«Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά μου και με στηρίζουν. Γι' αυτό και κάθε φορά προσπαθώ να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ. ;Eχοντας κάνει όσες πρόβες χρειάζονται αλλά και ανανεώνοντας κάθε φορά το πρόγραμμα των τραγουδιών, προσπαθώ να μη μένω στάσιμος και να προσφέρω συνεχώς καινούργια στοιχεία στις συναυλίες μας, πάντα σε υψηλό επίπεδο». Ο Κώστας Μακεδόνας ξεκινά την καλοκαιρινή του περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο απόψε Δευτέρα με μια συναυλία στο «Βεάκειο». Είναι από τους καλλιτέχνες που αποφάσισαν να πάρουν ρίσκο κατά τη φετινή, τόσο δύσκολη περίοδο. Δεν θέλει όμως να απογοητεύσει το κοινό του, που και μεγάλο είναι και τον υπεραγαπά, γιατί και ο ίδιος και ανταποδίδει και το σέβεται.
Δεν αισιοδοξεί υπέρμετρα, ούτε όμως και απαισιοδοξεί. ;Oπως εξηγεί στη συνέντευξή του «υπάρχουν στιγμές που μας πιάνει απελπισία και τα βλέπουμε όλα μαύρα. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν πρέπει όμως να χάνουμε την αισιοδοξία μας και το κουράγιο μας να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε». Δεν μιλάει μόνο για τον κορoνοϊό, όπως διευκρινίζει, «αλλά και για πολλά πράγματα που μας καταπιέζουν και μας στερούν τον αέρα».
Συνέντευξη στην Αγγελική Κώττη
- Ακόμα ένα καλοκαίρι, έστω και αυτό το δύσκολο καλοκαίρι, στους δρόμους. Οι περιοδείες σάς αφήνουν αλλιώτικη γεύση όσο περνά ο καιρός, ή, όπως στην αρχή, σας κάνουν να αισθάνεστε συμμέτοχος και δημιουργός ενός θαύματος;
Οσα χρόνια κι αν περάσουν οι περιοδείες, ιδιαιτέρως οι καλοκαιρινές, έχουν κάτι μαγικό. Η επαφή σε ανοιχτό χώρο με τον κόσμο σε μέρη όπου υπάρχει δίψα για μουσική και τραγούδι μάς δημιουργεί συναισθήματα αγάπης και κάθε χρόνο υπάρχει αυτή η προσμονή για το πότε θα ξεκινήσουμε τις συναυλίες μας. Ειδικά φέτος που υπήρξε αυτή η αναγκαστική αποχή.
- Είναι η μουσική ένας τρόπος ζωής; Είναι ένας τρόπος να αναπνέετε; Τι είναι για σας η τέχνη σας;
Η μουσική και το τραγούδι είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου από πολύ μικρή ηλικία. Δύσκολο να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς την κιθάρα μου, χωρίς το τραγούδι, χωρίς να παίζω με άλλους μουσικούς. Εκτός από ένα μεγάλο μέρος του βιοπορισμού μου, είναι και το μεράκι μου, η στιγμή που νιώθω την ψυχή μου να τα δίνει όλα.
- Το κοινό σας ακολουθεί πιστά σε ολόκληρη την καριέρα σας. Τι θέλετε να του δίνετε κάθε φορά και γιατί είναι σημαντική η σχέση μαζί του;
Καλλιτέχνης χωρίς κοινό δεν υπάρχει. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά μου και με στηρίζουν. Γι' αυτό και κάθε φορά προσπαθώ να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ. Εχοντας κάνει όσες πρόβες χρειάζονται αλλά και ανανεώνοντας κάθε φορά το πρόγραμμα των τραγουδιών, προσπαθώ να μη μένω στάσιμος και να προσφέρω συνεχώς καινούργια στοιχεία στις συναυλίες μας, πάντα σε υψηλό επίπεδο. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει αφιερώματα στη μελοποιημένη ποίηση, στα λογοκριμένα, στον ελληνικό κινηματογράφο και έτσι πιστεύω πως καταφέρνουμε να έχουμε μια σχέση με το κοινό που συνεχώς ανανεώνεται.
-Το μουσικό σας σύμπαν πώς συγκροτήθηκε και τι χωράει μέσα; Δηλαδή, εκτός από όσα τραγουδάτε, τι ακούτε ως ακροατής;
Το λαϊκό τραγούδι είναι η βάση μου. Και για τη δουλειά μου, αλλά και ως ακροατής. Από εκεί και πέρα ακούω αρκετή τζαζ μουσική, κυρίως τους κλασικούς εκπροσώπους της (Duke Ellington, Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck), καθώς και μεγάλες φωνές (Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra).
- Είναι αρκετά τα χρόνια, πλέον, που το «έντεχνο» αποδομείται και το τριτοκλασάτο τραγούδι -δεν θα πω σκυλάδικο- πλασάρεται ως μοναδικό είδος για διασκέδαση.
Το καλό τραγούδι θα αντέχει και θα υπάρχει πάντα. Πάντα υπάρχει το εφήμερο, αλλά δεν είναι το μοναδικό είδος για διασκέδαση. Από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε παιδεία και αγάπη για τη μουσική και γενικότερα για τις τέχνες και τον πολιτισμό.
- Βλέπουμε πως έχετε διαρκώς και νέα τραγούδια να προσφέρετε στον κόσμο. Πλέον δεν είναι η εποχή των άλμπουμ. Πώς θα αλλάξει ή έχει ήδη αλλάξει κάτι τέτοιο τη μουσική των καιρών μας; Επίσης, πώς βλέπετε το επίπεδο των σύγχρονων τραγουδοποιών;
Οντως, πια, δεν είμαστε στην εποχή των άλμπουμ, κυρίως νομίζω για οικονομικούς λόγους. Αφού δεν υπάρχει δισκογραφία και πλέον δεν πωλούνται cd ή δίσκοι είναι δύσκολο να βγάλει κάποιος ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, όπως το ξέραμε τις προηγούμενες εποχές. Και τότε υπήρχε η αγωνία για την επιτυχία, αλλά δεν δίναμε σημασία μόνο σε ένα τραγούδι, το βλέπαμε συνολικά. Αυτή τη στιγμή έχει αλλάξει και ο τρόπος ακρόασης, αφού το YouTube και το Spotify κυριαρχούν ως μέσα. Ισως πια να βγαίνουν πιο δύσκολα τα λεγόμενα «βραδύκαυστα» τραγούδια, αλλά σίγουρα υπάρχουν νέοι δημιουργοί που είναι εξαιρετικοί και μας έχουν δώσει υπέροχα τραγούδια. Για παράδειγμα, είχα την τύχη να τραγουδήσω τα «Πλοία της γραμμής» και το πιο πρόσφατο «Να μ' αγαπάς όσο κανείς» του Νικόλα Μαυρέση (δεν έχει νόημα να αναφέρω των Νίκο Μωραΐτη ως νέο δημιουργό-στιχουργό, γιατί τον θεωρώ ήδη καταξιωμένο), καθώς και το «Δεν σου ανήκω» των Κωνσταντίνου Βελλιάδη και Τέρπανδρου, τραγούδια νέων δημιουργών που έχουν αγαπηθεί από το κοινό και περιμένουμε κι άλλα, ακόμα καλύτερα!
- Με την ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων και του διαδικτύου είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να φτάσετε στο κοινό; Δεν μιλώ για τα παραδοσιακά μέσα, ραδιόφωνο - τηλεόραση, γιατί και εκεί υπάρχουν δυσκολίες, ιδίως στην TV, που δεν φαίνεται να τρελαίνεται για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.
Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Τώρα, μέσω των ψηφιακών μέσων είναι όλα στη διάθεσή μας, αλλά είναι τόσο χαοτικό όλο αυτό το σκηνικό που χάνονται πολλά αξιόλογα έργα, όχι μόνο στη μουσική, αλλά σε όλες τις τέχνες. Η απάντηση είναι πάντα η παιδεία. Μόνο προσφέροντας παιδεία στις νεότερες γενιές μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, στη διάθεσή μας. Το θέμα είναι τι επιλέγουμε.
- Διαβάζω στην επίσημη σελίδα σας στο Facebook: «Θέλω να μείνω αισιόδοξος ότι όλα αυτά θα τελειώσουν γρήγορα. Δεν μπορεί να στέρεψαν έτσι τα φιλιά στη γη…». Τι σας έκανε να γράψετε αυτές τις σπαρακτικές φράσεις;
Υπάρχουν στιγμές που μας πιάνει απελπισία και τα βλέπουμε όλα μαύρα. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι οδυνηρό να μην μπορείς ν' αγκαλιάσεις και να φιλήσεις αγαπημένους σου ανθρώπους υπό την απειλή μιας ασθένειας. Δεν πρέπει όμως να χάνουμε την αισιοδοξία μας και το κουράγιο μας να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε. Δεν μιλάω μόνο για τον κορωνοϊό, αλλά και για πολλά πράγματα που μας καταπιέζουν και μας στερούν τον αέρα.
- Πριν από λίγο καιρό τραγουδήσατε στην κορυφή/ταράτσα του Λευκού Πύργου. Είναι άλλη η αίσθηση όταν κανείς βρίσκεται σε ένα μνημείο;
Εξαιρετική εμπειρία και πραγματική ανάσα! Ο Λευκός Πύργος είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο και ήταν τεράστια η χαρά μου να κάνουμε μία τέτοια συναυλία, ακριβώς μπροστά από την ελληνική σημαία έχοντας γύρω μας τη Θεσσαλονίκη και τον Θερμαϊκό!
- Ας επιστρέψουμε στην περιοδεία, που αρχίζει σήμερα στο «Βεάκειο». Πώς επιλέξατε τα τραγούδια που απαρτίζουν το πρόγραμμά σας;
Στη αποψινή συναυλία μας στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά, έχουμε επιλέξει τραγούδια που έχει αγαπήσει ο κόσμος, είτε από την προσωπική μου δισκογραφία είτε από τα κλασικά αγαπημένα λαϊκά τραγούδια μεγάλων δημιουργών. Ιδιαίτερη στιγμή η σύμπραξή μου με τον Χρήστο Μάστορα σε ένα αφιέρωμα στα τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου. Τα τραγούδια του Νικόλα πάντα τα είχα μέσα στην καρδιά μου και ανυπομονώ να τα τραγουδήσουμε!
- Εχετε κάποιο «χαϊδεμένο» τραγούδι που το αγαπάτε κρυφά και το λέτε πάντοτε;
Τα τραγούδια που λέμε τα αγαπάω όλα πολύ και φανερά! Ισως το πιο «χαϊδεμένο» μου τραγούδι αυτή την εποχή να είναι το «Ποδήλατο» των Χρήστου Νικολόπουλου και Αρη Δαβαράκη, αφού η αισιοδοξία που προκύπτει από αυτό το τραγούδι είναι απαραίτητη. Πάντα χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με αισιοδοξία, απλώς αυτή την εποχή με τις πρωτόγνωρες συνθήκες προσπαθούμε να αντλούμε όσα παραπάνω θετικά συναισθήματα μπορούμε!
-Ο χειμώνας προβλέπεται δύσκολος. Εχετε σχέδια;
Σχέδια έχουμε και μάλιστα πολλά. Καλό όμως είναι να βαδίζουμε σιγά σιγά αυτό τον καιρό. Προς το παρόν, σας περιμένουμε στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά, καθώς και σε συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο, για τις οποίες μέσα από τη σελίδα μας στο Facebook (Kostas Makedonas Official) μπορεί το κοινό να ενημερωθεί.
*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο» του Σαββατοκύριακου 25- 26 Ιουλίου 2020
