Μετά από το καταστροφικό χτύπημα στις ρωσικές εγκαταστάσεις, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ανέφερε στο διάγγελμά του ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα τελειώσει, προτού η κατεχόμενη χερσόνησος της Κριμαίας απελευθερωθεί. Παρότι δεν εστίασε στο χτύπημα, το μήνυμα ήταν σαφές. Αν και υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες για το κατά πόσο ουκρανικές δυνάμεις βρίσκονταν πίσω από την επίθεση, υπάρχουν αρκετές εκτιμήσεις πως το χτύπημα στη ρωσική αεροπορική βάση της κατεχόμενης Κριμαίας πραγματοποιήθηκε από ουκρανικές ειδικές δυνάμεις.
Η αλήθεια είναι ότι η ανυποχώρητη στάση του Κιέβου το τελευταίο διάστημα -το ότι ο Ζελένσκι αρνούνταν πεισματικά να μπει σε διαπραγματεύσεις για το εδαφικό καθεστώς των περιοχών που έχει καταλάβει η Ρωσία- υπονοούσε πως είχε κατά νου κάποιο σχέδιο αντίδρασης. Είναι πολύ πιθανόν πως βασίζεται στην δυνατότητα των ουκρανικών δυνάμεων να καταφέρνουν χτυπήματα εναντίον της Ρωσίας.
Οι ρωσικές αρχές βέβαια δεν φάνηκαν εξ' αρχής διατεθειμένες να παραδεχθούν πως υπέστησαν ένα τέτοιο πλήγμα στην κομβική περιοχή της Κριμαίας. Θυμίζοντας την περίοδο που η ναυαρχίδα της Ρωσίας, «Μασκβά» βυθίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα και το Κρεμλίνο το απέδωσε σε ατύχημα, η Μόσχα αρχικά μίλησε για ανάφλεξη πυρομαχικών σε αποθήκη που οδήγησε στην έκρηξη στη βάση της. Αν κι ακόμα η ροή των γεγονότων είναι συνεχής και το τι έχει συμβεί είναι δύσκολο να αποδειχθεί, σίγουρα η Ρωσία δεν θα ήθελε να φαίνεται πως αντιστρέφεται η δυναμική του πολέμου στην Ουκρανία.
Οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν βέβαια την προσπάθεια κατάληψης περισσότερων εδαφών στην Ανατολική Ουκρανία, με σκοπό την περαιτέρω εδαφική επέκταση τους. Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στην περιφέρεια του Ντνιπροπετρόφσκ της κεντρικής Ουκρανίας στοίχισαν τις ζωές αρκετών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων αμάχων. Η κατάκτηση του Ντονιέτσκ και η ολοκλήρωση της κυριαρχίας στη Λεκάνη του Ντονμπας έχει οριστεί προφανώς ως ένας πρωταρχικός στόχος των ρωσικών επιχειρήσεων.
Ωστόσο, η δυνατότητα μίας ουκρανικής αντεπίθεσης αλλάζει όλους τους υπολογισμούς του Κρεμλίνου για το μέλλον του πολέμου. Από τη στιγμή που το Κίεβο δεν έπεσε μετά την εισβολή και ο διάδρομος της Ανατολικής Ευρώπης παραμένει ανοιχτός, η Ουκρανία θα μπορεί να αντιστέκεται επ’ άπειρον στη Ρωσία, παρά τη ρωσική στρατιωτική υπεροπλία. Οι προοπτικές μακροπρόθεσμα ίσως φαίνονται ευνοϊκές, όσο υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι διατεθειμένες να στηρίζουν με πολεμικό εξοπλισμό την κυβέρνηση Ζελένσκι.
Η Ουάσιγκτον άλλωστε είναι ένθερμη στην παροχή προηγμένου στρατιωτικού εξοπλισμού αν και στην παρούσα συγκυρία φαίνεται να διατηρεί μία μετριοπαθή στάση, αρνούμενη πως αμερικανικός εξοπλισμός χρησιμοποιήθηκε για το χτύπημα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση οι δυνατότητες του ουκρανικών δυνάμεων είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι στο παρελθόν, λόγω της δυτικής βοήθειας.
Κατά συνέπεια, όσο κι αν το Κρεμλίνο φαίνεται να κινητοποιείται, με εσωτερικές αλλαγές στο στράτευμα, ενδεχομένως για μία μεγάλη επιχείρηση το επόμενο διάστημα, αυτό δεν σημαίνει πως θα μεταφραστεί την υπεροπλία της σε εδαφική επέκταση, όπως στοχεύει. Για παράδειγμα, υπάρχουν αναφορές πως ετοιμάζονται δημοψηφίσματα σε ουκρανικά εδάφη που έχουν καταλάβει οι ρωσικές δυνάμεις, ώστε να δοθεί ένας νομιμοποιητικός μανδύας στην προσάρτησή τους τον Σεπτέμβριο.
Στην κατεχόμενη Χέρσωνα για παράδειγμα, όπου προορίζεται να εφαρμοστεί το ρωσικό σχέδιο του δημοψηφίσματος, ο ουκρανικός στρατός ανακοίνωσε τον βομβαρδισμό μίας σημαντικής γέφυρας για να μην μπορούν να περάσουν τα ρωσικά στρατεύματα, δείχνοντας τις σαφείς διαθέσεις του Κιέβου να αντισταθεί στο πεδίο σε αυτά τα σχέδια.
