Πρόσφατα και δημόσια ο πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Jean-Claude Juncker δήλωσε ότι η Συνθήκη Σένγκεν είναι σε μία κατάσταση που λίγο απέχει από το να την χαρακτηρίσει κανείς ότι βρίσκεται σε «κώμα».
Συνομιλητές του υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν, παλιός και εξαιρετικά έμπειρος πολιτικός με μακρά θητεία στα οικονομικά πόστα της κυβέρνησης της χώρας του αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, συνδέει την ανησυχία του για τη Συνθήκη Σένγκεν όχι τόσο με τη συγκυριακή αποδυνάμωσή της, αλλά με τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει στη σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος. Και έτσι της Ευρώπης.
Το ευρώ έχει στηριχθεί σε τρείς πυλώνες, την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, προϊόντων/υπηρεσιών και πολιτικών στο εσωτερικό της ζώνης του Ευρώ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ενδεχόμενο κατάρρευσης της ενιαίας εσωτερικής αγοράς που τροφοδοτείται από τους τρείς αυτούς πυλώνες θα ισοδυναμούσε με αποσάθρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και του ευρώ.
Αυτή είναι η βασική ανησυχία που έχει πυροδοτήσει την πραγματική αγωνία του προέδρου της Κομισιόν για το ευρώ και η οποία τελευταία έχει πάρει και μία άλλη περισσότερο ανησυχητική διάσταση για την οποία έχει ενημερώσει την ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά τον κ. Τσίπρα.
Στην Ε.Ε. έχει αρχίσει να σχηματίζεται κάτω από την πίεση των εσωτερικών προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από το προσφυγικό ζήτημα μια αυξανόμενη σε αριθμό υποστηρικτών τάση η οποία αποδίδει ευθύνες στην Ελλάδα ότι δεν κάνει ό,τι της υπαγορεύει η Συνθήκη Σένγκεν για να αποκλείσει την εισροή προσφύγων.
Πολύ περισσότερο την κατηγορούν ότι κάνει ό,τι μπορεί για να διοχετεύει την κίνηση των προσφύγων στο εσωτερικό της Ε.Ε.
Δεν έχουν όμως μείνει μόνο στην απόδοση ευθυνών. Ορισμένες εξ αυτών κυρίως χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ζητάνε να εφαρμοσθούν κυρώσεις στην Ελλάδα, η σοβαρότερη εκ των οποίων είναι η απομόνωσή της και ο αποκλεισμός της από την Συνθήκη Σένγκεν.
Η πίεση αυτή βέβαια βρίσκει προς το παρόν μεγάλη αντίθεση από το Βερολίνο, το Παρίσι, αλλά και άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες, αλλά στην τελευταία της συνέπεια θα μπορούσε να επαναφέρει για άλλους πλέον λόγους την ιδέα της προσωρινής εξόδου και απομόνωσης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Άλλωστε γεωγραφικά μεταξύ της Ελλάδας και της Ζώνης του Ευρώ δεν υφίστανται χερσαία σύνορα και μεσολαβούν οι χώρες των Βαλκανίων, πράγμα που θα μπορούσε να κάνει την «έξοδο» εξαιρετικά αποτελεσματική κατά τους υποστηρικτές της άποψης αυτής. Η ανησυχία αυτή έχει ξεπεράσει, σύμφωνα με συνομιλητές του κ. Juncker, την απλή γκρίνια και έχει πάρει τη διάσταση άμεσων παρεμβάσεων στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Και αυτό το γνωρίζει ήδη το επιτελείο του κ. Τσίπρα.
Μαριάνθη Θεοδοσίου
