Όσοι άκουσαν τον Αλέξη Τσίπρα την Τετάρτη στη Βουλή να σηκώνει τους τόνους και με ύβρεις αλλά και προσωπικούς χαρακτηρισμούς να επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτομάτως υπολόγισαν ότι η φθορά που ανέμενε για την κυβέρνηση εξ αιτίας των πυρκαγιών δεν δύναται να θεωρηθεί σημαντική αφετέρου ότι ο ίδιος παρά τους χαμηλούς τόνους που διατήρησε δεν κατάφερε να πείσει ώστε να ξεπεράσει έστω σε καταλληλότητα τον «Κανένα» που παραμένει σταθερά δεύτερος.
Είναι αλήθεια ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άκουσε τις εισηγήσεις των συμβούλων του και διατήρησε χαμηλούς τόνους στην κρίση του Αυγούστου με τις καταστροφικές πυρκαγιές. Άλλωστε δεν είχε και τίποτα να χάσει. Η στάση του στην πανδημία, τις αλλαγές στην παιδεία, τη «μητέρα» των μαχών του εργασιακού δεν απέφερε το παραμικρό στον ίδιο αλλά και στο κόμμα του, τουλάχιστον δημοσκοπικά.
Όμως, όπως ενδεχομένως γνώριζε όταν ανέβαινε την Τετάρτη στο βήμα της Βουλής, ούτε αυτή η στάση του είχε αντίκρυσμα. Τα στοιχεία είναι καταλυτικά. Η κυβέρνηση έχασε δύο ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση διατηρώντας τη διαφορά σε διψήφιο ποσοστό, και δημοσκοπικά πάντα, σε ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που νίκησε στις εκλογές του 2019.
Ναι, η κυβέρνηση υπέστη φθορά από τις πυρκαγιές, ίσως και ο πρωθυπουργός, Δεν είναι όμως αυτή η φθορά που στον ΣΥΡΙΖΑ ανέμεναν για να μιλήσουν από σήμερα κιόλας για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ίσως και για την έναρξη της απώλειας της δεδηλωμένης (φράση αγαπημένη στην περιοχή της Κουμουνδούρου). Αντιθέτως, η πρώτη αυτή δημοσκόπηση έδειξε πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει δρόμο μπροστά της.
Και ναι μεν το ερώτημα είναι το πως θα τον διανύσει ή αν ο Πρωθυπουργός στον αναμενόμενο ανασχηματισμό θα δώσει το στίγμα του για την επανεκκίνηση οικονομίας και ανάταξη της κοινωνίας και της συνοχής, εντούτοις το μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές έχει πρωτοαναφερθεί από τη Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου, επαναλήφθηκε από τον ευρωβουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέλιο Κούλογλου «δεν αρέσουμε Πρόεδρε»
Ο Αλέξης Τσίπρας που εμφανίζεται ως ισχυρό χαρτί δεν πείθει κανέναν. Ούτε με το σκληρό ροκ, άλλωστε αυτό αφορά τους στενούς κομματικούς χειροκροτητές και τα τρολς του διαδικτύου, ούτε όμως και με το προσωπείο της συναίνεσης και των χαμηλών τόνων. Ίσως, διότι το δεύτερο απλά δεν μπορεί να πείσει ούτε τα στελέχη του.
Το γεγονός πως αδυνατεί να ξεπεράσει σε καταλληλότητα τον «Κανέναν» είναι ίσως η επιτομή της αδυναμίας να απευθυνθεί στους πολίτες που σήμερα, ακόμη και μετά τις πυρκαγιές, εν μέσω τέταρτου πανδημικού κύματος αναζητούν μαι φωνή που να δηλώνει τη δυνατότητα να αλλάξει η χώρα σελίδα μέσα από μεταρρυθμίσεις και κυρίως μέσα από την εφαρμογή συγκεκριμένου σχεδίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει σχέδιο. Αδυνατεί να παρουσιάσει και να τεκμηριώσει επιχειρήματα. Ως εκ τούτου η στροφή στη γνωστή τακτική του πετροπόλεμου ήταν η εύκολη λύση. Ο εύκολος δρόμος με τον οποίο άλλωστε η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πορεύθηκε από την αρχή της ανόδου της μετά το 2010 και την έλευση των μνημονίων
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι υψηλοί τόνοι, οι ύβρεις, οι προσωπικές επιθέσεις που αγγίζουν τα όρια της δολοφονίας χαρακτήρα διατηρούν σε εγρήγορση τον μηχανισμό εκείνο που επιτρέπει στον Αλέξη Τσίπρα να οδεύει προς ένα συνέδριο (ουδείς γνωρίζει πάντως πότε και αν τελικά θα γίνει) όπου δεν λείπουν οι σύντροφοί οι οποίοι αναζητούν και ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ακόμη και αν αυτό τους οδηγήσει έξω από το… μαντρί.
