Ας σταματήσουμε όλοι για ένα λεπτό και ας σωπάσουμε. Ας κρατήσουμε πέντε λεπτών Σκέψη για τον Μίκη μέσα σε απόλυτη Σιγή, αθώοι και φταίχτες. Και ας κόψουμε με την αρχαγγελική του ρομφαία την κακοφωνία που ξαφνικά απλώθηκε γύρω μας, ενώ θα έπρεπε να μεταλαμβάνουμε από τα νάματα της τέχνης του και τα διδάγματα της ζωής του.
Οι δεσμώτες του, ήθελαν φυλακισμένο τον ίδιο, τις πολιτικές του πράξεις και τη μουσική του. Πολλές φορές μέσα στις δεκαετίες της ζωής του τον φυλούσαν οι χωροφύλακες, στις φυλακές και στις εξορίες, αλλά ακόμα και σε τόπους συναυλιών και εκδηλώσεων.
Σήμερα, το σεπτό νεκρό σώμα του Μίκη Θεοδωράκη φυλά η Αστυνομία. Στον ειδικό θάλαμο στο Α’ νεκροταφείο, πλαγιασμένος, αυτός που έφυγε Όρθιος, και μόνος, έχει μονάχα τη σκέψη μας να τον συντροφεύει και να τον παραστέκει. Μέχρι το πρωί της Δευτέρας, οπότε και θα ξεκινήσει το δημόσιο προσκύνημα, ο Μίκης της Ελλάδας, ο Μίκης όλων μας, θα είναι υπό 24ωρη φύλαξη, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να μεταφερθεί η σορός του αλλού.
Σωστό, εφόσον αυτό διέταξε η Δικαιοσύνη, πλην τρομακτικά θλιβερό. Το μέγα του θανάτου μυστήριον, η τραγωδία ενός ανθρώπου ο οποίος παραδόθηκε λεβέντης στον θάνατο (όχι, δεν νικήθηκε από αυτόν) μετατρέπεται μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης χώρας σε δράμα. Ένα δράμα που θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί, από σεβασμό, τουλάχιστον προς τον νεκρό, που όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί ηθική αρχή απαράβατη από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ο Μίκης είχε μεριμνήσει ώστε η απόφασή του να ταφεί στον Γαλατά Χανίων, και όχι κάπου αλλού, να είναι οριστική. Ζήτησε να αγοράσει τάφο εκεί, όμως το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε πως θα του προσφέρει τιμητικά έναν, καθώς αποτελεί τεράστια τιμή για τον Γαλατά αυτή του η απόφαση. Ο τάφος είχε εξευρεθεί από τα τέλη της δεκαετίας του 90 και είχε διαμορφωθεί από γνωστό αρχιτέκτονα, με την θεώρηση των σχεδίων από τον Μίκη, δια της υπογραφής του. Με επιστολές του, που έχουν ή δεν έχουν ακόμα δει το φως της δημοσιότητας, ανακοίνωνε την απόφασή του και ζητούσε συνδρομή για την υλοποίησή της.
Τα υπόλοιπα είναι περιττά. Είναι λόγια που ευτελίζουν τον μεγάλο απόντα και ανθρώπους τους οποίους ο ίδιος είχε εμπιστευθεί εδώ και δεκαετίες. Ας τηρήσουμε, λοιπόν, ενός λεπτού σιγή και μερικών λεπτών σκέψη και ας σταματήσουν όλα εδώ.
Μπροστά στο φέρετρο στο οποίο ακουμπά η Ελλάδα, ταιριάζει το ποίημα «Ταμένος» του Γιάννη Ρίτσου από τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας»:
Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά σωπαίνουν κι οι καμπάνες
σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του
Και απά στην πέτρα της σιωπής τα νύχια του ακονίζει
μονάχος κι αβοήθητος της λευτεριάς ταμένος.
Ας σωπάσουν τα πουλιά, οι καμπάνες και ο πικρός Ρωμιός. Αυτό είναι το χρέος των ταμένων του Μίκη. Να αφήσουν την ψυχή του να αναπαυθεί, απερίσπαστη από τα γήινα.
