-1 Ιρανικής κατασκευής, σε γήπεδο ποδοσφαίρου στο Ματζντάλ, που σκόρπισε το θάνατο σε δώδεκα παιδιά ηλικίας από δέκα έως είκοσι ετών, ουδόλως ενόχλησε την τυφλή εμμονική και ιδεοληπτική «προοδευτική» Aριστερά, που στο πρόσωπο της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, έχει βρει τους άξιους συνεχιστές των Ιταλικών Ερυθρών Ταξιαρχών, του Ιρλανδικού ΙRA, της Γερμανικής Φράξιας Κόκκινος Στρατός γνωστότερης και ως Οργάνωσης Μπάαντερ - Μάινχοφ, της Βάσκικης ΕΤΑ και των εγχώριων τρομοκρατικών ομάδων, που αγωνίζονταν κατά του «συστήματος».
Και ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά ο Δυτικός πολιτισμός με τη Δημοκρατία και την Ελευθερία που τον συνοδεύουν. Στην περίπτωση των ευρωπαϊκών και εγχώριων τρομοκρατικών ομάδων, η εμμονική και ιδεοληπτική Αριστερά αναγνώριζε «ευγενή κίνητρα», «επαναστατικές αξίες» και «πράξεις που είχαν βαθύ πολιτικό αποτύπωμα». Στην παρούσα φάση, η Αριστερά δεν μένει μόνο στην υπεράσπιση των αθώων θυμάτων της Παλαιστίνης, αλλά συντάσσεται με την Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τις πάσης φύσεως τρομοκρατικές ομάδες που επιδιώκουν την εξαφάνιση του Ισραήλ, υιοθετώντας άκριτα και με ιδιαίτερη ευκολία το τρομοκρατικό σύνθημα "from the river to the sea, Palestine will be free". Συντάσσεται με τον θρησκευτικό φανατισμό και τον ακραίο ανορθολογισμό.
Με την ίδια εμμονή με την οποία η Αριστερά, υπερασπιζόταν τις ευρωπαϊκές τρομοκρατικές ομάδες που επιθυμούσαν την ήττα της δημοκρατίας, με την ίδια εμμονή που σιωπούσε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υποδέχεται και αποδέχεται σήμερα στην ιδεολογική αγκαλιά της το απάνθρωπο τρομοκρατικό πρόσωπο της πρωτόγονης και εκδικητικής Τζιχάντ, επικροτώντας τα «αγωνιστικά επιτεύγματα» των τρομοκρατικών δορυφόρων του Ιράν.
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα εδώ, οι υπερασπιστές των ακροτήτων της ισλαμικής τζιχάντ, επιχαίρουν για τα αθώα θύματα του Ισραήλ, αλλά αντίθετα με υπέρμετρο φανατισμό καταγγέλλουν το Ισραήλ για τα θύματα της Γάζας που αποτελούν τις ανθρώπινες ασπίδες της Χαμάς. Μια στάση βαθιά υποκριτική αφού για πολλά χρόνια κώφευαν και ουδόλως διαμαρτύρονταν για τους πάνω από 600 χιλιάδες Άραβες που είχαν σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο που είχε προκαλέσει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Μεταξύ των οποίων και περίπου 150 χιλιάδες Παλαιστίνιους που είχαν «χαθεί» από τον καταυλισμό του Γιαρμούκ όπου ζούσαν το 2011.
Με τnν ίδια υποκρισία, αδιαφορούν για τη χθεσινή πυραυλική επίθεση κατά των Δρούζων, που ζουν στο Ισραήλ. Οι Δρούζοι αποτελούν ιδιαίτερη εθνότητα, που αριθμεί περίπου τα 1 εκατ. πληθυσμό και κατοικεί σήμερα στην Ιορδανία, τον Λίβανο, στη Συρία και στο Ισραήλ. Οι Δρούζοι ακολουθούν μια μονοθεϊστική και εθνική θρησκεία η οποία τους διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Άραβες. Οι βασικές θρησκευτικές αρχές τω Δρούζων υποστηρίζουν την ενότητα του Θεού, τη μετενσάρκωση και την αιωνιότητα της ψυχής. Η θρησκεία τους είναι ένα μίγμα από τις διδασκαλίες του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Αιγυπτίου Αμενόφη, του Πέρση Χάμζα, καθώς και στοιχείων προερχόμενων από τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ, τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό.
Σήμερα στο Ισραήλ ζουν 150 χιλιάδες Δρούζοι σε μικρές κοινότητες στα βόρεια της χώρας. Αποτελούν το 2% του πληθυσμού. Είναι δε οι μόνοι Άραβες μαζί με τους Κιρκάσιους, που έχουν το δικαίωμα να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό. Και ως εκ τούτου, πολεμούν κατά των τρομοκρατών της Χαμάς. Ίσως, γι’ αυτόν το λόγο η εμμονική και ιδεοληπτική Αριστερά αδυνατεί να εκφράσει τον αποτροπιασμό της γι’ αυτήν την επίθεση που αφαίρεσε τη ζωή 12 νέων παιδιών. Διότι δεν είναι «μαχητές της Χαμάς» οι νεκροί, αλλά 12 αθώα παιδιά. Όπως αθώα, ήταν και τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου.
