Η αποφράδα ημέρα της 7ης Οκτωβρίου 2023 επισκίασε την ανάμνηση της ηρωικής πράξης των Ελλήνων Εβραίων την ίδια ακριβώς ημέρα τον μακρινό Οκτώβριο του 1944 όταν εξεγέρθηκαν μέσα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς - Μπίρκεναου και ανατίναξαν ένα από τα πέντε κρεματόρια, που μέρα νύχτα έκαιγαν πτώματα γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων οι Γερμανοί ναζί.
Τότε, πριν πέσουν στον βωμό θυσίας που οι ίδιοι έστησαν, ύψωσαν ένα πανί με μπλε λωρίδες μιμούμενοι την ελληνική σημαία, σήμερα οι απόγονοι εκείνων στο Ισραήλ βαδίζουν αγέρωχοι στα μέτωπα υψώνοντας τη σημαία με τα ίδια χρώματα του κράτους του Ισραήλ.
Πολύ δάκρυ και ακόμα περισσότερο μελάνι χύθηκε ξανά με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στην πιο πολύπαθη περιοχή του πλανήτη για τους αμάχους της Παλαιστίνης, επισύροντας κατηγορίες στην πλευρά που υπεραμύνεται του δικαιώματός της να απαντήσει στην επίθεση την οποία δέχεται. Εύκολο και ανέξοδο.
Ποιος δεν λυπάται για τις ζωές που χάνονται; Όλοι, πλην εκείνων που χρησιμοποιούν τις ζωές των φτωχών και εξαθλιωμένων ανθρώπων ως ανθρώπινη ασπίδα, ως αναλώσιμους για την εξυπηρέτηση των πολιτικών τους στόχων, θησαυρίζοντας οι ίδιοι από τον πακτωλό χρημάτων που ρέουν με μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας από τη Δύση και το Ιράν. Απόδειξη; Ακόμα και τώρα, την ύστατη στιγμή της εκκένωσης μετά το τελεσίγραφο του Ισραήλ, άλλους πείθουν και άλλους εμποδίζουν να φύγουν και να γλιτώσουν τις ζωές των παιδιών τους.
Αναρίθμητες ιστορικές ανακρίβειες επί δεκαετίες γεμίζουν τα αυτιά και θολώνουν την κρίση του κόσμου πως δήθεν οι Εβραίοι επιστρέφοντας, όσοι επέζησαν από τη Διασπορά στην οποία εξαναγκάστηκαν από του ίδιους τους Άραβες, επέστρεψαν και τους εκδίωξαν από τη γη τους. Την ίδια γη στην οποία Εβραίοι και Άραβες κατοικούσαν αρμονικά αιώνες πριν χωρίς εθνικές διακρίσεις γιατί απλούστατα δεν υπήρχε Παλαιστινιακό κράτος. Και φτάσαμε στον εικοστό αιώνα και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Αμφιβάλλει κανείς άραγε ότι εάν υπήρχε κράτος του Ισραήλ πριν τον πόλεμο δεν θα είχε μεσολαβήσει το έγκλημα του Ολοκαυτώματος έξι εκατομμυρίων Εβραίων, ανάμεσά τους και Ελλήνων; Στο έγκλημα εκείνο των Γερμανών, ανεξιχνίαστος ιστορικά παραμένει ο ρόλος του μεγάλου μουφτή της Ιερουσαλήμ Χατζ Αμίν αλ ΧουσεÏνί και τι συζήτησε μαζί του όταν επισκέφτηκε στο Βερολίνο τον Χίτλερ.
Και βεβαίως είναι γνωστή η στάση της βρετανικής κυβέρνησης που δεν επιθυμούσε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ παρακολουθώντας την κάθοδο Εβραίων της Ευρώπης μετά τη λήξη του πολέμου, τους οποίους διευκόλυναν με τα σκάφη τους Έλληνες πλοιοκτήτες από τα λιμάνια της Ευρώπης, επειδή διακυβεύονταν τα βρετανικά συμφέροντα και απειλείτο το mandate που διατηρούσαν οι ίδιοι στην Παλαιστίνη.
Καταλήγουμε, λοιπόν, ότι το θέμα δεν είναι οι λαοί και το μίσος που καλλιεργήθηκε ανάμεσά τους, αλλά τα συμφέροντα εκείνων που υποκινούν την έχθρα τους. Και ενώ έως πριν ακούγονταν σώφρονες φωνές που, επιθυμώντας την ειρήνη και την πρόοδο στην περιοχή, μιλούσαν για δύο κράτη, σήμερα και όπως φαίνεται στο εξής όλα θα είναι διαφορετικά ακόμα και ο γεωγραφικός χάρτης.
Αν οι Παλαιστίνιοι ήθελαν πραγματικά να τους αναγνωρισθεί κράτος, ας υποδείκνυαν πού κρύβεται η Χαμάς για να την εξοντώσουν, και τότε όλος ο κόσμος θα στήριζε το αίτημά τους. Γιατί, υποθάλποντας χασάπηδες δολοφόνους που σφάζουν μωρά παιδιά δεν θα βρουν ποτέ δίκιο επειδή μια ισραηλινή βόμβα πέφτοντας σε κάποιο κτήριο σκότωσε αμάχους. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Στο μεταξύ, στο Βερολίνο, ναι στο Βερολίνο, κάποιοι σημαδεύουν τις πόρτες των σπιτιών, που κατοικούν Εβραίοι Γερμανοί, βάφοντας με σπρέι τις πόρτες και τους τοίχους το άστρο του Δαβίδ. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό πώς μετά από όσα μεσολάβησαν στη ματωμένη μας ήπειρο, που κατά τα άλλα θεωρείται πολιτισμένη, ξυπνούν φαντάσματα του παρελθόντος. Και, όμως, εάν είχαν προνοήσει εγκαίρως οι ηγέτες της εποχής το έγκλημα εκείνο δεν θα είχε συμβεί. Ας ελπίσουμε ότι υπό το φως των σημερινών γεγονότων δεν θα επαναλάβουν το ίδιο οι σύγχρονοι.
Η μνήμη, όμως, δεν θεραπεύει μόνο, δεν διδάσκει, αλλά και εκδικείται. Οι πολιτικές δυνάμεις του Ισραήλ που μέχρι χτες διαδήλωναν διχασμένες στους μεγάλους δρόμους των πόλεων με αφορμή τις μεταρρυθμίσεις Νετανιάχου στη δικαιοσύνη, σήμερα ενωμένες σαν γροθιά δίνουν τον δικό τους αγώνα νίκης απέναντι στο κακό.
Ο επικεφαλής Ερευνών της στρατιωτικής αντικατασκοπίας του Ισραήλ Γιάακοβ Αμιντρόρ, χαρακτήρισε την επίθεση που δέχτηκε το Ισραήλ ένα μάθημα για το εσωτερικό της χώρας με μεγάλο κόστος. Μπορούμε να διαφωνούμε, είπε, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε, είμαστε δημοκρατία, αλλά πάνω απ’ όλα προέχει η ασφάλειά μας και πρέπει να υπερασπιστούμε τον εαυτόν μας, στο κάτω κάτω η Χαμάς σκότωσε κι εκείνους που ήταν υπέρ της δικαστικής μεταρρύθμισης κι εκείνους που ήταν αντίθετοι.
Και κάτι ακόμα. Το Ισραήλ μένει στο τέλος μόνο του. Έτσι δήλωσε. Ήλθε η ώρα που τα λόγια του φιλόσοφου Ελί Βιζέλ, που βρέθηκε στα δεκατρία του χρόνια έγκλειστος στο Άουσβιτς και επέζησε, μας φέρνουν προ των ευθυνών μας: «Κάποια στιγμή ο καθένας μας οφείλει να επιλέξει πλευρά», κι αυτό πρέπει να κάνουμε!
* Η Φωτεινή Τομαή είναι συγγραφέας, πρέσβης ε.τ.
