Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση μετρά τι μπορεί να δώσει στους αγρότες με βάση τις δυνατότητες της οικονομίας και του προϋπολογισμού, θυμίζοντας ότι δεν πρέπει να υποτιμώνται όσα δόθηκαν για το αγροτικό ρεύμα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να προτείνει το μόνο που γνωρίζει. Τη γνωστή πρόταση για κρατικοποίηση της ΔΕΗ.
Η βελόνα της οικονομικής αντίληψης του συγκεκριμένου χώρου βρίσκεται κολλημένη στο ίδιο σημείο εδώ και χρόνια. Και με την ίδια ευκολία που κατά καιρούς προτείνει την κρατικοποίηση των τραπεζών, προκειμένου να δοθούν «δάνεια στον λαό», ακούσαμε και πάλι την πρόταση να επιστρέψει η ΔΕΗ στο κράτος.
Απευθυνόμενος από την Κοζάνη στους πολίτες της Δ. Μακεδονίας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης αναφέρθηκε στη σημασία επαναφοράς της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο, λέγοντας ότι η ακρίβεια στην τιμή της ενέργειας, είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας επίτηδες ότι οι χρεώσεις στο ρεύμα έχουν υποχωρήσει σε χαμηλά επίπεδα τριετίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, κατήγγειλε ότι η ΔΕΗ έχει πάψει να λειτουργεί ως δημόσια επιχείρηση, δεν υπηρετεί τον αναπτυξιακό και κοινωνικό της ρόλο και άρα πρέπει να ανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος.
Τι το διαφορετικό θα έκανε μια κρατική ΔΕΗ από αυτό που κάνει ήδη σήμερα η επιχείρηση; Θα έδινε ακόμη μεγαλύτερη έκπτωση στο αγροτικό ρεύμα από το 10% που ανακοινώθηκε με το πακέτο των μέτρων την Παρασκευή; Θα πούλαγε ακόμη χαμηλότερα το ρεύμα; Πόσο; Κάτω του κόστους; Το Γενάρη είχε τη χαμηλότερη τιμή στην αγορά συμπαρασύρωντας προς τα κάτω όλους τους υπόλοιπους παρόχους και ενισχύοντας τον ανταγωνισμό.
Εκτός και αν στο ΣΥΡΙΖΑ ή όπου αλλού ονειρεύονται κρατικές δημόσιες επιχειρήσεις στην οικονομία πιστεύουν ότι μια ΔΕΗ με το 51% στο Δημόσιο μπορεί να δίνει όση έκπτωση στο ρεύμα θέλει η κάθε κοινωνική ομάδα, ανεξάρτητα από τις πραγματικές δυνατότητες της επιχείρησης. Λες και μια κρατική ΔΕΗ, για την οποία κάποτε ο ορκωτός εκτιμητής είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση «going concern», δηλαδή αμφιβολία δυνατότητας επιβίωσης, θα μπορούσε να πουλάει όσο χαμηλά απαιτεί η κοινωνία, ανεξαρτήτως των διεθνών εξελίξεων στις χρηματιστηριακές αγορές, χωρίς να διακυβεύσει την κερδοφορία, τις επενδύσεις που έχει δρομολογήσει, εντέλει την ίδια της τη βιωσιμότητα.
Ούτε και θα μπορούσε μια τέτοια ΔΕΗ, φορτωμένη αναπόφευκτα με κομματικές επιλογές και συνδικαλιστικές πρακτικές, και να κερδίζει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, και να βρίσκει κεφάλαια για να πρωταγωνιστεί στην πράσινη ανάπτυξη, αλλά και να μπορεί να ρίχνει χαμηλότερα απ’ όλους την τιμή στο ρεύμα, χωρίς να διακινδυνεύει την οικονομική της υγεία.
Το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι όλα τα παραπάνω ειπώθηκαν στο περιφερειακό συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ από την Κοζάνη με βασικό μεταξύ άλλων αντικείμενο την απολιγνιτοποίηση, η οποία καταγγέλθηκε ως άδικη, βίαια, ότι έχει φέρει φτώχεια, ανασφάλεια αλλά και πάρτι συμφερόντων. Τι σχέση έχει η απολιγνιτοποίηση με την ανάγκη επαναφοράς της ΔΕΗ στο κράτος; Άγνωστο.
Την ίδια μάλιστα στιγμή που τα στελέχη του χώρου μιλούν για επαναφορά της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο, συμφωνούν με την απεξάρτηση της ηλεκτροπαραγωγής από το λιγνίτη, χωρίς να απαντούν από που θα έβρισκε η επιχείρηση τα κεφάλαια για να μετασχηματιστεί σε πράσινη αν δεν είχε προηγηθεί η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του 2021 και όλα όσα ακολούθησαν. «Υπάρχουν λύσεις», είπε από την Κοζάνη ο κ. Κασσελάκης, κρατώντας τις για τον εαυτό του και χωρίς να μας τις αποκαλύψει.
Στην ουσία αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από την αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου που βρίσκεται στα λεφτόδεντρα στα οποία πιστεύει ακράδαντα. Καθώς η απολιγνιτοποιήση που λέει ότι υπερασπίζεται, δηλαδή το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων, συνεπάγεται ένα μετασχηματισμό της ΔΕΗ μέσα από πράσινες επενδύσεις, οι οποίες όμως θα ήταν αδύνατες δίχως τη συμμετοχή ιδιωτικών κονδυλίων όπως αυτά που μπήκαν στο ταμείο της με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του 2021, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει.
Στην πραγματικότητα, από μια πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει ως οικολογική αριστερά και από την και από την άλλη κλείνει το μάτι υπέρ του λιγνίτη και στο παλιό καθεστώς των ΔΕΗτζήδων. Εκτός τόπου και χρόνου, μέσα στο δικό του φαντασιακό κόσμο, δεν μπορεί να αντιληφθεί σε ποια πραγματικότητα ζούμε, παρά επιμένει στη μηδενιστική προσέγγιση, παρουσιάζοντας σταθερά μια δυστοπική εικόνα, όπου η κοινωνία μονίμως υποφέρει. Το ίδιο έκανε και από την Κοζάνη.
Σύμφωνα με τον κ. Κασσελάκη, η ΝΔ μέσω της βίαιης απολιγνιτοποιήσεις θέλει να γκρεμίσει, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δημιουργήσει, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας είναι μαραζωμένη και το Μέγαρο Μαξίμου δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι η ανεργία στην περιοχή θερίζει.
Κανείς ποτέ δεν είπε ότι το τέλος της εποχής του λιγνίτη, θα είναι εύκολο. Η αγωνία των κατοίκων της Δ.Μακεδονίας για την επόμενη ημέρα είναι εύλογη. Ουδείς αμφιβάλει επίσης ότι η απορρόφηση των επιπτώσεων στην τοπική κοινωνία, που έχει συνδέσει την ύπαρξή της με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ από τη δεκαετία του ’60, δεν θέτει σε δοκιμασία τις δυνατότητες της ελληνικής πολιτείας. Το ξέραμε από την αρχή ότι το Δημόσιο έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό του, ότι πρόκειται για ένα τιτάνιο project, χωρίς προηγούμενο σε μια περιφέρεια όπου η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και της ανάπτυξης εξαρτάται εδώ και χρόνια από το λιγνίτη.
Τα παραπάνω δείχνουν τον βαθμό δυσκολίας για ένα εγχείρημα που έμεινε πίσω λόγω της ενεργειακής κρίσης και παίρνει ξανά μπροστά. Άλλο όμως αυτό και άλλο μια μηδενιστική προσέγγιση που μιλά για φυγή του πληθυσμού, εξαφάνιση του πρωτογενή τομέα, βουτιά στο τοπικό ΑΕΠ, την απόλυτη καταστροφή.
