Και οι καταθέσεις διχάζουν την Ευρώπη

Και οι καταθέσεις διχάζουν την Ευρώπη

Η είδηση ήταν αναμενόμενη, η Κομισιόν εδώ και καιρό είχε υποσχεθεί το δικό της σχέδιο για την εγγύηση καταθέσεων στην Ευρώπη και χθες το έδωσε στην δημοσιότητα.

Όπως ήταν επίσης αναμενόμενο ότι η ανακοίνωση θα προκαλούσε και πάλι την αντίδραση των Γερμανών. Και πράγματι έτσι έγινε. Ο κ. Σόιμπλε δια του εκπροσώπου του εξέφρασε με τον πλέον σαφή τρόπο την αντίθεσή του στην έτσι κι αλλιώς μετριοπαθή πρόταση της Κομισιόν.

Τι λέει η πρόταση Γιουνκέρ; Λέει απλά ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούν από το 2024 να εξασφαλίσουν στους καταθέτες τους την βεβαιότητα ότι και να γίνεται στην χώρα τους τα χρήματά τους θα είναι ασφαλή έως του ποσού των 100 χιλ. ευρώ.

Για να φτάσουμε όμως στο 2024 θα πρέπει από το 2017, δηλαδή σε ένα χρόνο, να αρχίσει μία σταδιακή μετατροπή του ισχύοντος εθνικού συστήματος εγγύησης καταθέσεων, σε δύο μεταβατικές φάσεις με σημείο αλλαγής το 2020, να αρχίσει να γίνεται και ευρωπαϊκό. Δηλαδή από το 2017 μέχρι και το 2019 να είναι υπεύθυνα τα εθνικά συστήματα καταθέσεων για τις όποιες ανάγκες υπάρξουν και μόνο αν το εθνικό σύστημα μίας χώρας δεν καταφέρει να καλύψει την ανάγκη, τότε και υπό προϋποθέσεις ευρωπαϊκής εποπτείας να συμβάλει και το ευρωπαϊκό, το οποίο θα έχει αρχίσει να τροφοδοτείται με το 20% των εσόδων των εθνικών ταμείων εγγύησης καταθέσεων.

Από το 2020 όμως μέχρι και το 2023 η αλλαγή προβλέπει συμμετοχή τόσο του εθνικού όσο και του ευρωπαϊκού ταμείου. Και από το 2024 ενσωμάτωση των εθνικών “κουμπαράδων” ή ότι τέλος πάντων υπάρχει από αυτούς στο ευρωπαϊκό ταμείο και ανάληψη από αυτό της συνολικής εγγύησης.

Όλα αυτά βέβαια σε συνθήκες όπου η Οδηγία BRRD, δηλαδή για το bail-in, θα είναι σε ισχύ για όλους πριν από κάθε κινητοποίηση του ταμείου εγγύησης καταθέσεων.

Οι Γερμανοί όμως φωνάζουν, ότι αυτό δεν μειώνει τους κινδύνους στο ευρω-σύστημα, απλώς τους μοιράζει και μάλιστα με ανισομερή τρόπο. Και υποδεικνύουν ότι μέχρι στιγμής μόνο το ένα τρίτο των χωρών της Ευρωζώνης έχει υιοθετήσει το νομικό πλαίσιο αυτών των υποχρεώσεων. Και δηλώνουν αντίθετοι στην πρόταση Γιουνκέρ. Η οποία όμως υποστηρίζεται από την ΕΚΤ.

Αυτή την φορά όμως οι γερμανικές αντιρρήσεις δεν έχουν μαζί τους πολλούς από τους συνήθεις υποστηρικτές τους, όπως για παράδειγμα την Ολλανδία και την Αυστρία. Έχουν μόνο τις Βαλτικές χώρες.

Αλλά αυτές δεν φτάνουν όταν όλοι οι άλλοι είναι απέναντι. Και αυτό λέει στον Γιουνκέρ ότι η πρότασή του με κάποιες αβαρίες θα προχωρήσει.

Μαριάνθη Θεοδοσίου