Στις 18 Απριλίου, ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία GNA εξαπέλυσε μια ισχυρή επίθεση από τρεις άξονες στον κεντρικό τομέα του μετώπου. Η εν λόγω επίθεση πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση των Τούρκων στρατιωτικών συμβούλων και υπό την κάλυψη των Τουρκικών drones ώστε να υλοποιθούν δύο στόχοι: α) η άλωση της Tarhouna, της κυρίας βάσως του ανεφοδιασμού των δυνάμεων του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης και β) η αποκοπή εκ των νώτων της «σφήνας» των δυνάμεων του Χάφταρ στα νότια προάστια της Τρίπολης.
Η επιτυχία της εν λόγω επίθεσης θα οδηγούσε είτε στην άρση της πολιορκίας από τον Χάφταρ (προς αποφυγή της περικύκλωσής των δυνάμεών του) είτε στην εξόντωση των περικυκλωμένων (μέχρι πρότινος) πολιορκητών. Οι πολιτοφύλακες της Μισράτα, οι πιο φανατικοί και μαχητικοί στρατιώτες στο στρατόπεδο της εν Λιβύης Μουσουλμανικής Αδελφότητας, προήλασαν μέχρι τα βόρεια προάστια της Tarhuna προτού υποχρεωθούν σε συντεταγμένη υποχώρηση το βράδυ της ίδιας ημέρας υπό το βάρος μιας αντιπίθεσης των δυνάμεων του Χάφταρ.
Εν κατακλείδει, τα κέρδη επί του εδάφους ήταν αμελητέα μεν, το μήνυμα δε ξεκάθαρο: η πρωτοβουλία των κινήσεων στο πεδίο της μάχης ανήκει πλέον στον Σάρατζ και όχι τον Χάφταρ. Το ίδιο ακριβώς, βέβαια, είχε συμβεί περίπου έναν χρόνο πριν. Τον Ιούλιο 2019, το πρώτο «πακέτο» της στρατιωτικής αρωγής της Τουρκίας είχε ανασχέσει την προέλαση του Χάφταρ κατά την Επιχείρηση «Πλημμύρα Αξιοπρέπειας» και ο αναζωογονημένος GNA υπό τον Σάρατζ ανακατέλαβε την Garyan– την τότε κύρια βάση του εφοδιασμού του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης.
Η Τουρκία Κλιμακώνει
Η (διακριτική τότε) επέμβαση της Τουρκίας δεν ανέτρεψε τους συσχετισμούς ισχύος υπέρ του Σάρατζ – εξ ου η απώλεια της Σύρτης κ του αεροδρομίου της Τρίπολης τον Δεκέμβριο 2019. Οι ήττες του Σάρατζ υποχρέωσαν την Άγκυρα σε μια όχι διακριτική πλέον επέμβαση στη Λιβύη.χάρη στο δόγμα του «πολέμου δια υποκαταστάτων» (surrogatewarfare), η Τουρκία διοχετεύει στην Λιβύη άνδρες, όπλα και χρήματα (τα τελευταία χάρη στην ευγενική χορηγία ... του Κατάρ!) σε τακτική βάση.
Η ΕΕ, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της Ελλάδας, συμφώνησε μετά χιλίων βασάνων στην Επιχείρηση «Ειρήνη» για την επιτήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη. Εφόσον οι πάτρωνες του Χάφταρ ανεφοδιάζουν τον LNAδια αέρος, ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο ζημιωθείς δρων της εν λόγω επιχείρησης ήταν η Τουρκία. Ως εκ τούτου, η Τουρκία προτίμησε να αξιοποιήσει το θετικό μομέντουμ στη Λιβύη στο έπακρον παρά να το απωλέσει στο εγγύς μέλλον (η «use it or lose it» θέση). Προτού η Επιχείρηση «Ειρήνη» αποδώσει τους πρώτους καρπούς και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» ανεφοδιάσει τον Χάφταρ έτι περαιτέρω, ο Ερντογάν κλιμακώνει. Επί της ουσίας τζογάρει.
Με τρία «καυτά μέτωπα» εν εξελίξει (COVID-19, Τριπολιτάνα, Ιντλίμπ) χώρια την ατέρμονη διαπάλη με το PKK, θα ανέμενε κανείς η επιθετικότητα της Τουρκίας να υποχωρήσει. Τουναντίον, συμβαίνει το ... ακριβώς αντίθετο! Η Τουρκία εκλαμβάνει την πανδημία ως ευκαιρία ώστε αφ’ ενός να δράσει στη Λιβύη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το άγρυπνο βλέμμα της Γαλλίας (στην οποία οι νεκροί από τον COVID-19 υπερβαίνουν τις 20 χιλιάδες) και αφ’ ενός να παγιώσει τα κεκτημένα στην Ιντλίμπ εν μέσω της αποδιοργάνωσης της Συρίας και, πρωτίστως, του Ιράν ελέω COVID-19.
Ο Ορατός Κίνδυνος
Ο Ερντογάν συνηθίζει να απαγγέλει τον στίχο «θα έρθουμε ένα βράδυ» ενός ποιήματος πριν διατάξει τις ένοπλες επεμβάσεις του στη Συρία εις βάρος των Κούρδων. Δήλωσε το ίδιο προ εβδομάδων σε ομιλία του εντός της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Προχθές η Άγκυρα πραγματοποίησε μια «άσκηση» νοτίως της Κρήτης με μια ομάδα κρούσης της Τουρκικής Αεροπορίας: ήταν όντως ένα σήμα προς τον Χάφταρ ή μία προσομοίωση μήπως μιας αεροπορικής επιδρομής εναντίον της Βεγγάζης;
Ανοιχτά της Τρίπολης ήδη ναυλοχεί μια μοίρα του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας (ένα υποβρύχιο, τέσσερις φρεγάτες και ένα δεξαμενόπλοιο) η οποία μετέχει ενεργά στις μάχες είτε δια πυρών υποστηρίξεως (όπως το συμβάν με τον πύραυλο SM-1 της φρεγάτας κλάσης Gabya καταμαρτυρεί) είτε δια ηλεκτρονικού πολέμου (π.χ. με παρεμβολές εναντίον των UAV του Χάφταρ στην Μάχη της Tarhuna). Η Τουρκία μάλλον θα κλιμακώσει έτι περαιτέρω και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» θα κλιμακώσει αντανακλαστικά. Η Αθήνα και το Παρίσιάραγε;
