Καρκίνος, επιληψία, διαβήτης είναι μόνο κάποιες από τις ασθένειες που εμφανίζονται να ταλαιπωρούν τον Τούρκο ηγέτη και επηρεάζουν άμεσα τη δυνατότητα του να ελέγχει τη γείτονα χώρα. Το ζήτημα βέβαια παίρνει μεγάλες διαστάσεις, καθώς όλο αυτό το διάστημα χτίζεται ένα ιδιαίτερα προσωποκεντρικό καθεστώς στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά το διαβόητο δημοψήφισμα που κατέληξε στο να έχει εκείνος υπέρτατες εξουσίες. Όλη η χώρα περιστρέφεται πλέον, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, γύρω από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Το ζήτημα της επιληψίας, μίας νευρολογικής πάθησης όπου προκαλούνται ακατάληπτες συμπεριφορές, κυκλοφορεί ως ένα πιθανό σενάριο. Η διαρκής κούραση, την οποία επικαλείται η τουρκική προεδρία για τις μειωμένες εμφανίσεις του Ερντογάν, οι φωτεινοί πίνακες πίσω από τις οθόνες με τις απαντήσεις που διαβάζει ο Τούρκος ηγέτης έπειτα από ερωτήσεις που του κάνουν δημοσιογράφοι στην τηλεόραση, καθώς κι άλλα γεγονότα εντείνουν τη φημολογία. Το τελευταίο συμβάν ήταν τον Ιούλιο του 2021, όταν ο Ερντογάν αποκοιμήθηκε, ενώ έκανε δηλώσεις προς τα μέλη του κόμματός του για τη μουσουλμανική εορτή Ιντ αλ-αντχά. Το βίντεο βέβαια έκανε τον γύρο του κόσμου σε λίγα λεπτά.
Η κατάσταση της υγείας του παραμένει επτασφράγιστο μυστικό και οι γιατροί που τη γνωρίζουν λειτουργούν υπό καθεστώς μυστικότητας. Ξεχωρίζει βέβαια η περίπτωση της 42χρονου γιατρού που εξέτασε τον Ερντογάν και έχασε τη ζωή της, λόγω μίας απλής γρίπης, και ο θάνατος της περιβάλλεται από ένα μυστήριο.
Το ζήτημα βέβαια αφορά τη δυνατότητα του Ερντογάν και κατ’ επέκταση του καθεστώτος να κυβερνά τη χώρα. Η προσωπολατρεία που καλλιεργείται στα ΜΜΕ αλλά και στο σύνολο του πολιτικού συστήματος καθιστά τον Ερντογάν ουσιαστικά αναντικατάστατο για το καθεστώς. Οι επιθέσεις της αντιπολίτευσης είναι οξείες και τα βέλη τους στοχεύουν και τον ίδιο τον Ερντογάν. Ακόμα κι η σκέψη για μία ενδεχόμενη εκλογική διαδικασία τρομοκρατεί τα μέλη του καθεστώτος, εν μέσω μίας συνεχιζόμενης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Παρά τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ και των πελατειακών δικτύων δεν θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό να μπορεί να επιτύχει μία νίκη μαζί με τους υπερεθνικιστές συμμάχους του.
Το σενάριο βέβαια που κυκλοφορεί είναι πως ο Ερντογάν λειτουργεί ως τοτέμ, ενώ οι πραγματικές εξουσίες μεταφέρονται αλλού. Το αυταρχικό καθεστώς που χτίζει ο Ερντογάν τόσα χρόνια, που βασίζεται στην καταστολή των αντιπάλων και την καταδίωξη όπου διαφωνεί, ουσιαστικά δείχνει και τον βασικό πυλώνα του.
Ο Χουλουσί Ακάρ, ο υπουργός Άμυνας, συγκεντρώνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες στα χέρια, ώστε να διασφαλίζει την μακροημέρευση του καθεστωτικού μηχανισμού. Ο όλο και μεγαλύτερος έλεγχος των ενόπλων δυνάμεων του δίνει τόσο κεντρικό ρόλο, που προαλείφεται από αρκετούς ως κάποιος που μπορεί να αναλάβει τη διοίκηση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, καθώς θα μπορεί να επιβάλει τη τάξη σε ένα ενδεχόμενο χάος.
