Πολλά λέγονται και γράφονται για την επόμενη ημέρα στην ενέργεια και τη χρήση του υδρογόνου ως την καλύτερη δυνατή λύση ως προς την επιβάρυνση του περιβάλλοντος με εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Το υδρογόνο θεωρείται το καλύτερο ενεργειακό μέσο μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα στην καθαρή ενέργεια καθώς η καύση του παράγει υδρατμούς που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον. Η χρήση του θεωρείται η ιδανική με βάση την υπάρχουσα τεχνολογία για να αντικαταστήσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στη βαριά βιομηχανία και τις μεταφορές εξυπηρετώντας τον στόχο επιβράδυνσης της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη έως 1,5 βαθμό Κελσίου έως το 2030 σε σχέση με την προ-βιομηχανική περίοδο.
Πολύ πρόσφατα η ΜΚΟ Green Hydrogen Organization (GH2) με έδρα την Ελβετία δημιούργησε νέα πρότυπα κατάταξης στα οποία πλέον λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις από την παραγωγή υδρογόνου. Και τούτο διότι ναι μεν το Υδρογόνο καίγεται παράγοντας νερό, οι διαφορετικοί τρόποι παραγωγής του όμως συνεπάγονται -κατά περίπτωση- εκπομπές αερίων θερμοκηπίου ή έχουν σοβαρά θέματα ασφάλειας. Επομένως ακόμα και στη χρήση του υδρογόνου ως ένα καθαρό μέσο παραγωγής ενέργειας υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς το περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Για να γίνει η διάκριση των τρόπων παραγωγής χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα χρώματα: Πράσινο, μπλε, γκρι και ροζ. Το πράσινο Υδρογόνο προέρχεται από την ηλεκτρόλυση του νερού κατά 100% και σχεδόν 100% από την ενέργεια που προέρχεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με σχεδόν μηδενικές εκπομπές. Το πρότυπο λαμβάνει υπόψη του ότι σε μια περίοδο λειτουργίας ενός έτους παράγονται κατά μέσο όρο λιγότερο από 1Kg Co2 ανά 1 Κg H2. Η χρήση του πράσινου υδρογόνου συγκεντρώνει και την υψηλότερη βαθμολογία στους σχετικούς πίνακες ESG καθώς ο ορισμός περιγράφει πολύ συγκεκριμένα την προέλευση ήτοι από υδροηλεκτρικές, αιολικές, φωτοβολταϊκές ή γεωθερμικές πηγές.
Το μπλε υδρογόνο προέρχεται κυρίως από φυσικό αέριο με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που προκύπτουν να αποθηκεύονται. Το γκρι υδρογόνο παράγεται από μεθάνιο ωστόσο οι εκπομπές διοξειδίου επιστρέφουν στην ατμόσφαιρα. Τέλος, το ροζ υδρογόνο προέρχεται από την πυρηνική ενέργεια όμως λόγω των θεμάτων ασφαλείας που υπάρχουν δεν θα μπορεί να αποκτήσει κάποιο πιστοποιητικό με βάση το νέο πρότυπο.
Αν όλα αυτά φαίνονται γραφειοκρατικά ή πολύ τεχνοκρατικά αποτελούν εικόνα από το μέλλον που έρχεται. Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες που απαιτούν συνεχή ροή ρεύματος θα χρειαστεί να αντικαταστήσουν ή να ενισχύσουν την υποδομή τους με μονάδες παραγωγής και αποθήκευσης υδρογόνου. Τα δίκτυα μεταφοράς θα πρέπει να ενισχυθούν καθώς απαιτούνται διαφορετικοί τύποι σωλήνων, ανθεκτικότεροι στις συνθήκες υψηλής πίεσης μεταφοράς υδρογόνου. Η ανάπτυξη γιγάντιων μονάδων ηλεκτρόλυσης θα αυξήσει τη διαθεσιμότητα όγκων και την κάλυψη μεγαλύτερων αναγκών σε απαιτητικούς βιομηχανικούς καταναλωτές.
Σύμφωνα με τα πλάνα επενδύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη παγκοσμίως το 12% των αναγκών του πλανήτη θα καλύπτεται το 2050 από πράσινο υδρογόνο. Οι επενδύσεις εκτιμάται ότι υπερβαίνουν τα 174 δισ. δολάρια. Για όσους βλέπουν πιο μακριά το πράσινο υδρογόνο δεν είναι καν το νέο πετρέλαιο: Είναι μια περιβαλλοντική, πολιτική, οικονομική και τεχνική διατάραξη (disruption) στο υφιστάμενο καθεστώς ενέργειας που απειλεί να αλλάξει τις ισορροπίες και να αλλάξει ακόμα και γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Για την Ευρώπη είναι η προφανής λύση και αυτό ίσως το κάνει ακόμα πιο σημαντικό.
