Το απόγευμα της Παρασκευής, οριστικοποιήθηκε η συγκρότηση του νέου κυβερνητικού συνασπισμού της Αυστρίας, με την Ακροδεξιά να επιστρέφει στο τιμόνι της διακυβέρνησης ως εταίρος του Λαϊκού Κόμματος μετά από δέκα χρόνια. Μάλιστα, με δεδομένο ότι το Κόμμα Ελευθερίας θα αναλάβει πολλά και κρίσιμα υπουργεία και θα διαχειρίζεται σχεδόν εξ'' ολοκλήρου το ζήτημα της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, δεν θα συνιστούσε υπερβολή ο ισχυρισμός ότι αυτός που θα κάνει κουμάντο δεν θα είναι ο 31χρονος φέρελπις καγκελάριος Sebastian Kurz, αλλά ο φίλος της Marine Le Pen, Heinz-Christian Strache.
Έτσι, η Αυστρία θα γίνει η τέταρτη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ακροδεξιά συμμετοχή στην κυβέρνηση, μετά τις τρεις σκανδιναβικές -την Δανία, την Φινλανδία και την Νορβηγία. Η εξέλιξη αυτή δε, αναμφίβολα, απαντά στις απορίες που ενδέχεται να δημιουργηθούν σε όσους διαβάσουν τα στοιχεία στον πίνακα του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΙΟΜ) που αφορά τις μετεγκαταστάσεις προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία προς τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί, δηλαδή, όπου φαίνεται ότι η Αυστρία έχει υποδεχθεί την προηγούμενη διετία μόλις... 17 αιτούντες άσυλο, εκ των οποίων μάλιστα κανείς δεν προέρχεται από την Ελλάδα!
Δεν είναι, φυσικά, η μοναδική που έχει σημειώσει τέτοια εντυπωσιακά αρνητική επίδοση. Ο ίδιος πίνακας φανερώνει, άλλωστε, ότι στο ίδιο διάστημα, η Τσεχία έχει υποδεχθεί 12 πρόσφυγες και η Σλοβακία 16 (όλους από την Ελλάδα), ενώ η Πολωνία δεν συμπεριλαμβάνεται καν στον πίνακα.
Προφανώς δε, η αναφορά στις τρεις αυτές χώρες (όλες μέλη της αποκαλούμενης «ομάδας του Βίσεγκραντ») δεν είναι τυχαία. Κι αυτό διότι μαζί με την Αυστρία, συγκρότησαν το μπλοκ των «κακών» της Ε.Ε στο ζήτημα του προσφυγικού, καθώς αψήφισαν κάθε σχετική απόφαση των συνόδων κορυφής και έκλεισαν ερμητικά τα σύνορά τους. Δίνοντας έτσι το έναυσμα στον -πρώην πρωθυπουργό της Πολωνίας και νυν πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου- Donald Tusk, να θέσει θέμα αναθεώρησης και κατάργησης της συμφωνίας περί ποσοστώσεων, καθώς στην πράξη δεν λειτούργησε ποτέ.
Με τον τρόπο αυτό, είναι γεγονός ότι επέτρεψαν κυρίως στη Γερμανία και δευτερευόντως στη Γαλλία, την Ολλανδία και ορισμένες άλλες χώρες, να διεκδικήσουν τον ρόλο του καλού σε αυτό το επικίνδυνο και θανατηφόρο για χιλιάδες πρόσφυγες ταξίδι προς την Άγρια (ευρωπαϊκή) Δύση, μιας και έχουν υποδεχθεί ασύγκριτα μεγαλύτερο αριθμό στο έδαφός τους.
Όπως συμβαίνει συνήθως, βεβαίως, ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός: Το Βερολίνο μπορεί επισήμως να κατακεραυνώνει και να απειλεί τους «αντάρτες», στην πραγματικότητα όμως βολεύτηκε πάρα πολύ από τη σκληρή στάση και τα κλειστά σύνορα, καθώς απέφυγε την πίεση από τη συγκέντρωση προσφύγων στα γερμανικά σύνορα. Για τον ίδιο λόγο, εξάλλου, η Angela Merkel πρωτοστάτησε στην υπογραφή και τήρηση των σχετικών συμφωνιών με την Τουρκία και τη Λιβύη, οι οποίες αποδείχθηκε στην πορεία ότι είναι όχι απλώς απάνθρωπες, αλλά συνοδεύονται ακόμη και από τη δημιουργία σύγχρονων σκλαβοπάζαρων.
Σε κάθε περίπτωση, από το... γουέστερν αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει και ο «άσχημος». Και, ω του θαύματος, τον ρόλο αυτό ανέλαβε να παίξει η Ελλάδα του Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε μετά τη χθεσινή σύνοδο κορυφής ότι συνολικά η στάση ορισμένων εταίρων της Ε.Ε. στο προσφυγικό αποτελούν «βόμβα στα θεμέλια της Ένωσης». Μόνο που λησμόνησε να αναφερθεί στις ασχήμιες και τις τραγωδίες που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι στην Μόρια και τα άλλα κολαστήρια, με ευθύνη της δικής του κυβέρνησης.
Η οποία, για να μην κρυβόμαστε, υιοθέτησε τη λογική ότι εάν δείξουμε στους πρώτους πόσο άσχημες είναι οι συνθήκες εδώ, τότε θα αποτρέψουμε περισσότερους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Πάνω από όλα, ήθος και ανθρωπιά...
Γιώργος Παυλόπουλος
Julien Warnand, Pool Photo via AP
