Η ώρα της κυβέρνησης του «φωτεινού σηματοδότη» στη Γερμανία φαίνεται πως πλησιάζει, σφραγίζοντας την τελική αποχώρηση των Χριστιανοδημοκρατών από την εξουσία. Η ανακοίνωση των ονομάτων των υπουργών αναμένεται να δώσει το στίγμα της. Οι μέχρι στιγμής διαρροές δείχνουν πως επετεύχθη ο βασικός συμβιβασμός για τη μείζονα κυβερνητική αλλαγή στη Γερμανία, ο οποίος ενέχει αρκετό ρίσκο όμως.
Η πρωτιά των Σοσιαλδημοκρατών στις εκλογές του Σεπτεμβρίου αναμένεται να μετουσιωθεί στη μεγάλη τους επιστροφή στη θέση του οδηγού σε μία γερμανική κυβέρνηση. Η στιβαρή προεκλογική καμπάνια του Όλαφ Σολτς και το μη αναμενόμενο επιτυχές εκλογικό αποτέλεσμα του δίνει τη δυνατότητα να σχηματίσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με τους Πρασίνους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες.
Στο πολυκερματισμένο πολιτικό τοπίο της Γερμανίας, η σύσταση αυτής της συμμαχίας αποτελεί μία σύνθετη εξίσωση. Αρχικά, η απόσταση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων των Σοσιαλδημοκρατών διατρέχει ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος. Οι Πράσινοι βρίσκονται σαφώς στα αριστερά των Σοσιαλδημοκρατών και οι Φιλελεύθεροι στο άλλο άκρο. Το βασικό ζήτημα των διαφωνιών τους έγκειται στην επέμβαση που θα πρέπει να έχει το κράτος στην οικονομία. Είναι αλήθεια επίσης πως οι Φιλελεύθεροι αισθάνονται πολύ εγγύτερα στους Χριστιανοδημοκράτες.
Ο Σολτς φαίνεται να έχει βρει τη χρυσή τομή για να χωρέσει και τους δύο σχηματισμούς στη συμμαχία, υπό την ηγεσία του. Το Υπουργείο Οικονομικών έχει αναχθεί στο μήλο της έριδος για τους δύο εταίρους. Ο διαφαινόμενος νέος καγκελάριος φαίνεται να καταλήγει στο να παραδώσει το Υπουργείο Οικονομικών στον επικεφαλής του νεοφιλελεύθερου κόμματος, δίνοντας ταυτόχρονα το υπερυπουργείο Οικονομίας στον συμπρόεδρο των Πρασίνων, Ρόμπερτ Χάμπεκ. Ουσιαστικά δηλαδή, να δώσει το γενικότερο πρόσταγμα της οικονομίας τους Πρασίνους, που επιθυμούν μία ισχυρή κυβερνητική παρέμβαση στο σύνολο των λειτουργιών της χώρας, και να αναθέσει την επίβλεψη της εκτέλεσης αυτής, στον θιασώτη του ήσσονος ρόλου του κράτους, Κρίστιαν Λίντνερ.
Ο Σολτς σχεδιάζει την ανακοίνωση της κυβέρνησης με αρκετούς συμβολισμούς, που να δείχνουν τη συνέχεια της προσπάθειας του ως Αντιπροέδρου και Υπουργού Οικονομικών, αλλά και της αλλαγής με την εκπαραθύρωση των συντηρητικών Χριστιανοδημοκρατών από την εξουσία. Ταυτόχρονα, φέρεται αποφασισμένος να εκπληρώσει τη δέσμευση του για παρουσία ίσου αριθμού ανδρών και γυναικών στην κυβέρνηση. Το βασικότερο ωστόσο διακύβευμα είναι κατά πόσο θα επιτύχει το μεγάλο του ρίσκο, αυτό του συγκερασμού αντίρροπων πολιτικών τάσεων.
