Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*
Τα όσα συμβαίνουν στην ΒΑ Συρία με την τρίτη εισβολή της Τουρκίας στην «Ροτζάβα» (Συριακό Κουρδιστάν), με την «αιφνίδια αποχώρηση» των ΗΠΑ από εκεί και το άδειασμα των Κούρδων, αλλά και το ότι έχει ακολουθήσει με την εμπλοκή της Ρωσίας μέσω του… Συριακού Στρατού του Άσαντ έχουν αναντίρρητα σχέση με τη μελλοντική Συρία. Ακόμα και σήμερα, στο τέλος του 8ετούς εμφυλίου πολέμου, η Συρία παραμένει ένα χώρος συγκρούσεων όπου όλοι είναι εναντίον… όλων, όλοι συνδιαλέγονται στο παρασκήνιο με όλους και κάποιοι δίνουν τα χέρια κάτω από το τραπέζι. Το τι θα ακολουθήσει αδιαμφισβήτητα θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει όχι μόνο την αυριανή Συρία αλλά και την συνολική δυναμική στην ευρύτερη Μέση Ανατολή!
Μιας και εδώ και 10 ημέρες δημοσιεύονται αναλύσεις επί αναλύσεων δεν θα αναφερθώ στους λόγους που οδήγησαν τον Τούρκο Πρόεδρο στη νέα αυτή επιχείρηση στην ΒΑ Συρία. Θα επισημάνω όμως εμφατικά ότι ο κ. Ερντογάν διακρίνεται για «συνέπεια λόγων και πράξεων». Ότι λέει το κάνει ή αν θέλετε ότι κάνει το έχει ήδη .. πει και για αυτό ας ξυπνήσουμε στην Ελλάδα και στην Κύπρο! Ούτε θα αναφερθώ στους λόγους που ο Πρόεδρος Τραμπ έδωσε ουσιαστικά το «πράσινο φως» στην Άγκυρα να εισβάλει έστω «δια των αντιπροσώπων» της, Σουνιτών Αράβων (οι περισσότεροι ακραίοι Σαλαφιστές) και Τουρκμένων Ανταρτών του επονομαζόμενου Συριακού Εθνικού (sic) Στρατού (SNA, πρώην FSA) και το πρωτοφανές άδειασμα που έκανε στους Κούρδους «Συμμάχους» του των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). Και φυσικά ούτε στις συνεχείς μεταστροφές του.
Παρά την πολυπλοκότητα της κατάστασης ίσως τα πράγματα να γίνονται απλούστερα απ' όσο φαίνονται. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν οι παραστρατιωτικοί φίλοι του Ερντογάν κρατήσουν τις δύο κωμοπόλεις που κατέλαβαν (Ταλ Αμπιγιάντ και Ρας αλ Αίν) όπως και κανένα δυο άλλα παραμεθόρια χωριά, ούτε αν ελέγχουν πλήρως ή μερικώς τον περίφημο αυτοκινητόδρομο Μ4 που μάθαμε όλοι στην Ελλάδα και μιλάμε για αυτόν λες και τον πάμε κάθε Σαββατοκύριακο. Σημασία έχει ότι ακόμα και λιγότερο από το 30-40% της περίφημης «Ζώνης Ασφαλείας» να ελέγξει, έχει πετύχει τους Στρατηγικούς Αντικειμενικούς Σκοπούς για τους οποίους κάνει αυτήν την επιχείρηση με την σιωπηλή συναίνεση ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η Τουρκία επιβεβαιώνεται ως ισχυρός περιφερειακός «παίκτης» και καθιστά πλέον στην πράξη σαφές ότι χωρίς αυτή δεν πρόκειται να γίνει κανένας πολιτικός διακανονισμός για το μέλλον της Συρίας. Απομακρύνει τους Κούρδους της Συρίας από τα σύνορα της διακόπτοντας κάθε επικοινωνία με τους «δικούς της» …Κούρδους. Και το πλέον ουσιαστικό, μηδενίζει τις πιθανότητες δημιουργίας μίας έστω εδαφικά ενιαίας αυτόνομης Κουρδικής Οντότητας (προσωπικά ποτέ δεν «είδα» ανεξάρτητο Κουρδιστάν) ακριβώς στο… «μαλακό υπογάστριο» της.
Με την είσοδο του Στρατού του Άσαντ στην περιοχή του Κομπανί (Ανατολικά του Ευφράτη) το οποίο αποτελεί το διοικητικό κέντρο της Ροτζάβα αλλά και στην πόλη Μανμπίτζ (Δυτικά του Ευφράτη) αρχίζουν όλοι στην Συρία να είναι ικανοποιημένοι. Οι Τούρκοι δεν θα βλέπουν εκεί πλέον τους Κούρδους που ήταν κυρίαρχοι μετά την αποχώρηση των Κυβερνητικών Δυνάμεων και Υπηρεσιών του Καθεστώτος της Δαμασκού το 2012. Και φυσικά «απαλλάσσονται» από την υποχρέωση (σύμφωνα με τους χάρτες που έδειχναν δεξιά και αριστερά ) να προσπαθήσουν να τις καταλάβουν (η εκτίμηση μου ήταν εξ αρχής ότι θα το τολμούσαν ποτέ). Οι Κούρδοι ήταν «το πρόβλημα τους» και όχι οι δυνάμεις του Άσαντ.
Μετά τον Ερντογάν πώς να μην είναι ευχαριστημένο και το καθεστώς Άσαντ που συνεχίζει να επανακτά σταδιακά το μεγάλο μέρος της Συριακής Επικράτειας τον έλεγχο της οποίας είχε χάσει με τον πόλεμο μέχρι και τον Οκτώβριο του 2015, όταν επενέβησαν οι Ρώσοι περιοριζόταν στο 22%, και έτσι παραμένει σταθερός στην επόμενη ημέρα. Ας μην «πανηγυρίζουν» κάποιοι αφελώς στην Ελλάδα. Ούτε ο Άσαντ (βλέπετε …Ρώσοι) ούτε ο Ερντογάν έχουν κάποια πρόθεση να αναμετρηθούν στρατιωτικά, ούτε κάποιος …ανταρτοπόλεμος εναντίον των Τούρκων μπορεί να αποδώσει για πολλούς λόγους.
Ο μεγάλος όμως κερδισμένος θα είναι οι Ρώσοι οι οποίοι μετά την απομάκρυνση των ΗΠΑ αναδεικνύονται ως η μόνη κυρίαρχη δύναμη στην Συρία. Δεν είναι μόνο ότι το «Στρατό» του Άσαντ το απαρτίζουν κυρίως Ρώσοι μισθοφόροι μαζί με Ιρανούς και άλλους Σιίτες παραστρατιωτικούς. Τα επίσημα στρατεύματα της μπαίνουν στην περιοχή, περιπολούν και συνδιαλέγονται σε τακτικό-τεχνικό επίπεδο με του Τούρκους προετοιμάζοντας την τελική συμφωνία που θα έχει ό Πούτιν με τον Ερντογάν τον οποίον προσκάλεσε στην Μόσχα τις επόμενες ημέρες. Κάτι που αναγνώρισε έμμεσα με δήλωση του ο Τραμπ. Κερδισμένος είναι και το Ιράν. Όσο ενισχύεται η θέση του Άσαντ, τόσο ενισχύεται και η επιρροή του Ιράν στην περιοχή. Η Τεχεράνης είναι ευτυχής γιατί δεν κατέβαλε και καμία ιδιαίτερη προσπάθεια να διευρύνει τον διάδρομο τους προς τον Λίβανο και την Μεσόγειο.
Φυσικά «happy» θα είναι και ο Πρόεδρος Τραμπ. Οι μέχρι πριν από 10 ημέρες Σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν θα έχουν πάθει μεγάλες… ζημιές, επιβιώνουν, άλλωστε τους είχε συμβουλέψει να φύγουν στα νότια κοινώς «να την κάνουν» και συμπαθάτε με για την έκφραση. Με τις «διευθετήσεις» των Ρώσων βρήκε την ευκαιρία εκ του ασφαλούς να απειλήσει την Τουρκία για να μην επιτεθεί στο Κομπανί και στην Μανμπίτζ. Για να μην δείξει βέβαια ότι παραμένει μακριά στέλνει σήμερα στην Άγκυρα τον Αντιπρόεδρό του, Μάικ Πενς μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικών Πομπέο, για να ζητήσει «κατάπαυση του πυρός» ενώ ετοιμάζεται να συναντήσει τον Τούρκο Πρόεδρο στην Αμερικανική Πρωτεύουσα την 13 Νοεμβρίου μάλλον για τις τελικές …διευθετήσεις. Αυτοί οι δύο ξέρουν ποιες θα είναι αυτές. Σε καμία περίπτωση οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να απομακρυνθεί ή Τουρκία και άλλο από την Δύση.
Για εμάς τους Έλληνες που ζούμε με ευφραντικές ψευδαισθήσεις, υπάρχουν πολλά πικρά αλλά χρήσιμα διδάγματα από όσα προηγήθηκαν και όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στη Συρία και για την …Συρία. Τέθηκε πλέον σε αμφιβολία η αξιοπιστία του μεγάλου μας Συμμάχου, των ΗΠΑ. Κάποιου είδους «εγγυήσεις ασφαλείας» θα είχαν δώσει σίγουρα στους Κούρδους που κατανίκησαν στο έδαφος τους Τζιχαντιστές του ISIS. Εκτός και αν το φιλικό «κτύπημα στην πλάτη» εκλήφθηκε λανθασμένα ως… εγγυήσεις. Ακούστηκε πολλές φορές η λέξη αυτοσυγκράτηση, αφού βέβαια οι Κούρδοι είχαν αφεθεί βορά στις ορέξεις των Τούρκων και των… «Φίλων» τους. Καταρρακώθηκε και πάλι κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και Διεθνούς Τάξεως όχι μόνον απ' αυτήν καθαυτήν την τουρκική εισβολή αλλά και όταν οι ΗΠΑ και η Ρωσία μπλοκάρισαν Ψήφισμα 5 Ευρωπαϊκών Χωρών (εκ των οποίων 2 Μόνιμα Μέλη) στο ΣΑ/ΟΗΕ που θα καταδίκαζε την Τουρκική εισβολή. Η διεθνής υποκρισία έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Επιβλήθηκαν όχι ουσιαστικές οικονομικές «κυρώσεις» που θα έπλητταν καίρια την Τουρκική Οικονομία αλλά διακηρύχθηκε διακοπή …ροής ανταλλακτικών στρατιωτικού υλικού που για αυτό πρόκειται.
Θα ήταν πολύ πρόωρο και φυσικά παράτολμο να χαρακτηρίσουμε ότι αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα στην ΒΑ Συρία, συνιστούν ένα… προσυμφωνημένο γενικό σχέδιο. Με την κατάσταση όμως που τείνει να διαμορφωθεί φαίνεται ότι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι εκτός από τους Κούρδους που και αυτοί δεν θα είναι … «πολύ δυσαρεστημένοι» όπως δείχνουν και τα λόγια του Στρατιωτική Ηγέτη των SDF Μασλούμ Αμπντι «Αν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν συμβιβασμό και μια γενοκτονία, θα διαλέξουμε με βεβαιότητα τη ζωή για τον λαό μας».
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»
