Την προσωπική του εμπειρία ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στις συνεδριάσεις Ecofin την περίοδο 1992-93 αλλά και το παράδειγμα της Ελβετίας χρησιμοποιεί ο Στέφανος Μάνος για την πρόταση των G7 για τον ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο.
Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του, στις συνεδριάσεις Ecofin που συμμετείχε είχε μαζί του τα σημειώματα των ελληνικών υπουργείων με τις προτάσεις τους και διαβάζοντάς τα παρατήρησε ότι έβλαπταν τα ελληνικά συμφέροντα, όχι από δόλο, αλλά από «υπερχειλίζουσα ανοησία και άγνοια».
Με αφορμή αυτά τα περιστατικά ο κ. Μάνος αναφέρθηκε στις αντιδράσεις του ΥΠΟΙΚ για τον ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο: «Τι παριστάνουν οι γραφειοκράτες του Υπουργείου Οικονομικών που ακόμα δεν έχουν μάθει να υπολογίζουν εγκαίρως και σωστά τις αντικειμενικές αξίες; Τι πιστεύουν; Ότι με τη συμμετοχή μας σε μια τέτοια συμφωνία θα προσελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις; Ότι θα γίνουμε διεθνώς ανταγωνιστικότεροι; Ότι συμφωνώντας, παίζουμε με τους μεγάλους, ενώ δεν είμαστε; Ότι τέτοιες συμφωνίες φορολογικής ομοιομορφίας θα αφήσουν αλώβητη την Ελληνική ναυτιλία»;
Και κατέληξε με το παράδειγμα λειτουργίας της Ελβετίας: «Παρατηρώ την καλά διοικούμενη δημοκρατική και ευημερούσα Ελβετία. Είναι κατανεμημένη σε 26 καντόνια. Μεταξύ των καντονιών επικρατεί φορολογικός ανταγωνισμός. Δεν σκέφτηκε κανείς να ομογενοποιήσει την Ελβετία, να καταργήσει την ελευθερία να ορίζουν τα καντόνια μόνα τους πως θα καλύπτουν τις δαπάνες τους. Ο φορολογικός ανταγωνισμός εκεί καλά κρατεί, η Ελβετία ευημερεί».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Στέφανου Μάνου:
Στις συνεδριάσεις Ecofin 1992-93 συμμετείχα ως εκπρόσωπος της Ελλάδας εφοδιασμένος με σημειώματα ("σκονάκια") των διαφόρων Υπουργείων που μου υποδείκνυαν την ακολουθούμενη από τα Υπουργεία τους πολιτική. Αντίθετα από ό,τι έκαναν άλλοι Υπουργοί, τα διάβαζα αυτά τα σημειώματα και προσπαθούσα να καταλάβω τι λένε. Είχα παρατηρήσει ότι σχεδόν πάντα οι προτάσεις των Υπουργείων έβλαπταν τα Ελληνικά συμφέροντα. Διαβάσατε σωστά. Τα έβλαπταν. Γιατί γινόταν αυτό; Δεν πιστεύω ότι υπήρχε σχέδιο ή δόλος. Απλώς υπερχειλίζουσα ανοησία και άγνοια.
Το θυμήθηκα διαβάζοντας σήμερα στο facebook τις αναρτήσεις του Tasos Avrantinis και της Miranda Xafa για τα ενθουσιώδη σχόλια του Υπουργείου Οικονομικών για το ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο που προτάθηκε στη Σύνοδο των G7. Τι παριστάνουν οι γραφειοκράτες του Υπουργείου Οικονομικών που ακόμα δεν έχουν μάθει να υπολογίζουν εγκαίρως και σωστά τις αντικειμενικές αξίες; Τι πιστεύουν; Ότι με τη συμμετοχή μας σε μια τέτοια συμφωνία θα προσελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις; Ότι θα γίνουμε διεθνώς ανταγωνιστικότεροι; Ότι συμφωνώντας, παίζουμε με τους μεγάλους, ενώ δεν είμαστε; Ότι τέτοιες συμφωνίες φορολογικής ομοιομορφίας θα αφήσουν αλώβητη την Ελληνική ναυτιλία;
Παρατηρώ την καλά διοικούμενη δημοκρατική και ευημερούσα Ελβετία. Είναι κατανεμημένη σε 26 καντόνια. Μεταξύ των καντονιών επικρατεί φορολογικός ανταγωνισμός. Δεν σκέφτηκε κανείς να ομογενοποιήσει την Ελβετία, να καταργήσει την ελευθερία να ορίζουν τα καντόνια μόνα τους πως θα καλύπτουν τις δαπάνες τους. Ο φορολογικός ανταγωνισμός εκεί καλά κρατεί, η Ελβετία ευημερεί.
