Σε ηλικία 77 ετών έφυγε από την ζωή ο τελευταίος μεγάλος σκηνοθέτης μιας σπουδαίας γενιάς καλλιτεχνών, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Γεννήθηκε στην Πάρμα της τότε φασιστικής Ιταλίας στις 16 Μαρτίου του 1940 και πατέρας του ήταν ο ποιητής Ατίλιο Μπερτολούτσι και μητέρα του η Νινέτα Τζιοβανάρντι.
Στην αρχή ο Μπερτολούτσι ήθελε να γίνει ποιητής, όπως ο πατέρας του, όμως μετέπειτα αναθεώρησε. Διακρίθηκε με αρκετά βραβεία λογοτεχνίας πριν αποφασίσει ότι ήθελε να ακολουθήσει κινηματογραφική πορεία.
Από μικρός αγαπούσε το σινεμά με αποτέλεσμα μόλις έφηβος να δημιουργεί μερικά 16άρια φιλμ, όπως ο "Θάνατος ενός γουρουνιού" και άλλα.
Σημαντική στιγμή για την μετέπειτα σταδιοδρομία του Μπερτολούτσι αποτέλεσε η γνωριμία με τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι - μέσω του πατέρα του - όταν ο σκηνοθέτης μετακόμισε σε κοντινό σπίτι.
Γράφτηκε στη σχολή Σύγχρονης Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης, ωστόσο παράτησε τη σχολή του για να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.
Σκηνοθέτησε αριστουργήματα, όπως ο "Κομφορμίστας'' και το "Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι". Το όνομά του ταυτίστηκε με μια τολμηρή σκηνή στο ερωτικό δράμα του 1972 "Το Τελευταίο Τανγκό" με τον Μάρλον Μπράντο και την Μαρία Σνάιντερ. Η αμφιλεγόμενη ερωτική σκηνή με το βούτυρο που έχει μείνει στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου προκάλεσε σοκ σε πολλούς θεατές και στιγμάτισε την καριέρα του ίδιου.
Με την ταινία αυτή ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και απέκτησε διεθνή φήμη. Ωστόσο η επόμενη ταινία του, το "1900", ένα ιστορικό φιλμ διάρκειας πέντε ωρών με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ντόναλντ Σάδερλαντ και Μπαρτ Λάνκαστερ, ήταν η αρχή μιας μακράς περιόδου από εμπορικές αποτυχίες.
Tο "1900" είχε ως στόχο να αφηγηθεί την γέννηση των σοσιαλιστικών ιδεών και της επαναστατικής ουτοπίας, από τις αρχές του αιώνα μέχρι και την πτώση του φασισμού. Η ταινία προβλήθηκε σε δύο μέρη λόγω της μεγάλης της διάρκειας, γεγονός που επηρέασε εύλογα την εμπορική της απήχηση. Στον "Κομφορμίστα" ο σκηνοθέτης μίλησε για την τύχη των αριστερών στην φασιστική Ιταλία.
Το "Τελευταίο Τανγκό" απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους και η Ιταλία, όπου τελικά βγήκε στους κινηματογράφους στις αρχές του 1987. Μάλιστα τα ιταλικά δικαστήρια είχαν καταδικάσει την ταινία ως "άσεμνη, απρεπή, που απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα της λίμπιντο".
Πρόσφατα ο επίσης σπουδαίος σκηνοθέτης Ζαν-Λυκ Γκοντάρ τον κατηγόρησε ότι παραδόθηκε στη χολιγουντιανή βιομηχανία και έχασε εντελώς το προσωπικό του, ιδιαίτερο σκηνοθετικό στυλ το οποίο είχε στο παρελθόν. Ο Μπερτολούτσι υπήρξε άθεος και μαρξιστής, ενώ για μια περίοδο εντάχτηκε και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
Ο Μπερτολούτσι είχε καθηλωθεί από τις αρχές του 2000 σε αναπηρικό καροτσάκι, έπειτα από επέμβαση στη μέση του και όπως έγινε γνωστό έπασχε από καρκίνο. Το 2011 βραβεύτηκε για το συνολικό του έργο με Χρυσό Φοίνικα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών.
Ο πρώην πρόεδρος του Φεστιβάλ, στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του δήλωσε ότι πέθανε "ο τελευταίος αυτοκράτορας του ιταλικού κινηματογράφου, ο λόρδος όλων των επικών (κινηματογραφικών ταινιών) και όλων των περιπετειών".
"Το πάρτυ τελείωσε: το τανγκό θέλει δύο", σχολίασε ο Ζακόμπ στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP).
