Στον απόηχο του πρόσφατου και εξαιρετικά επιτυχημένου ταξιδιού του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση αυτή θα συνεχίσει προφανώς να είναι αντιμέτωπη με προβλήματα και προκλήσεις πρωτόγνωρες.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία που δεν έχει δυστυχώς καθόλου διαφαινόμενο τέλος, η ενεργειακή κρίση, η εφοδιαστική αλυσίδα που έχει διαταραχθεί σοβαρά, ο πληθωρισμός, τα απόνερα της πανδημίας, οι συνεχιζόμενες προκλήσεις των γειτόνων είναι μερικά μόνο απ´ αυτά που απασχολούν τους πολιτικούς, τον κόσμο και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.
Και αν μεν το ευτύχημα ήταν ότι μέχρι τώρα απολαμβάνουμε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, αυτό δεν είναι πλέον καθόλου δεδομένο εφεξής με την απλή αναλογική που ο κύριος Τσίπρας φρόντισε να ναρκοθετήσει τη χώρα λίγους μόνο μήνες πριν παραδώσει την εξουσία.
Το γενικό πολιτικό σκηνικό δεν δικαιολογεί αισιοδοξία.
Η αντιπολίτευση-μείζων και ελάσσων-είτε είναι κατώτερη των περιστάσεων είτε ζει σ ‘ένα παράλληλο σύμπαν που καμιά σχέση δεν έχει με τις πραγματικές προκλήσεις των καιρών.
Εξαίρεση αποτελούν οι λίγες δυνάμεις λογικής του ΠΑΣΟΚ-Κιναλ που μοιάζουν όμως αδύναμες και εγκλωβισμένες μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας.
Μια νέα ηγεσία που έχει ένα θολό πολιτικό λόγο και φαίνεται ν’ ακολουθεί ρητορική βαθέος ΠΑΣΟΚ δεκαετίας του ‘80.
Το διακύβευμα επομένως των επόμενων εκλογών είναι μεγάλο.
Μια χώρα που ταλαιπωρήθηκε επί μια δεκαετία μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, μια χώρα που βρήκε όμως το βηματισμό της μετά τον Ιούλιο του ‘19 και έκανε πολλά βήματα μπροστά σε εξαιρετικά δυσμενείς μάλιστα συνθήκες, αντιμετωπίζει τώρα το φάσμα της παρατεταμένης ακυβερνησίας.
Κουλτούρα συνεργασίας δυστυχώς δεν υπάρχει και τα πολιτικά κόμματα δεν μοιράζονται κοινό όραμα για το μέλλον της πατρίδας.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Σχηματίστηκε υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες όταν η χώρα ήταν ένα βήμα πριν το γκρεμό και κατάφερε να τη σώσει.
Η σύμπραξη επίσης Σύριζα/Ανελ ήταν παρά φύση και καιροσκοπική καθώς δεν εδράζονταν σε κοινό έδαφος πολιτικής συναντίληψης.
Τώρα το διακύβευμα είναι διαφορετικό αλλά παραμένει κρίσιμο. Συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και εξευρωπαϊσμός της χώρας ή πισωγύρισμα.
Οι δεύτερες εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης με κλιμακωτό όμως μπόνους για το πρώτο κόμμα, είναι αμφίβολο αν θα δώσουν κι αυτές βιώσιμη κυβέρνηση.
Είναι εξάλλου ιστορικά αποδεδειγμένο ότι χώρες όπως η Ελλάδα, θέλουν ισχυρές κυβερνήσεις για να πάνε μπροστά.
Αν επομένως χρειαστούν και τρίτες εκλογές, ας γίνουν. Η χώρα θα ταλαιπωρηθεί μερικούς μήνες παραπάνω, θα απαλλαγεί όμως μια για πάντα από τους λαϊκιστές και τα βαρίδια του παρελθόντος.
Καθαρές λύσεις λοιπόν, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς συμβιβασμούς για να γυρίσουμε σελίδα οριστικά.
*ο Κυριάκος Μπερμπεριδης είναι μέλος του Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
