Η Ευρώπη έχει ανάγκη από πράσινη ενέργεια, έχει όμως και τις απαραίτητες διαθέσιμες εκτάσεις για να το πετύχει; Το ερώτημα αυτό που πλανάται στους διαδρόμους των Βρυξελλών, θα πρέπει σύντομα να απαντηθεί, καθώς η δυσκολία στην εξεύρεση της κατάλληλης γης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την εγκατάσταση των ΑΠΕ είναι ένα ρίσκο που δεν μπορεί να περιμένει για πολύ προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και του REPowerEU.
Πράγματι, η προώθηση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας είναι ένας από τους στόχους της νέας ενεργειακής πολιτικής της Ένωσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε την τελευταία διετία. Η αυξημένη χρήση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ή «ανανεώσιμη ενέργεια» αποτελεί σημαντική συνιστώσα της δέσμης μέτρων που απαιτούνται για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ο δεσμευτικός στόχος της Ένωσης σχετικά με την ανανεώσιμη ενέργεια για το 2030 και οι συνεισφορές των κρατών μελών στον στόχο αυτό, έχουν πρωταρχική σημασία για την ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική της Ένωσης. Παράλληλα, η αυξημένη χρήση ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές αναμένεται να διαδραματίσει θεμελιώδη ρόλο στην προώθηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, της βιώσιμης και οικονομικά προσιτής ενέργειας, της τεχνολογικής ανάπτυξης και της βιομηχανικής καινοτομίας.
Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός στόχος για ΑΠΕ ισχύος 1.236 GW έως το 2030, δηλ. 700 GW πρόσθετης ισχύος ΑΠΕ από το 2023 έως το 2030, και άρα η επίτευξη μιας πρόσθετης ισχύς τριπλάσιας σε δυναμικότητα ΑΠΕ σε σχέση με αυτήν που προστέθηκε από το 2014 έως το 2022 (230 GW), θα απαιτήσει σημαντικά μεγάλες εκτάσεις σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Η δυνατότητα αυτή είναι αρκετά περιορισμένη σε ορισμένες χώρες.
Ειδικότερα, από μόνες τους η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, οι οποίες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ των εγκαταστάσεων ΑΠΕ μέχρι το 2030, χρειάζονται επιπλέον 23.000 έως 35.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα προκειμένου να φιλοξενήσουν τη νέα ισχύ έργων ΑΠΕ που απαιτείται με βάση τους στόχους που υπάρχουν. Δηλαδή, για την επίτευξη των στόχων των τριών αυτών χωρών χρειάζεται έκταση ίση με το μέγεθος του Βελγίου.
Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές ότι η δυσκολία ανεύρεσης διαθέσιμης γης που να είναι κατάλληλη για την ανάπτυξη των ΑΠΕ αποτελεί περιοριστικό παράγοντα για την επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που κάνει την Ευρώπη να στραφεί σε τρίτες χώρες και στη δημιουργία νέων ενεργειακών διαδρόμων.
Στην προσπάθεια αυτή, η ηλεκτρική διασύνδεση Αιγύπτου Ελλάδας, γνωστή ως «GREGY – Green Energy Interconnector», που έχει σχεδιάσει και δρομολογεί ο Όμιλος Κοπελούζου αναμένεται να πάρει εμβληματικό χαρακτήρα, ανοίγοντας νέα κεφάλαια στην παραγωγή και προμήθεια πράσινης ενέργειας για την Ευρώπη.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει ήδη γνωστά, το «GREGY» αξιοποιεί πλήρως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Αιγύπτου στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η Αίγυπτος απολαμβάνει εξαιρετικό άνεμο, είναι μία από τις 38 χώρες στον κόσμο με δημοσιευμένο National Wind Atlas (μια εθνική βάση δεδομένων δηλαδή, για την αξιολόγηση των αιολικών πόρων και τον σχεδιασμό της αιολικής ενέργειας) και θεωρείται χώρα «ηλιακή ζώνη» με 2.000 έως 3.000 kWh/m2 ανά έτος άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας. Τα στοιχεία αυτά την καθιστούν την πλέον κατάλληλη χώρα για την εγκατάσταση μεγάλης δυναμικότητας ΑΠΕ, όμοιες με αυτές που θα αξιοποιεί το «GREGY» προκειμένου να μεταφέρει πράσινη ενέργεια στην Ελλάδα και από εκεί στην Ευρώπη.
Με τον τρόπο αυτό, το υποθαλάσσιο καλώδιο ισχύος 3.000 MW, θα αποτελέσει μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας για επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και γρήγορη προώθηση της πράσινης μετάβασης.
