Οικονομική κρίση, πανδημία, εξωτερικές απειλές και κλιματική αλλαγή, δημιουργούν τον νέο καμβά, αναφέρει στην ανάλυση του το Δίκτυο της Αννας Διαμαντοπούλου. Σ´αυτό τον καμβά, κάθε χώρα, επιχειρεί να δομήσει τις δικές της πολιτικές, να προετοιμάσει τον λαό της για τα εντελώς νέα δεδομένα. Στην Ελλάδα, η ωριμότητα, η γενναιότητα και το αίσθημα ευθύνης του πολιτικού συστήματος απέναντι στον λαό του, είναι καθοριστικά στοιχεία.
Στην ανάλυση του το Δίκτυο στέκεται στην ένταση των νέων φαινομένων εξαιτίας της συνδυαστικής τους εμφάνισης τους, αλλά και την εξουθένωση που προκαλούν εξαιτίας της διαρκούς και ταχύτατης εναλλαγής τους. Αποτέλεσμα, είναι να δημιουργείται ένα μόνιμο κλίμα φόβου και ανασφάλειας σε όλες τις κοινωνίες ώστε παντού πλέον ν’ αναρωτιούνται «όχι τι άλλο θα συμβεί» αλλά «τι είδους κρίση έχει σειρά».
«Άρα λοιπόν επιβεβαιώνονται όσοι μίλησαν για «νέα κανονικότητα» ή για μια «νέα πραγματικότητα κρίσεων» μέχρι να εμπεδωθεί ισορροπία στον καινούργιο κόσμο. Αντίστοιχη πίεση της νέας μεταβατικής εποχής υφίστανται τα κράτη και τα πολιτικά συστήματα. Υποδομές που φάνταζαν σοβαρές καταρρέουν, πολιτικοί θεσμοί εμφανίζονται ανεπαρκείς και ελλειμματικοί, οι οικονομικές παρεμβάσεις είναι ανολοκλήρωτες και υποτροπιάζουν, οι παλιές πολιτικές διαχωριστικές και ο συμβατικός τρόπος των πολιτικών αναμετρήσεων μοιάζει κουραστικός και γραφικός. Η πολιτική δηλαδή πάσχει και επανεγκαλείται να οριστεί ξανά με κεφαλαίο Π και στον 21αιώνα», σημειώνει το Δίκτυο.
Και αναδεικνύει το γεγονός ότι η αντιστοίχηση του πολιτικού εποικοδομήματος- ιδέες, συστήματα και ηγεσίες - στην νέα πραγματικότητα κρίσεων δεν μπορεί να είναι εύκολη και αυτόματη. Έχει ωστόσο μια βασική προϋπόθεση, οι κεντρικοί πόλοι των πολιτικών συστημάτων ν’ αντιληφθούν την νέα πραγματικότητα και να θέσουν σε προτεραιότητα την ουσιαστική επικαιροποίηση των ιδεών σε σχέση με την πεπατημένη του συμβατικού πολιτικού ανταγωνισμού. Όσοι δεν αντιληφθούν, δεν κατανοήσουν και δεν αντιστοιχηθούν κινδυνεύουν με στασιμότητα και το ξεπέρασμα τους.
Σε αυτή τη πρωτόγνωρη κατάσταση, η συνολική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα δεν στέκεται στο επίπεδο των απαιτήσεων, αναφέρει το Δίκτυο.
Και επισημαίνει ότι η σημαντική προσπάθεια που καταβάλει η κυβέρνηση από την αρχή της θητείας της ν’ αντιμετωπίσει το πλέγμα εθνικών, υγειονομικών, οικονομικών, κλιματικών κρίσεων, είναι αλήθεια ικανοποιητικά στο μέτρο των αυτόνομων δυνατοτήτων της, αλλά εξαντλείται.
«Το μεταρρυθμιστικό έργο δηλαδή νέο πολιτικό σχέδιο και νέοι θεσμοί σε όλους τους τομείς που απαιτούν οι νέες συνθήκες δεν έχει ακόμα ξεδιπλωθεί. Χρειάζεται καινοτόμες πολιτικές επεξεργασίες, πολιτική όσμωση με διεθνείς πρωτοβουλίες και κοινωνική συναίνεση. Μάλιστα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προχωρήσει με μειωμένη την αρχική κέντρου – δεξιάς πολιτική και κοινωνική βάση στήριξης, που την έφερε στην διακυβέρνηση. Γι’ αυτό, κάθε προσπάθεια, που προωθεί τον ανταγωνισμό και την ένταση μεταξύ κέντρου και δεξιάς, που είναι τα θεμέλια της σημερινής διακυβέρνησης δημιουργεί κρίσεις πολιτικής διαχείρισης και προϋποθέσεις ανεπίστρεπτης πολιτικής φθοράς», σημειώνεται.
Από την πλευρά της, η αντιπολίτευση συνολικά διακατέχεται, όπως αναφέρει το Δίκτυο, μόνιμα από άγχος πολιτικής επιβίωσης, επιβεβαίωσης και επαναφοράς. Αδυνατεί να δει την πολιτική της προοπτική μέσα από τις απαιτήσεις της νέας εποχής. Πολιτεύεται με ξεπερασμένες «αλήθειες και βεβαιότητες» και παρωχημένες συμπεριφορές αναμένοντας μια νομοτελειακή κυβερνητική φθορά που θα της εξασφαλίσει εξαναγκαστικά την επιστροφή στην διακυβέρνηση.
Έτσι όμως το ελληνικό πολιτικό και κομματικό σύστημα μένει στάσιμο, ανακυκλώνοντας άκυρους και άκαιρους διχασμούς, μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στρέφονται σε απολίτικες και ανορθολογικές δήθεν αντισυστημικές πρακτικές η δε χώρα αδυνατεί να μπει επιτέλους στον γρήγορο διάδρομο των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, που θα την καταστήσουν ικανή και ανθεκτική δύναμη διαχείρισης των δύσκολων μετώπων του 21αιώνα.
