Έπρεπε να αυξηθούν δραματικά οι ακροδεξιές δυνάμεις στις εκλογές της Θουριγγίας, της Σαξονίας και του Βρανδεμβούργου, καθώς και του κόμματος της αριστερής Βάγκεκνεχτ με τις αντιμεταναστευτικές θέσεις, για να θορυβηθεί η αρειμάνια κυβέρνηση Σολτς και να κλείσει τα σύνορα.
Βέβαια, το κλείσιμο ήταν πρακτικά αναποτελεσματικό και μικροπολιτικής στόχευσης, αλλά είχε τον συμβολισμό της κατά βούλησιν υπονόμευσης της Σένγκεν.
Τα αποτελέσματα, όμως, των εκλογών όπως και εκείνα της Γαλλίας με την Λεπέν και των βορειοευρωπαϊκών κρατών, καταδεικνύουν τις σοβαρές μετατοπίσεις που συντελούνται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Δεν τρελάθηκαν π.χ. ξαφνικά οι σκανδιναβικές κοινωνίες που επί δεκαετίες ψήφιζαν τους σοσιαλδημοκράτες, να ψηφίζουν τώρα ακροδεξιούς πολιτικούς.
Η στροφή καταδεικνύει την πίεση που αισθάνονται, καθώς τα πλήθη των μεταναστών, και ιδιαίτερα οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί (αυτοί είναι το κυρίως πρόβλημα) αρνούνται συνειδητά να ενταχθούν στις πολιτισμικές συντεταγμένες των χωρών υποδοχής. Δημιουργούν δικές τους παράλληλες κοινότητες, και όταν ξεπεράσουν ένα κρίσιμο ποσοστό, απαιτούν να παρέμβουν στη θεσμική συγκρότηση των χωρών υποδοχής.
Η έλξη του μουσουλμανικού ριζοσπαστισμού είναι αρκετά γοητευτική και μπολιάζει ακόμη και νεότερες γενιές, των οποίων οι γονείς ήλθαν νόμιμα στις ευρωπαϊκές χώρες από τις πρώην αποικίες τους (π.χ Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο), εξωθώντας τους εκτός αποδεκτού κοινωνικού πλαισίου.
Θεωρούν, για παράδειγμα, το Κοράνι σημαντικότερο από τους νόμους του κράτους, στο οποίο διαβιούν.
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εγκληματολογικών Ερευνών της Κάτω Σαξονίας (KFN), το 67,8% των μουσουλμάνων μαθητών που φοιτούν σε σχολεία της Γερμανίας δηλώνουν ότι «οι κανόνες του Κορανίου είναι σημαντικότεροι από ό,τι το Σύνταγμα και οι νόμοι» του γερμανικού κράτους. Επιπλέον, το 51,5% θεωρεί ότι «μόνο το Ισλάμ είναι σε θέση να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εποχής μας» και το 45,8% ότι «ένα ισλαμικό θεοκρατικό σύστημα είναι το καλύτερο πολίτευμα».
Επίσης, το 36,5% δηλώνει η γερμανική κοινωνία θα ήταν ισχυρότερη, εάν εφαρμόζονταν οι ισλαμικοί κανόνες και το 35,3% εκφράζει κατανόηση για τη βία εναντίον ατόμων τα οποία προσβάλλουν τον Αλλάχ ή τον Μωάμεθ και μάλιστα το 21,25% δικαιολογεί και την ισλαμιστική βία στη Δύση, εφόσον απειλείται το Ισλάμ, ενώ το 18,1% θεωρεί δικαιολογημένη ακόμη και τη χρήση βίας για τη διάδοση και την επιβολή του Ισλάμ (Euronews 2/04/24).
Με βάση τα ανωτέρω, όταν η εύκολη και ανερμάτιστη Αριστερά (εκτός πλέον της Βάγκεκνεχτ) σηκώνει επιτιμητικά το δάκτυλο και χαρακτηρίζει σωρηδόν ως φασίστες όσους ανησυχούν για την πολιτισμική αλλοίωση των χωρών τους, είναι επόμενο ο κόσμος να στρέφεται σε αυτούς που προσποιούνται ότι τους ακούν.
Παράλληλα αυτή η Αριστερά δεν έχει θέσεις για τη δέουσα λύση. Κι ούτε καν προσπαθεί να παρέμβει στο κοινωνικό σύνολο για να το μεταπείσει προκειμένου να γίνει ευνοϊκό προς τις μεταναστευτικές ροές. Απλώς αρκείται από θέση ναρκισσιστικής «ανθρωπιστικής» αυθεντίας να καταγγέλλει τους άλλους ως «φασίστες».
Δικαιώνονται εκείνοι που αντιδρούσαν απ΄ αρχής στην κατάργηση των συνόρων, στην πλουσιοπάροχη τακτική των επιδομάτων που αποτελούσαν πόλο έλξης για τους φτωχούς πληθυσμούς του Τρίτου Κόσμου (η Γερμανία δίνει επιδόματα μεγαλύτερα από τον μέσο μισθό του Έλληνα εργαζόμενου), και κυρίως στην αδιανόητη χρυσοφόρα επιχορήγηση των ΜΚΟ, που πολλές έχουν μετατραπεί σε διακινητές ανθρώπων.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η μόνη είδηση από τη Σύνοδο Κορυφής, στην οποία κυριαρχεί το μεταναστευτικό ήταν η παρέμβαση Μητσοτάκη. Υποστήριξε την «ανάγκη αυστηρής φύλαξης των συνόρων», την οποία «η Ελλάδα έκανε πράξη», ενώ δήλωσε ότι η επόμενη πρόκληση, στην οποία πρέπει να απαντήσει η Ε.Ε. είναι η υποχρέωση να γίνονται δεκτές οι επιστροφές όσων δεν δικαιούνται άσυλο, στις χώρες προέλευσής τους.
Ουτοπικό, γιατί οι μετανάστες, που όλοι δηλώνουν πρόσφυγες, σκίζουν τα χαρτιά τους, και γίνονται απροσδιόριστα πρόσωπα «υπήκοοι» κάποιας no man's land. Χωρίς χαρτιά οι χώρες προέλευσης προσποιούνται ότι δεν τους αναγνωρίζουν ως υπηκόους τους και δεν τους δέχονται στο σύνολό τους. Επί του πρακτέου, λιγότερο από το 30% των μη δικαιούχων ασύλου, επιστρέφονται.
Συμφωνεί βεβαίως ο γράφων ότι είναι ρατσιστική τακτική να δημιουργούνται στρατόπεδα σε τρίτες χώρες, όπως π.χ. η Ρουάντα που στέλνει η Βρετανία ή η Αλβανία που στέλνει η Ιταλία. Σε αυτήν την περίπτωση οι μετανάστες όντως γίνονται δευτέρας κατηγορίας άνθρωποι, και τα κράτη αποστολής, δευτέρας κατηγορίας κράτη, με αποικιακή υπόσταση.
Οι μετανάστες είναι πολίτες κρατών που εισέρχονται παράνομα στα ευρωπαϊκά κράτη. Παρανομούν. Και εφόσον δεν αποδεικνύουν προσφυγική ιδιότητα (π.χ. το Μαρόκο, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν δεν έχουν πόλεμο), επειδή η επιστροφή έχει αποτύχει - εάν θέλουν και χωρίς επιδόματα - να ενταχθούν στην παραγωγική διαδικασία των χωρών υποδοχής, όπως εντάχθηκαν σε μας οι Αλβανοί και πρόκοψαν. Να βγάζουν μόνοι τους το ψωμί τους.
Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι σίγουρο ότι θα τους φανεί τόσο λαμπερό το άστρο της Ευρώπης!
