Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ζήτησε από την αξιωματική αντιπολίτευση να αφήσει εκτός των κομματικών της παιχνιδιών την Ελληνική αστυνομία.
Ευσεβής πόθος!
Το κόμμα που ως κυβέρνηση απέδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται για «αστικές εμμονές» όπως την διάκριση εξουσιών, είναι δυνατόν να αφήσει έναν κρατικό θεσμό εκτός της μικροκομματικής του τακτικής;
Το κόμμα που μιλούσε επισήμως για «μπάτσους», που έκανε καταγέλαστες δηλώσεις περί «κατάργησης των ΜΑΤ», που συμπεριφέρθηκε στα σώματα ασφαλείας με ρεβανσισμό, που θεωρούσε τα στελέχη της ΕΛ ΑΣ απόγονους των «χουντικών χωροφυλάκων», είναι δυνατόν να μην έχει ακόμα εμμονές και απωθημένα με τον χώρο της δημόσιας τάξης;
Το άκουσμα και μόνο της λέξης «τάξη» τους δημιουργεί αλλεργικό σοκ.
Ακόμα ηχούν στα αφτιά της κοινωνίας οι δηλώσεις του Μάο που με μεγάλη αγαλλίαση επανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας.
«Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση»!
Υπαρξιακό στοιχείο του Σύριζα η αναταραχή. Η αναμόχλευση των παθών του δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το κύμα της οργής άλλωστε καβάλησε για να έλθει στην εξουσία το 2015.
Γι’ αυτό και πορεύεται ακόμα με ανάλογο ύφος, αν και οι εποχές έχουν αλλάξει.
Αυτό ξέρει, αυτό κάνει.
Γι’ αυτό ακόμα και σήμερα δίνει μάχη χαρακωμάτων για την παρεμπόδιση κάθε μέτρου που επαναφέρει την ποθούμενη κανονικότητα
Η στρέβλωση, η κάθε μορφής κοινωνική παθογένεια είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού τους DNA.
Οι εποχές όμως, όπως προαναφέρθηκε, έχουν αλλάξει. Όσο και αν αρνούνται να το αντιληφθούν.
Η κοινωνία μετατοπίστηκε όχι προς τα δεξιά, αλλά κυρίως προς τη λογική, τον ρεαλισμό και την ομαλότητα.
Το κοινωνικό αίτημα για ασφάλεια, ευταξία και ευνομία δεν ήταν «δεξιό», ούτε συντηρητικό.
Ήταν παλλαϊκό!
Ήταν η απεγνωσμένη φωνή της πλειοψηφίας της κοινωνίας που στέναζε κάτω από συνθήκες ακρότητας, βίας και μίσους κάποιων κοινωνικών μειοψηφιών.
Ήταν το πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα ανθρώπων που δεν συναινούσαν να ζουν σε συνθήκες τρόμου και εκφοβισμού.
Ήταν ένα σαφές, εμφατικό και γενναίο κοινωνικό αίτημα το οποίο με τρόπο ευφυή εξέφρασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ήταν μια από τις κεντρικές πολίτικες εντολές που του δόθηκε από τον λαό.
Ας μη λησμονούμε, ότι μετά τα θέματα της οικονομίας, το θέμα της ασφάλειας και της ευνομίας ήταν ο κεντρικός πυλώνας της νέας διακυβέρνησης
Ήταν ο βασικός πολιτικός βραχίονας τον οποίο διεκδίκησε και πήρε την εντολή του ελληνικού λαού.
Έκτοτε, υπηρετεί με ευλάβεια την αποστολή αυτή.
Δεν είναι λίγα τα επιτεύγματα.
Το συνεχώς ενισχυόμενο αίτημα για περισσότερη ασφάλεια με λογοδοσία και υπευθυνότητα, προφανώς άφησε και αφήνει αδιάφορη την ηγεσία και τα στελέχη του Σύριζα.
Δε το «διάβασαν» και δε το ερμήνευσαν σωστά.
Το απέρριψαν επιπόλαια ως «δεξιά ατζέντα», ως ιδεολογικά ξένο και το παραχώρησαν στην κυβερνώσα παράταξη για να το εκφράσει.
Αγνοώντας φυσικά ότι τα λαϊκά στρώματα, που υποτίθεται ότι εκείνοι εκφράζουν, πρωτοστατούν στον αγώνα για «ασφάλεια για όλους, ασφάλεια παντού».
Προσβάλλοντας τους νομοταγείς και νοικοκυραίους που επιθυμούν συνθήκες ομαλότητας διότι γνωρίζουν ότι αποτελούν απαραίτητη συνθήκη και οικογενειακή και επαγγελματική ευημερία και πρόοδο.
Προσβάλλοντας τους έτι περαιτέρω όταν αποκαλούν τα παιδιά τους «γουρούνια δολοφόνους»
Διότι τα παιδιά της Αστυνομίας, είναι παιδιά λαϊκών οικογενειών που εμφορούνται από αίσθημα ευθύνης και επιθυμούν να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον.
Όταν λοιπόν αριστεροί διαδηλωτές αποκαλούν Έλληνες αστυνομικούς που έχουν ορκιστεί να προστατεύουν την κοινωνία «δολοφόνους με στολή», δίνουν ηθικό άλλοθι σε επίδοξους δολοφόνους αστυνομικών.
Αν ο «μπάτσος» είναι «δολοφόνος με στολή», γιατί να μη δολοφονηθεί ο «δολοφόνος»;
Όλες αυτές οι σκέψεις μου δημιουργήθηκαν όταν θυμήθηκα μια «παράξενη» συνήθεια των αστυνομικών στις ΗΠΑ.
Όταν προβαίνουν σε έλεγχο οχημάτων, και ενώ κατευθύνονται προς τον οδηγό, αγγίζουν με την παλάμη τους τα πίσω φώτα του οχήματος.
Γιατί; Διότι έτσι αφήνουν τα αποτυπώματά τους ώστε να βοηθηθούν οι συνάδελφοι τους στην εξιχνίαση πιθανής δολοφονίας τους!
Ας το σκεφθούν αυτό εκεί στην Κουμουνδούρου, όταν υποβαθμίζουν το ρολό και τα στελέχη των σωμάτων ασφάλειας.
Ας μην αναρωτιόνται, γιατί δε μπορούν να ξεκολλήσουν δημοσκοπικά.
Κανείς δε πήγε μπροστά στην πολιτική συντασσόμενος με μειοψηφίες…
*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
