Φοιτητές που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί απειλούν καθηγήτρια που ζητά καθαρές και ανοικτές σχολές, λέγοντας ότι εάν δεν αλλάξει τακτική «θα τους βρει απέναντί της». Μάλιστα, της καταλογίζουν ότι τονίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση και ενότητα μεταξύ των Ελλήνων.
Ειδικότερα, όπως μετέδωσε η «Καθημερινή», πρόκειται για την αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Ευθυμίου, η οποία έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές στην πρώτη σειρά των καθηγητών που διαμαρτύρονται για αυθαίρετες καταλήψεις των σχολών και για τη διακοπή των μαθημάτων.
Την περασμένη Τρίτη το απόγευμα και κατά τη διάρκεια εξέτασης μαθήματος που διδάσκει η κ. Ευθυμίου, άτομα που υπογράφουν ως «αναρχικό στέκι φιλοσοφικής» πέταξαν κείμενα στην αίθουσα εξέτασης και έγραψαν συνθήματα στα γραφεία των καθηγητών της σχολής.
Όπως αναφέρει το κείμενο που πέταξαν: «Τα μαθήματά της περιέχουν ταξική μεροληψία και ιδεολογική προπαγάνδα, με απώτερό της στόχο να διαμορφώσει πειθήνιες στο καπιταλιστικό σύστημα συνειδήσεις».
«Η Ευθυμίου αποτελεί το είδος του πανεπιστημιακού που αγαπάμε να μισούμε», συνεχίζει το κείμενο, «κατά καιρούς, διαμαρτυρόμενη για την κατάσταση που επικρατεί εντός των πανεπιστημίων τριγυρίζει στους διαδρόμους της σχολής, κρατώντας χαρτόνια που γράφουν “ΑΕΙ χώροι μάθησης και εργατικότητας, ΟΧΙ ανομίας, αυθαιρεσίας και διάλυσης”, “Φτάνει πια! Σχολές ανοικτές” και άλλα αντίστοιχα».
«Στις συνεντεύξεις που δίνει, ως πιστός παπαγάλος του συστήματος “της τάξης και της ασφάλειας”, έχει ταχθεί επανειλημμένως εναντίον τόσο των φοιτητικών και εργατικών διεκδικήσεων όσο και του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, φροντίζοντας πάντα να τονίζει την ανάγκη για εθνική συμφιλίωση και ενότητα μεταξύ των Ελλήνων. Σύμφωνα με την κ. Ευθυμίου “τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν μεταβληθεί σε χώρους ανομίας, καταστροφών, καταλήψεων και βανδαλισμών από άτομα τα οποία βάζουν διάφορες ταμπέλες στους εαυτούς τους για να καλύψουν την αθλιότητά τους”», αναφέρεται ακόμα.
Σύμφωνα με το ίδιο κείμενο, «η κ. Ευθυμίου θέλει ένα πανεπιστήμιο χωρίς αγώνες, χωρίς αντίσταση, χωρίς στέκια, αναρχικούς και “βρόμικους” τοίχους. Ενα πανεπιστήμιο, το οποίο θα λειτουργεί “εύρυθμα” ως ναός της “αντικειμενικής” γνώσης του διδάσκοντος, ως πεδίο κερδοφορίας για εργολάβους και λοιπά αφεντικά, ως πρόσφορο έδαφος για τα επωφελή για την αγορά ερευνητικά προγράμματα».
Το κείμενο κλείνει με την προειδοποίηση προς την κ. Ευθυμίου να αλλάξει τακτική, «καθώς θα μας βρει απέναντί της».
