Το Φεστιβάλ Ισραηλινού Κινηματογράφου online είναι πλέον θεσμός. Μετά τη μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων κύκλων του, με χιλιάδες θεάσεις, η Πρεσβεία του Ισραήλ συνεχίζει τις online προβολές ταινιών, υποτιτλισμένες στα ελληνικά.
Η φθινοπωρινή έκδοση του Φεστιβάλ απαρτίζεται από ντοκυμαντέρ και θα μας κρατήσει συντροφιά Οκτώβριο και Νοέμβριο.
Πέντε ταινίες, πέντε ιστορίες, παρουσιάζουν εικόνες από την καθημερινή ζωή στο Ισραήλ. Από τις κοινωνικές διαμαρτυρίες του 2011, μέσω της επιμονής ενός κωφού να γίνει γονέας, του ταξιδιού μιας σκηνοθέτριας για να μάθει τι απέμεινε από το θρυλικό καφέ της οικογένειάς της στο Βερολίνο, μέχρι το πορτρέτο του «Ισραηλινού Τσάρλι Τσάπλιν» και τη συνύπαρξη Εβραίων και Αράβων, οι ταινίες δείχνουν μια δυναμική κοινωνία και μια κουλτούρα που διαρκώς εξελίσσεται.
Από την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021, τέσσερις ταινίες κάνουν πρεμιέρα στην Ελλάδα: «Για να σταθώ στα πόδια μου» (21 Οκτωβρίου), «Το νεύμα της αγάπης» (31 Οκτωβρίου), «Shai K.» (10 Νοεμβρίου) και «Καφέ Νάγκλερ» (20 Νοεμβρίου). Το Φεστιβάλ κλείνει με το διεθνώς βραβευμένο ντοκυμαντέρ «Στο κομμωτήριο» (30 Νοεμβρίου), που προβλήθηκε με επιτυχία στην Ελλάδα.
Οι προβολές γίνονται μέσω της σελίδας Facebook Ισραήλ στην Ελλάδα. Για κάθε ταινία οι θεάσεις περιορίζονται σε 1.000, με διάρκεια προβολής 10 ημέρες.
Λίγα λόγια για τις ταινίες:
Καλοκαίρι 2011: Η 25χρονη Ντάφνι Λιφ μετακομίζει σε μια σκηνή στο κέντρο του Τελ Αβίβ για να διαμαρτυρηθεί για το κόστος στέγασης. Μέσα σε λίγες μέρες γίνεται η αρχηγός και το πρόσωπο του μεγαλύτερου κινήματος διαμαρτυρίας στην ιστορία του Ισραήλ. Η ταινία απεικονίζει τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός αγώνα και τι συμβαίνει στην ψυχή όταν γίνεται σύμβολο.
Όταν ο Ελάντ ήταν παιδί, του είπε η μητέρα του: «το να σε μεγαλώνω είναι σαν να μεγαλώνω τρία παιδιά». Από τότε, ένιωθε ένοχος επειδή ήταν κωφός και προσπαθούσε να είναι σαν όλους τους άλλους. Αποξενώθηκε ακόμη περισσότερο μετά τον τραγικό θάνατο της μητέρας του και τη διάλυση της οικογένειάς του. Ο Ελάντ αργότερα δημιούργησε δική του οικογένεια, έγινε πατέρας συνάπτοντας σύμφωνο γονεϊκότητας με τη φίλη του Γιαέλι, επίσης κωφή. Η ταινία είναι η προσωπική του αφήγηση για τη ζωή του και την προσπάθειά του να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια.
Η ιστορία του Σάικε Οφίρ, ενός από τους μεγαλύτερους Ισραηλινούς ηθοποιούς όλων των εποχών. Γνωστός ως ο «Ισραηλινός Τσάρλι Τσάπλιν», ο Οφίρ συνεργάστηκε με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και τον Μαρσέλ Μαρσό και έγινε μεγάλος σταρ στο Ισραήλ. Είναι η ιστορία ενός κωμικοτραγικού κλόουν, ενός ανθρώπου που ήθελε να κάνει τους ανθρώπους να γελούν και να τον αγαπήσουν, με βαρύ τίμημα. Αφηγήσεις από τους συνεργάτες και τις γυναίκες της ζωής του, με σπάνια πλάνα αρχείου, δημιουργούν ένα συναρπαστικό ψυχολογικό πορτρέτο ενός ανθρώπου που έγινε μύθος.
Κατά τη δεκαετία του 1920, το Καφέ Νάγκλερ ήταν το πιο μοδάτο μέρος στο Βερολίνο. Η σκηνοθέτρια ξεκινά ένα ταξίδι για να μάθει τι απέμεινε από το θρυλικό καφέ που ανήκε στην οικογένειά της. Αφού ανακαλύψει ότι οι οικογενειακοί μύθοι δεν ταιριάζουν πάντα με τα ιστορικά γεγονότα, θα ανασυστάσει το παρελθόν της οικογένειάς της μαζί με τους συνομηλίκους της στο Βερολίνο.
Σε ένα μικρό κομμωτήριο που ανήκει σε Χριστιανή Αράβισσα στη Χάιφα, η σκηνοθέτρια εγκαθιστά μια κάμερα πάνω από το νιπτήρα όπου συνομιλεί με τις πελάτισσες. Συνθέτει ένα απροσδόκητο πορτρέτο αυτού του χώρου που παρέχει μια προσωρινή ελευθερία, όπου Εβραίες και Αράβισσες ανακαλύπτουν ομοιότητες και διαφορές, συζητώντας για πολιτική, ιστορία και έρωτες.
