Ήμουν 17 ετών όταν άκουσα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να λέει «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Δεν είχα καμιά αμφιβολία πως οι χουντικοί πραξικοπηματίες θα έμεναν στη φυλακή ως το τέλος της ζωής τους. Δεν έγινε έτσι. Όσο γερνούσαν τόσο έβγαιναν στη μέση οι αιτήσεις αποφυλάκισης λόγω ανηκέστου. Νομίζω πως μόνο ο Δημήτρης Ιωαννίδης, ο πρώτος αίτιος για την τραγωδία της Κύπρου, δεν θέλησε να κάνει αίτηση και πέθανε στη φυλακή.
Δεν είναι δικαιοσύνη αυτό, ούτε όμως κερδίζεις και τίποτα με το να κρατάς έγκλειστους σε σωφρονιστικά καταστήματα γερόντια τα οποία, αν και είχαν διαπράξει το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας δεν μπορούσαν πλέον να βλάψουν άλλο τη Δημοκρατία. Εντάξει, ήταν δίκαιο να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους κατά της πατρίδας και κατά των αγωνιστών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα τανκς τους. Δεν δικαιολογείται και δεν συγχωρείται λοιπόν ο βίος τους, και γνωρίζουμε όλοι πως έμειναν αμετανόητοι, πλην, είχαν περάσει κάποια χρόνια και οι εν λόγω είχαν σχεδόν ξεχασθεί από την κοινή γνώμη. Την ίδια κοινή γνώμη, θυμίζω, που τέτοιες μέρες το 1974 φώναζε το σύνθημα: «Δώστε τη χούντα στο λαό».
Πέρασαν και άλλα χρόνια, άλλαξαν οι ποινικοί, οι σωφρονιστικοί και δεν ξέρω τι άλλο κώδικες και πλέον όταν λέμε ισόβια εννοούμε από τέσσερα μέχρι 20 χρόνια. Να με συγχωρήσουν οι νομικοί, αλλά αυτό δεν είναι πρόοδος, είναι λύση για να μη γεμίζουν οι φυλακές και μόνο. Λύση, που στρέφεται κατά της κοινωνίας. Ακόμα μία γυναίκα δολοφονήθηκε σήμερα από τον σύζυγό της, ο οποίος ξέρει πως σε λίγα χρονάκια θα είναι έξω, να ξαναζήσει τη ζωή του.
Σήμερα, επίσης, σήμερα, μάθαμε ότι αποφυλακίστηκε ο δολοφόνος του Παύλου Μπακογιάννη, ο Ηρακλής Κωστάρης της 17 Νοέμβρη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μάθαμε επίσης από το MEGA πως ο Δημήτρης Κουφοντίνας κατέθεσε, επίσης, αίτημα για αποφυλάκιση.
Τζάμπα, λοιπόν, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε στη φετινή δεξίωση για την 24η Ιουλίου τον Γιώργο Μομφεράτο και τη Σταυρούλα Αξαρλιάν, γιο και μητέρα αντίστοιχα θυμάτων της 17Ν. Η πολιτεία προσποιείται πως αναγνωρίζει το δράμα που έζησαν, και με το οποίο συνεχίζουν να ζουν, ενώ δεν έχει λάβει μέτρα για κανένα δολοφόνο και δη τόσο στυγνό, ώστε να μην αναπνεύσει ποτέ ξανά τον αέρα της ελευθερίας. Οι Κώδικες και οι διατάξεις που όλοι μαζί ψήφισαν στη Βουλή (πότε η μια κυβέρνηση πότε η άλλη, με χειρότερη πάντων την αναθεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ) δεν προβλέπουν αληθινή ισόβια κάθειρξη, ούτε για τα χειρότερα εγκλήματα.
Έτσι, άτομα που σκόρπισαν τον θάνατο, δεν προβλέπεται να παραμείνουν πίσω από τα κάγκελα εφ’ όρου ζωής. Θα αιτηθούν αποφυλάκιση και κατά πάσα πιθανότητα θα βγουν. Και η 17Ν. Και οι γυναικοκτόνοι. Και οι έμποροι ναρκωτικών. Και οι βιαστές. Και οι βιαστές ανηλίκων. Και τόσοι άλλοι.
Ο κίνδυνος δεν αφορά μονάχα τη Δημοκρατία, αφορά και την κοινωνία. Η νομοθεσία μας πάσχει. Τραγικά. Θα το διαπιστώνουμε σε κάθε νέο έγκλημα, σε κάθε αποφυλάκιση εγκληματία. Νοιάζεται κανείς αρμόδιος; Κανένας υπουργός δικαιοσύνης, ας πούμε;
