Εάν κάποιος δει τον χάρτη με το τι δηλώνουν ως μητρική τους γλώσσα οι πολίτες στην Ουκρανία, αλλά και που ομιλείται η ρωσική ως κύρια γλώσσα, εύκολα αντιλαμβάνεται μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι φιλοδοξίες του Πούτιν, τώρα που βλέπει να επιτυγχάνει η στρατηγική των τετελεσμένων του περιορισμένου σκοπού.
Επίσης, στις εκλογές που ψηφίσθηκε ο Ρωσόφιλος πρόεδρος Γιανούκοβιτς, θα δούμε πως κατανεμήθηκαν οι ψήφοι σε όλη την Ουκρανία, ενδεικτικό κυρίως λόγω των τεράστιων ποσοστών στις Ανατολικές και Νοατιοανατολικές περιφέρειες της χώρας (95-60%).
Και αν πάρουμε την περίπτωση της Κριμαίας και τώρα του Ντονμπάς (όχι όλο ακόμη), αναρωτιόμαστε για το ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;
Η συμφωνία του Μινσκ ΙΙ προέβλεπε πέραν των άλλων, την κατάπαυση του πυρός και την απόσυρση του βαρέως οπλισμού από τις πρώτες γραμμές στο Ντονμπάς, τον έλεγχο της υλοποίησης αυτού από τον ΟΑΣΕ, τις ΗΠΑ και τον Καναδά και την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων. Σήμερα ο Πούτιν δήλωσε ότι η συμφωνία αυτή δεν ισχύει πλέον και διεύρυνε τις απαιτήσεις του καλώντας για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας. Άφησε περιθώρια για διαπραγμάτευση (υπό την απειλή των όπλων πάντα), λέγοντας ότι δεν ανακοίνωσε ότι θα στείλει άμεσα στρατεύματα στο Ντονμπάς. Και θέλοντας να θέσει τα διλήμματα αλλά και να μεταθέσει την ευθύνη στην πλευρά της Ουκρανίας δήλωσε: «είναι εντελώς αδύνατον γενικά να προβλεφθεί κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο πιθανών ενεργειών στο Ντονμπάς, αυτό εξαρτάται από τη συγκεκριμένη κατάσταση που διαμορφώνεται επί τόπου, επί του πεδίου, όπως λέγεται».
Ποίο συνεπώς θα είναι το τίμημα για την Ουκρανία εάν δεν συμμορφωθεί; Μήπως μετά ακολουθεί η Χερσώνα; Η Ζαπαρίγια προς τα Νότια για να ενωθεί με την Κριμαία και να κάνει την Αζοφική Ρωσική λίμνη; Η Μικολάγιβ και η Οδησσός για να αποκλείσει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα; Το Χάρκοβο στα ΒΑ; Ή μήπως στους στόχους είναι και η Υπερδνειστερία που εδώ και χρόνια οι πολίτες της έχουν ψηφίσει σε δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας και της συνένωσης με τη Ρωσία;
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: «αν θα το κάνει τώρα, συνεχίζοντας την επιχειρησιακή λογική του περιορισμένου σκοπό ή στο μέλλον με μία νέα ευκαιρία;»
Σε αυτό συνηγορεί και η ρητορική του για προστασία όλων των Ρώσων και ότι η Ουκρανία είναι τεχνητό κράτος. Φυσικά, τα λόγια του είχαν πολλούς αποδέκτες. Αφενός το ΝΑΤΟ και τους Δυτικούς, αφετέρου τους Ουκρανούς εθνικιστές ως προειδοποίηση και απειλή συνάμα και οπωσδήποτε όλες τις χώρες που βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριό της και αποτελούσαν πριν τμήματα της ΕΣΣΔ.
Εάν πιστέψουμε ότι είναι ειλικρινής στο παράθυρο που άφησε για διπλωματία, τότε παραμένει στον “περιορισμένο σκοπό” του Ντονμπάς προς το παρόν και αρκείται στα μέχρι τώρα τετελεσμένα. Όμως αποδείχθηκε και “περιορισμένα ειλικρινής” και δεν αποκλείεται να εκμεταλλευθεί οιαδήποτε ευκαιρία (κλιμάκωσης της σύγκρουσης ή ενδεχόμενης προσπάθειας της Ουκρανικής κυβέρνησης να ανακαταλάβει τα εδάφη των αυτονομιστών είτε άρνησης του ΝΑΤΟ και των Δυτικών να αποδεχθούν τη μη είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ) για να προωθηθεί και στις άλλες περιοχές.
Εξ’ ίσου κρίσιμο ερώτημα όμως είναι και το: «Ποιος θα τον σταματήσει σε μία τέτοια σταδιακή επιβολή τετελεσμένων;»
Το NATO δεν έχει σήμερα τη στρατιωτική ανάπτυξη που θα μπορούσε να συνιστά άμεση απειλή στο πεδίο, ώστε να τον αποτρέψει άμεσα να συνεχίσει.
Οι κυρώσεις που ήδη έχουν επιβληθεί (σε μερικές τράπεζες και σε μερικά πρόσωπα, καθώς και η διακοπή πιστοποίησης του βόρειου αγωγού) δεν είναι ακόμη τόσο ισχυρές ώστε να αποτραπεί επιχειρησιακά στο πεδίο. Ήδη έχει λάβει τα μέτρα του στο άνοιγμα της εμπορικής συνεργασίας με την Κίνα και διοχέτευσης πενταπλάσιας ποσότητας φυσικού αερίου με 260 δις δολάρια αντίτιμο. Δεν διστάζει δε να περνάει απειλητικά μηνύματα ως αντίποινα (μέσω αντιπροσώπων προς το παρόν) για διακοπή της ροής φυσικού αερίου προς την ΕΕ.
Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι διστάζουν να αποκλείσουν ακόμη τη Ρωσία για τις συναλλαγές μέσω SWIFT που θα ήταν οδυνηρό μέτρο, αφού υποστηρικτικός μηχανισμός για τις περισσότερες διεθνείς μεταφορές χρημάτων και ασφάλειας είναι το σύστημα SWIFT. Ο αποκλεισμός όμως της Μόσχας από το SWIFT θα έχει συνέπειες και για άλλα κράτη, ιδιαίτερα για τα ευρωπαϊκά. Βέβαια, από το 2014, η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα έχει εφαρμόσει το δικό της σύστημα SFPS για οικονομικές συναλλαγές μεταξύ εγχώριων και ξένων τραπεζών, αλλά δεν έχει ακόμη μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Συνεπώς, οι κυρώσεις μέχρι τώρα δεν τον φοβίζουν τόσο, ώστε να μην ολοκληρώσει τον σκοπό του, τουλάχιστον όσον αφορά το Ντονμπάς
Τώρα φαίνεται η ολιγωρία και της ΕΕ και του ΟΑΣΕ αλλά και του σχήματος των Τεσσάρων που δεν πίεσαν την Ουκρανία να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ Ι και ΙΙ. Και θεωρούσαν ως μόνη υπεύθυνη τη Ρωσία που δεν εφαρμοζόταν οι συμφωνίες.
Το μεγαλύτερο λάθος τους ήταν ότι θεωρούσαν ότι η ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ θα έλυνε τα προβλήματα της Ουκρανίας, ενώ θα έπρεπε να την πιέσουν να λύσει πρώτα τα προβλήματα πριν ενταχθεί στην ΕΕ. Και το εκμεταλλεύθηκε αυτό η Ρωσία στο πεδίο.
Και τα γνώριζαν με ακρίβεια όλα αυτά, καθώς και την απροθυμία της Ουκρανίας να υλοποιήσει ότι συμφώνησε στο Μισνκ, όπως διαπιστώνει αν διαβάσει κάποιος τις εκθέσεις της ΕΕ για την Ουκρανία τα τελευταία χρόνια.
ΣΗΜ: Δυστυχώς στη μνήμη μας έρχεται η αντίστοιχη ναζιστική εισβολή στην Αυστρία, με την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων τότε, που συνεχίστηκε με την εισβολή στην Τσεχία. Και φυσικά και η Τουρκία στην Κύπρο.
