Δεν είναι η πρώτη φορά που οι κινεζικές δυνάμεις αναχαιτίζουν κάποιο αεροσκάφος ή στοχοποιούν κάποιο πλοίο της αγγλοσαξωνικής Δύσης. Όμως στην παρούσα χρονική στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες στόχευαν να δείξουν, με την ανάδειξη του θέματος της ριψοκίνδυνης αερομαχίας, την αναζωογονημένη αποφασιστικότητα των κινεζικών δυνάμεων και την αγνόηση του ρίσκου που συνεπάγεται η στάση τους. Στην Ουάσιγκτον ουσιαστικά θεωρούν πως το κινέζικο μαχητικό ήταν έτοιμο να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, ώστε να στείλει τα μηνύματα του, αδιαφορώντας για τις ενδεχομένως ανθρώπινες απώλειες.
Το περιστατικό επιβεβαίωσε τις τάσεις που επικρατούσαν το τελευταίο διάστημα. Το Πεκίνο έχει καταστήσει σαφές πως δεν είναι διατεθειμένο να δεχθεί οποιαδήποτε παρουσία σε μία σφαίρα επιρροής που θεωρεί δική του. Όσο κι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν την περιοχή ως διεθνή εναέριο χώρο, η Κίνα προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της κανόνες στη Νότια Κινεζική Θάλασσα
Το Πεκίνο ακόμα δεν έχει δεχθεί την περιβόητη συμφωνία AUKUS των Ηνωμένων Πολιτειών με την Αυστραλία και τη Μεγάλη Βρετανία για την προμήθεια πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, που σε μία στιγμή, μετέτρεψε την Καμπέρα σε ρυθμιστή των εξελίξεων, τόσο στον τομέα των πυρηνικών, όσο και στον στρατηγικό ανταγωνισμό των δύο μεγάλων δυνάμεων.
Βέβαια, η αντίδραση του Πεκίνου δεν είναι τόσο ηχηρή και θεαματική, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της αυτονομίας της Ταϊβάν, όπου η αμερικανική ομπρέλα ασφάλειας στο νησί ξεσηκώνει την Κίνα σε κάθε περίπτωση. Από την ώρα πάντως που η AUKUS αμφισβήτησε έμμεσα αλλά σθεναρά την προσπάθεια κυριαρχίας του Πεκίνου στη νότια Κινέζικη θάλασσα, το Πεκίνο θέλει να δείξει πως θα αγωνιστεί εναντίον της αύξησης της παρουσίας άλλων δυνάμεων στην περιοχή.
Η ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Κίνας βέβαια έχει γίνει αντιληπτή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ίδιος ο Μπάιντεν είχε θέσει για πρώτη φορά το ζήτημα της αύξησης του εξοπλισμού της Κίνας στην προηγούμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ, ώστε να βρει κι άλλους συνοδοιπόρους στην προσπάθεια αντιμετώπισης της, πέρα από τη Μεγάλη Βρετανία.
Πλέον το κομμουνιστικό καθεστώς θέλει να δείξει πως πέρα από την εκμετάλλευση του ισχυρού ναυτικού στόλου, μπορεί να θέσει σε λειτουργία την αεροπορική ισχύ της. Η πρόσβαση στους πλούσιους φυσικούς πόρους παραμένει κινεζική προτεραιότητα και ο περιορισμός στη δράση της αποτελεί αιτία έντασης, σαν να λέει με τον τρόπο του το Πεκίνο.
Φυσικά, το κινεζικό καθεστώς κατανοεί πως η εμβάθυνση των στρατηγικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, δεν αποσκοπούν μόνο στην αντιμετώπιση της Βόρειας Κορέας, αλλά και της ίδιας. Άλλωστε στην Ουάσιγκτον δεν χάνουν ευκαιρία για να προσεταιριστούν γειτονικές χώρες της Κίνας, όπως για παράδειγμα τις Φιλιππίνες ή και τη Μαλαισία, βάσει των φόβων τους για την κινεζική επέκταση.
Η στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών προς τον Ειρηνικό Ωκεανό και η αύξηση της επιρροής της Κίνας είναι φυσικό επόμενο να προκαλεί και να φουσκώνει τον στρατιωτικό ανταγωνισμό τους. Η αχλή που προκαλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που μαίνεται ενδεχομένως να απομακρύνει την προσοχή από τον σινοαμερικανικό ανταγωνισμό, που εξελίσσεται αμείωτος. Το παρ’ ολίγο θερμό επεισόδιο μεταξύ των δύο δείχνει ουσιαστικά το βασικό διακύβευμα του διεθνούς παιγνίου.
