Η κατάργηση της θέσης του υφυπουργού Χρηματοπιστωτικού Τομέα στο υπουργείο Οικονομικών, που οδήγησε στην απομάκρυνση του Γιώργου Ζαββού από την κυβέρνηση, μπορεί να μην απασχόλησε ιδιαίτερα τα μέσα ενημέρωσης, όμως άφησε το δικό της στίγμα την αγορά. Κάποιοι θεώρησαν έκπληξη το γεγονός της απομάκρυνσης του υφυπουργού. Τη δική μας εκτίμηση πάνω στις θέσεις του πρώην υφυπουργού την έχουμε αναπτύξει εκτενώς εδώ και μήνες, μέσω αναλύσεων στη συγκεκριμένη στήλη. Με δυο λόγια, ο υφυπουργός περισσότερο δημιουργούσε, παρά έλυνε προβλήματα.
Ο Γιώργος Ζαββός καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του, είχε ανοίξει μια άτυπη βεντέτα με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα και διατηρούσε για καιρό τεταμένες σχέσεις με παράγοντες του τραπεζικού συστήματος. Δεν ήταν λίγοι δε, αυτοί που εκτιμούσαν ότι παρόμοιες κακές σχέσεις με τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος είχε δημιουργήσει και η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μέσω του αρμόδιου τότε υπουργού Γιάννη Δραγασάκη.
Τότε ήταν λογικό να υπήρχαν κακές σχέσεις.
Ο Γιάννης Δραγασάκης ήταν ένας παλαιομαρξιστής, πρώην αποτυχών υποψήφιος για την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, που έβλεπε τον Γιάννη Στουρνάρα ως ένα εμπόδιο στα σχέδια του.
Ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που κράτησαν την Ελλάδα στο άρμα του ευρώ.
Η Τράπεζα της Ελλάδος είχε βάλει φρένο στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου να δημιουργήσει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, έξω και πέρα από τους ελέγχους της Τράπεζας της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Οι ελεγκτικοί και εποπτικοί μηχανισμοί της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν αποκαλύψει τα σκάνδαλα της Τράπεζας Αττικής με τον κατασκευαστικό όμιλο Καλογρίτσα, τις εγγυητικές επιστολές για τους τηλεοπτικούς σταθμούς με ενέχυρο τους βοσκότοπους στην Ιθάκη και τη γενικότερη κακοδιαχείριση της συγκεκριμένης τράπεζας.
Επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, ο πρώην υφυπουργός υπεύθυνος του Χρηματοπιστωτικού Τομέα μέσω των προγραμμάτων Ηρακλής Ι και ΙΙ είχε κινηθεί στην κατεύθυνση της μείωσης των κόκκινων δανείων. Μεγάλες ενστάσεις είχαν διατυπωθεί σχετικά με αυτή τη μεθοδολογία, για τις σημαντικές ζημίες που ενέγραφαν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες και για τις βαριές εγγυήσεις που καλείτο να καλύψει το Ελληνικό Δημόσιο.
Επιπλέον, ο πρώην υφυπουργός θριαμβολογούσε για την παράταση του συστήματος της αναβαλλόμενης φορολογίας που άφηνε τις τράπεζες ακάλυπτες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους ήταν και παραμένουν λογιστικές εγγραφές.
Στον πρώην υφυπουργό χρεώνεται η άρνηση της κυβέρνησης να υιοθετηθεί η πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη μεταφορά των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε μία bad bank, ώστε να δοθεί μια τελειωτική λύση στις συστημικές τράπεζες και να γνωρίζουν οι διοικήσεις των τραπεζών, τα στελέχη των τραπεζών, οι μέτοχοι των τραπεζών, οι δανειολήπτες, οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές, με τι έχουν να κάνουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τραπεζικές μετοχές λόγω αυτής της αναβλητικότητας και λόγω της απουσίας καθαρής εικόνας, όχι μόνο υποαποδίδουν σε σχέση με τις υπόλοιπες μετοχές, αλλά αποτελούν τροχοπέδη στην προσπάθεια ανόδου του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Ο πρώην υφυπουργός είχε καταφέρει να δημιουργήσει προβλήματα και με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ειδικά με την παρουσίαση των προτάσεων της νομοπαρασκευστικής επιτροπής για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, υπήρξε σημαντική αντίδραση από τους εργαζόμενους της ΕΚ.
Οι εργαζόμενοι στην ΕΚ, κατήγγειλαν ότι ο προτεινόμενος διαχωρισμός των ρυθμιστικών και κατασταλτικών αρμοδιοτήτων, με τη δημιουργία δύο ξεχωριστών δομών μέσα στην Επιτροπή, δεν υπάρχει σε καμία άλλη αντίστοιχη αρχή στην Ευρώπη. Διατύπωναν μάλιστα την άποψη ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις κατατείνουν στη μετατροπή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς από ανεξάρτητη εποπτική αρχή, σε υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών.
Παρ’ όλο που εκτιμούμε ότι η απομάκρυνση του υφυπουργού θα έχει θετική επίδραση στο τραπεζικό σύστημα, στις σχέσεις κυβέρνησης – Τράπεζας της Ελλάδος και γενικότερα στην εγχώρια κεφαλαιαγορά, έχουμε μεγάλη ένσταση στο ζήτημα της κατάργησης ενός υφυπουργείου, που έχει τον στρατηγικό σχεδιασμό και την εποπτεία Χρηματοπιστωτικού Τομέα.
Η κατάργηση έγινε, χωρίς να συνοδεύεται από κάποια εξήγηση. Δεν πρέπει να μάθουν οι πολίτες, για ποιο λόγο καταργήθηκε ένα ολόκληρο υφυπουργείο, που έχει ως αντικείμενο τη ραχοκοκαλιά της εγχώριας οικονομίας; Επιτέλεσε το υφυπουργείο, το καθήκον του; Έφερε σε πέρας το έργο, που είχε αναλάβει; Πέτυχε; Απέτυχε; Αλλάζει η πολιτική της κυβέρνησης; Και πώς;
Μιλάμε για ένα τραγικό θεσμικό έλλειμμα, για κάτι τόσο κεφαλαιώδες, για την εγχώρια οικονομία.
