Παλαιότεροι και νέοι εικαστικοί συναντιούνται φέτος τον Αύγουστο στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού σε «μια απέραντη αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών», όπως έλεγε ο Σεφέρης. Στο κυκλαδίτικο νησί που έχει έντονα θρησκευτικό χαρακτήρα, το εγχείρημα προσλαμβάνει παρόμοιο συμβολισμό. «Επειδή είναι το σκοτάδι που γεννάει το φως» τιτλοφορείται η έκθεση που στο τραύμα της κοινωνικής απομόνωσης αντιτάσσει τη γένεση της δημιουργίας ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Το αφήγημα συνθέτει ο Μάνος Στεφανίδης, ένας άνθρωπος που έχει ανοιχτό το βλέμμα στην τέχνη πέρα από την παραδομένη γνώση, το προσωπικό γούστο, τις φιλίες που έχει χτίσει με μεγάλους καλλιτέχνες. Καταφέρνει έτσι με μια έκθεση συμπυκνωμένη και πλούσια συγχρόνως να μας πείσει για την ανάγκη του να διατηρήσεις τη ρίζα, να συντηρήσεις τη ρουτίνα, να απαθανατίσεις στον καμβά τον «εαυτό» έτσι ώστε να φαίνεται ότι έχει νόημα να δημιουργήσεις ένα μέρος δικό σου, όπου μπορείς να συνυπάρξεις με όλους τους δημιουργούς που πέρασαν πριν από εσένα και να είναι το κοινό σας σπίτι, όπου οι πνοές σας, ζωντανών και πεθαμένων, φτιάχνουν τον αέρα που σε περιβάλλει, τον κόσμο σου. Τον κόσμο στον οποίο εσύ είσαι και ο Θεός και ο πιστός, τον κόσμο που συνεχίζει να υπάρχει γιατί εσύ είσαι ο μάρτυρας της ύπαρξής του, που όταν εσύ και οι αόρατοι συγκάτοικοί σου τον εγκαταλείψετε, θα πάψει.
«Προσπαθήσαμε ώστε η έκθεση αυτή να σηματοδοτεί την αισιόδοξη πλευρά της δυσοίωνης περιόδου που ζήσαμε όλοι μας και εν μέρει ζούμε ακόμη. Το πραγματικό και το συμβολικό σκοτάδι που κυκλοφορεί απειλητικό και στη χώρα μας και τον κόσμο με την απειλή, τις αρρώστιες ή και το θάνατο να κρύβεται στις πιο αθώες και πιο ανθρώπινες χειρονομίες.
Σ’ένα χάδι, ένα φιλί, μια χειραψία ή μια αγκαλιά... Υπενθυμίζουμε ότι αργά ή γρήγορα το φως ακολουθεί και ότι το σκοτάδι εκτός από απελπισία ή ζόφο –αυτά δηλαδή που δημιούργησε ο εγκλεισμός, ο φόβος και η απομόνωση- μπορεί να λειτουργήσει και ως εκκολαπτήριο, ως πυροκροτητής δημιουργίας» μας λέει ο Καθηγητής στο σημείωμα που συνοδεύει την έκθεση την οποία αφιερώνει στον Βλάση Κανιάρη∙ μια μορφή εμβληματική για την οποία ο Στεφανίδης έγραψε λαμπρά κείμενα και έστησε την έκθεση – αναφορά στα σύγχρονα εικαστικά μας πράγματα, το «Γενέθλιον» στο Μπενάκη. Κοντά του ταξιδεύουν στην Τήνο γνωστά ονόματα αλλά και πρωτοεμφανιζόμενοι δημιουργοί, με τρόπο που η σύνθεση της έκθεσης να προκύπτει μέσα από ένα διάλογο αξιώσεων. Μέσα από τις εικόνες αυτές, τις αυτοπροσωπογραφίες και τις αλληλοπροσωπογραφίες, που είναι επί της ουσίας σπουδή πάνω στο ρευστό της ύπαρξης, διαπιστώνουμε ότι εντέλει o χρόνος που «πάγωσε», μέσα στα εργαστήρια των ζωγράφων έχει μια ζύμωση δημιουργική, αληθινά φωτοδότρα.
Στην έκθεση των 21+1 συμμετέχουν οι: Γιάννης Αδαμάκης, Ανδρέας Βούσουρας, Θράφια (Παναγιώτης Δανηιλόπουλος), Γωγώ Ιερομονάχου, Τζουλιάνο Καγκλής, Γιώργος Καζάζης, Νίκος Καλαφάτης, Κυριάκος Κατζουράκης, Άρης Κατσιλάκης, Νεκτάριος Κοντοβράκης, Κώστας Λάβδας, Μιχάλης Μανουσάκης, Κατερίνα Μερτζάνη, Τάσος Μισούρας, Κυριάκος Μορταράκος, Κωνσταντίνος Πάτσιος, Αχιλλέας Πιστώνης, Σπυριδούλα Πολίτη, Βασίλης Σελιμάς, Βασίλης Σούλης, Μανταλίνα Ψωμά και ο Βλάσης Κανιάρης.
Το γεγονός πραγματοποιεί η ΑΛΜΑ της Μαρίας Αλμπάνη σε συνδιοργάνωση με το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού για όλο τον Αύγουστο. Ακτή Γ. Δρόσου, ωράριο: Δευ, Τετ, Πεμ: 9:00-15:00, Παρ-Κυρ: 10:30-14:00 & 19:00-21:00, Τρίτη: κλειστά
