Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε τη Δευτέρα στην Εβραϊκή Συναγωγή Αθηνών επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των Ισραηλινών πολιτών και στρατιωτών που χάθηκαν από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα, Νόαμ Κατς, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την σκοτεινότερη μέρα για τον λαό του Ισραήλ. Οι τρομοκράτες της Χαμάς επιτέθηκαν, βιάζοντας, απαγάγοντας, σκοτώνοντας απάνθρωπα και βάναυσα 1200 ανθρώπους, ενώ 101 άνθρωποι παραμένουν αιχμάλωτοι. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για την επιμνημόσυνη δέηση, ενώ το τραύμα παραμένει ακόμα βαθύ, μια ανοιχτή πληγή που συνεχίζει να ματώνει. Δεν μπορούμε όμως να αφήσουμε τη θλίψη και την απόγνωση να μας κυριεύσουν, αλλά αντίθετα πρέπει να μετατρέψουμε το πένθος μας σε δύναμη. Θα βγούμε πιο δυνατοί, όπως πάντα, ο εβραϊκός λαός άλλωστε το έχει αποδείξει στην ιστορία. Ελπίζω και εύχομαι όλοι οι αιχμάλωτοι να επιστρέψουν σύντομα στα σπίτια τους και να επικρατήσει η ειρήνη».
1 χρόνος από τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
— Israel in Greece 🇮🇱🇬🇷 (@IsraelinGreece) October 7, 2024
Υπουργοί, υφυπουργοί, γεν.γραμματείς, πολιτικοί, Πρέσβεις, μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας και φίλοι του #Ισραήλ έδωσαν το παρών στην συγκινητική επιμνημόσυνη δέηση στη Συναγωγή των Αθηνών για τους 1.200 Ισραηλινούς που δολοφονήθηκαν από… pic.twitter.com/jXnPCPbSLZ
Ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, Δαυίδ Σαλτιέλ, επεσήμανε: «Και όμως, έχει περάσει ένας χρόνος από το πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου 2023 κι ο κόσμος φαίνεται ότι έχει επιλέξει να ξεχάσει την ημέρα εκείνη. Όμως εμείς όχι, εμείς μετράμε τις ημέρες, 367. Εμείς μοιραζόμαστε τον πόνο των συγγενών των θυμάτων και την αγωνία των συγγενών των ομήρων. Για εκείνους, κάθε ημέρα που ξημερώνει είναι μια νέα 7η Οκτωβρίου. Ήταν ένα ήσυχο φθινοπωρινό πρωινό στο Ισραήλ, ήταν ημέρα γιορτής που μετατράπηκε σε ημέρα πένθους. Ήταν η ημέρα του απαράμιλλου και μανιασμένου μίσους των τρομοκρατών της Χαμάς. Εκδηλώθηκε με αποκεφαλισμούς παιδιών, εκτελέσεις οικογενειών, βιασμούς, απαγωγές, εν ψυχρώ πυροβολισμούς νέων, που τραγουδούσαν και που χόρευαν. 1200 άνθρωποι σφαγιάστηκαν με τους πιο απάνθρωπους τρόπους και 250 απήχθησαν και κρατούνται όμηροι στα σκοτεινά τούνελ της Γάζας. Υπολογίζεται ότι σήμερα 101 όμηροι μπορεί να είναι ακόμη εν ζωή. Ήταν η ημέρα που η τρομοκρατία επιτέθηκε στη Δύση και συνεχίζει να το κάνει. Σήμερα θυμόμαστε και θυμίζουμε στον κόσμο το πώς ξεκίνησε ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της τρομοκρατίας και αναρωτιόμαστε ποιο κράτος θα άφηνε αναπάντητη μια τέτοια επίθεση. Δεν είμαστε απαθείς μπροστά στην ολέθρια ανθρωπιστική κρίση που ο πόλεμος έχει επιφέρει στη Γάζα. Ο λαός της Γάζας υποφέρει και το ποσοστό που δεν υποστηρίζει τη Χαμάς υποφέρει διπλά από τον πόλεμο, αλλά και από τους δυνάστες στους οποίους είναι δέσμιος, από τους τρομοκράτες που χρησιμοποιούν τους αθώους, που χρησιμοποιούν αθώους ως ανθρώπινες ασπίδες, που κρύβουν όπλα και πυρομαχικά σε νεκροταφεία και παιδικές χαρές. Σήμερα απευθύνουμε ακόμη μια έκκληση για την απελευθέρωση των ομήρων και μια ακόμη προσευχή για το τέλος του πολέμου και την επικράτηση της ειρήνης. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω την σθεναρή στάση του πρωθυπουργό Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης για τον δίκαιο αγώνα του λαού του Ισράηλ.»
Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής κοινότητας Αθηνών, Αλβέρτος Ταραμπουλούς, κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μακάρι να μην χρειαζόταν να ήμασταν όλοι εδώ σήμερα. Ένας χρόνος πλέον, γεμάτος θρήνο και αγωνία. 101 όμηροι δεν έχουν επιστρέψει ακόμη σπίτι τους. Κρατούνται και βασανίζονται αδίκως από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς. Πάνω από 1200 επιπλέον θύματα, χιλιάδες τραυματίες, πάνω από 70.000 να έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Ένας χρόνος που ακούμε περιγραφές για βιασμούς, για αποκεφαλισμούς, για απαγωγές αθώων πολιτών. Πληγωνόμαστε και ανατριχιάζουμε στη σκέψη, στη θέα ασύλληπτων εικόνων, στις σειρήνες πολέμου που ηχούν εν έτη 2024. Η μάχη είναι σκληρή και άνιση. Η συγκεκριμένη πλεόν σύγκρουση, συμβολίζεται ο αγώνας του πολιτισμένου κόσμου που αμύνεται απέναντι σε τρομοκρατικές οργανώσεις και καθεστώτα που αμφισβητούν τη δημοκρατία, την ισότητα, την ελευθερία και την αυτοτέλεια ενός κράτους. Η άνοδος της τρομοκρατίας, δεν ξεκινάει ούτε σταματάει στα ισραηλινά εδάφη. Είναι απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό και τη παγκόσμια συνοχή. Σήμερα μνημονεύουμε τα αδικοχαμένα θύματα, προσευχόμαστε για την απελευθέρωση των ομήρων. Μέσα στους σκοτεινούς καιρούς που βιώνουμε όμως, δεν χάνουμε την ελπίδα. Τα τραύματα είναι πολλά, τα κενά δυσαναπλήρωτα, αλλά συμφωνώντας πάνω σε κοινές βάσεις, μπορούμε να γράψουμε ένα καινούριο κεφάλαιο ειρήνης και αρμονικής συνύπαρξης, αφήνοντας οριστικά και αμετάκλητα πίσω μας τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας».
Κατά τη διάρκεια της τελετής προβλήθηκε βίντεο που είχε επιμεληθεί η πρεσβεία του Ισραήλ, που παρουσίαζε τον πόνο και την ελπίδα του λαού του Ισραήλ, μέσα από τις δυσκολίες και τις απώλειες.
Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης στάθηκε η περιγραφή δύο Ισραηλινών θυμάτων της επίθεσης της 7η Οκτωβρίου, στο μουσικό φεστιβάλ «Nova», οι οποίοι επέζησαν της τρομοκρατικής επίθεσης και μοιράστηκαν με τους παρευρισκόμενους τη δική τους ιστορία. Ζωντανά παραδείγματα θάρρους και αντοχής, καθήλωσαν τους παρευρισκόμενους με τις μαρτυρίες τους: «Καθώς οι σφαίρες περνούσαν ξυστά πάνω από το κεφάλι μας, έπρεπε να πάρουμε γρήγορα μια απόφαση και να τρέξουμε. Χωρίς να ξέρουμε προς τα πού να κινηθούμε, μόνο με το ένστικτό μας και ακολουθώντας τον ανατέλλοντα ήλιο. Μετά από 4,5 ώρες περπάτημα και 24 χιλιόμετρα, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό και με έλλειψη ύπνου για πολλές ώρες, φτάσαμε ασφαλείς σε ένα σημείο. Οι φίλοι μας δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Τις επόμενες μέρες από την δολοφονική επίθεση, προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε όσα είχαμε περάσει και πώς είχαμε καταφέρει να επιζήσουμε, ενώ άλλοι δεν τα κατάφεραν.»
Στο πλαίσιο της επιμνημόσυνης δέησης, οι παριστάμενοι τήρησαν ενός λεπτού σιγή, ενώ ο ραβίνος των Αθηνών προσευχήθηκε μεταξύ άλλων για «αληθινή, δίκαιη και διαρκή ειρήνη». Αφού ακούστηκε ο εθνικός ύμνος του Ισραήλ καθώς και ο ελληνικός εθνικός ύμνος, μετά το τέλος της επιμνημόσυνης δέησης, οι συγκεντρωμένοι κατά την έξοδο τους άναψαν κεριά για τα θύματα, σε ένδειξη συλλογικής μνήμης και θλίψης.
