Εντός της ημέρας, κατά πάσα πιθανότητα, θα ξέρουμε επίσημα πότε θα γίνει ο μαραθώνιος της ΕΡΤ για τα θύματα της Ουκρανίας. Οι εναγώνιες προσπάθειες κάποιων καλλιτεχνών έπιασαν τόπο και ο μαραθώνιος οργανώνεται αυτή τη στιγμή από τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τους συνεργάτες του στο Μουσικό Κουτί. Δίπλα τους, ο Διονύσης Σαββόπουλος που πίστεψε στην ιδέα- πρωτοβουλία του Στάθη Δρογώση, ανοίγοντας περισσότερο τον δρόμο.
«Καλημέρα αγαπητοί συνταξιδιώτες» γράφει ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο Facebook, «με το μυαλό και την καρδιά στους ανθρώπους της Ουκρανίας που αντιστέκονται ηρωικά σε μια βάρβαρη, αναίτια και απάνθρωπη εισβολή! Ας μην γίνει και αυτό άλλη μια αφορμή να διχαστούμε εμείς οι Έλληνες. Πέρα από ιδεολογίες ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον στο αυτονόητο: ότι αυτή τη στιγμή είμαστε με το θύμα και όχι με τον βιαστή.»
Δυστυχώς, δεν είναι καθόλου αυτονόητο στις μέρες που ζούμε, στους καιρούς που κάποιοι, και μάλιστα αρκετοί, προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν άδικο όσοι ασπάζονται απόψεις σαν αυτή. Και ότι η τέχνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σαν πολεμικό όπλο. Τη στιγμή που στο πεδίο της μάχης τα αληθινά όπλα των εισβολέων σκορπίζουν τον όλεθρο, ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένη πριμαντόνα. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις, επιβεβαιώνουν απλώς τον κανόνα.
«Το ελληνικό τραγούδι δεν είναι διχασμένο» επιμένει και ο Στάθης Δρογώσης μέσω Facebook. «Συνυπάρχουμε άνθρωποι σε αυτό με διαφορετικές πολιτικές αναφορές αλλά με σεβασμό και αγάπη. Το γράφω αυτό γιατί έχει αναφερθεί το όνομά μου σε άρθρα που κατηγορούν κάποιους συνάδελφους.
Θέλω να πω ότι μια από τις δράσεις που θα γίνει για την Ουκρανία θα γίνει στο μουσικό κουτί. Θα συμμετάσχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες και ευχαριστούμε τον Νίκο Πορτοκάλογλου και την ΕΡΤ και τον πρόεδρό της τον Κωνσταντίνο Ζούλα που αγκάλιασε την πρωτοβουλία αυτή.
Οι συνεργάτες τους δουλεύουν πυρετωδώς και θα βγάλουν ανακοίνωση μόλις κλείσουν όλες οι λεπτομέρειες. Εγώ δεν οργανώνω τίποτα και απλά θα πάρω μέρος. Επίσης αν δε με βλέπετε σε άλλες δράσεις συναυλίες κτλ είναι γιατί δεν έχω καλεστεί. Σας παρακαλώ πολύ να καταλάβετε ότι είμαι ένας άσημος σχεδόν τραγουδοποιός και δεν έχω το ειδικό βάρος να απαντήσω σε ερωτήσεις και εκπομπές.
Μακάρι σε λίγο καιρό κάποια προσφυγάκια να πάρουν κάποια πράγματα (μπουφάν φάρμακα κτλ)μέσα από τις δράσεις μας. Και μην ξεχνιόμαστε! #StandWithUkraine υγ Φυσικά ο ρόλος του Διονύση Σαββόπουλου σε αυτή τη δράση ήταν καταλυτικός! Πατριάρχη σε λατρεύω.»
Έτσι κλείνει η ανάρτηση του Στάθη Δρογώση, αποδίδοντας εύσημα στον Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος σήκωσε μεγάλο βάρος για την προετοιμασία.
Στα συν της χθεσινής ημέρας, και η ξεκάθαρη θέση που πήρε η Χάρις Αλεξίου εναντίον του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η δημοφιλής τραγουδίστρια, με ανάρτησή της στο Instangram, την οποία συνοδεύει φωτογραφία βομβαρδισμένου κτιρίου στην Ουκρανία, διερωτάται πόσα τέρατα κυβερνούν τον κόσμο, σχολιάζοντας πως είναι ντροπή για όλους αυτό που κάνει ο Πούτιν.
«Ντροπή για όλους μας αυτό που κάνει ο Πούτιν στην Ουκρανία. Πόσα τέρατα κυβερνάνε τον κόσμο. Τι κάνουμε; Αλήθεια τι θα κάνουν οι άνθρωποι μ’ αυτούς;», αναφέρει η Χάρις Αλεξίου.
Τα Likes είναι πάρα πολλά, ωστόσο δεν λείπουν και εκείνοι που σχολιάζουν: Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Συρία, Λίβανος, Υεμένη....Είμαι σίγουρη ότι κάτι ξεχνάω...» γράφει κάποια, παρασιωπώντας πόσες και πόσες διαμαρτυρίες έχουν γίνει για όλους αυτούς τους πολέμους.. Πλην της Υεμένης, για την οποία δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Αλλά αυτό δεν το βλέπουν οι φανατικοί. Προφανώς πρέπει να πάμε μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο ώστε να ευχαριστηθούν.
Και μέσα σε όλα αυτά, εμφανίστηκε και ψήφισμα του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου, που το υπογράφουν σωματεία του καλλιτεχνικού χώρου και εκατοντάδες εργαζόμενοι σε αυτόν- μαζί και κάποιοι γνωστοί ερμηνευτές. Με τίτλο «Πολιτισμός ή βαρβαρότητα;» ο ΠΜΣ προτάσσει τσιτάτο του Μπρεχτ: "Ο τυμπανιστής θα φαφλατίζει περί απελευθέρωσης/ μα χωρίς προηγούμενο η καταπίεση μέσα στη χώρα θα 'ναι" Μπ. Μπρεχτ.
«Καταδικάζουμε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξή μας στον λαό της, που χρόνια τώρα δοκιμάζεται από τις συνέπειες του ξέφρενου ανταγωνισμού ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ για τον έλεγχο της ενέργειας και το μοίρασμα των ζωνών επιρροής στην περιοχή.» λέει ο Σύλλογος.
«Ταυτόχρονα με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθούμε την προέκταση αυτής της σύγκρουσης στο πολιτιστικό πεδίο, τη γενικευμένη επιχείρηση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών να μετατρέψουν τον Πολιτισμό από συνώνυμο του ανθρωπισμού, της παιδείας και της ειρήνης σε πολεμικό εργαλείο. Και αυτό για την τέχνη σημαίνει θάνατος.
Η διακοπή σχέσεων ανάμεσα στους πολιτιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και των ΗΠΑ με τους αντίστοιχους της Ρωσίας και αντίστροφα, δεν στρέφεται απλά κατά των κρατικών πολιτιστικών φορέων, όπως ισχυρίζονται αυτοί που την επιβάλλουν. Στην πραγματικότητα στρέφεται κατά της τέχνης και των καλλιτεχνών. Τα έργα τέχνης πεθαίνουν όταν μένουν κλεισμένα στα συρτάρια. Αποκτούν υπόσταση και ζωή μόνο όταν ερμηνεύονται και διαδίδονται.»
Αναφέρονται επίσης στην «κατάλυση της ελευθερίας στη σκέψη και το φρόνημα, ο εξαναγκασμός καλλιτεχνών να συμμορφωθούν με το κυρίαρχο αφήγημα της κάθε πλευράς κάτω από την απειλή ότι θα απολυθούν, θα αποκλειστούν και θα καταστραφεί η σταδιοδρομία τους, ανήκουν στις πιο μαύρες εποχές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ίδιο και στη χώρα μας η στοχοποίηση, η λοιδορία και η ιδεολογική τρομοκράτηση όποιου καλλιτέχνη, οποιουδήποτε ανθρώπου αρνείται να συνταχθεί με το κλίμα φανατισμού, μισαλλοδοξίας και διακρίσεων ανάμεσα στους λαούς, είναι τρομακτικά επικίνδυνο φαινόμενο.»
(Πού τα είδαν όλα αυτά, απορίας άξιον). Εν πάση περιπτώσει, αφού περάσουν από τους λαούς «στο Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Υεμένη, την Κύπρο» καταλήγουν πως οι άνθρωποι της τέχνης καλούνται α αγωνιστούν για την ενότητα των λαών.
«Με λίγα λόγια στο πραγματικό δίλημμα «Πολιτισμός ή Βαρβαρότητα;» παίρνουμε το μέρος του Πολιτισμού, παίρνουμε τη θέση μας στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» κλείνουν.
Κάτι μας λέει πως θα γίνουν κι άλλες συναυλίες, με συνθήματα όπως αυτά του συλλόγου των Μουσικών ή περίπου σαν αυτά- γιατί υπάρχουν και ιδεολογικές διακυμάνσεις, βλέπετε. Το κρίσιμο είναι αν θα υπάρξουν κάποιοι που θα εμφανιστούν παντού. Σαν μαϊντανοί. Τέτοιες μέρες, όλα τα περιμένει κανείς
