Τα κάγκελα βγήκαν, οι διαδηλωτές μπορούν να καταλαμβάνουν ελεύθερα τους δρόμους, οι γνωστοί (κεντρικά) - άγνωστοι (για τους πολλούς) ξανακάνουν ανενόχλητοι τις καταλήψεις τους, τα πανεπιστήμια ξαναγίνονται έρμαια των ολίγιστων και βάσεις εξορμήσεων, οι έγκλειστοι τρομοκράτες αλλάζουν όποιον νόμο, υπουργό και διευθυντή αστυνομίας δεν τους γουστάρει και ο πρωθυπουργός τρίβει τα χέρια του ευχαριστημένος που κατάφερε να κάνει πράξη το «να μην είναι σε κάθε γωνία και οπλισμένος μπάτσος», όπως έχει πει στο παρελθόν.
Αλήθεια, τι χρειάζονται οι «οπλισμένοι μπάτσοι», όταν οι τρομοκράτες συνδιαλέγονται απευθείας με την «αριστερή» κυβέρνηση; Όταν μιλούν σαν σε κολλητό τους στον ειδικό σύμβουλο του υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος μάλιστα συνοδεύει τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε επίσκεψή του σε φυλακές;
Φτάσαμε στο σημείο οι καταγγελίες ενός πρώην υπουργού, να αντιμετωπίζονται από τους νυν ως «αστυνομικά μυθιστορήματα», να του επιτίθενται σαν να έθιξε τα ιερά και τα όσιά τους και ο πρωθυπουργός, που φέρεται να έχει ενημερωθεί 4 μήνες πριν, επιμένει να κάνει πως δεν ξέρει, δεν άκουσε, δεν είδε, ακόμα και όταν ο κ. Πανούσης επανέρχεται και κατηγορεί ευθέως κυβερνητικά στελέχη για «περίεργες συμπτώσεις» σε θέσεις τους με εκείνες των «πυρήνων της φωτιάς»!
Δεν νοιώθει την ανάγκη ο κ. Τσίπρας να υπερασπιστεί τους υπουργούς του; Πως αφήνει να αιωρούνται τέτοιες κατηγορίες; Αισθάνεται εκτεθειμένος ή υπερήφανος, που συνοδός του κατά την επίσκεψή του στις φυλακές ήταν ο συνομιλητής των τρομοκρατών, Λάμπρου; Ήξερε ποιος είναι ο κύριος που τον συνοδεύει; Γιατί ο Γιάννης Πανούσης, προσωπική του επιλογή για το Προστασίας του Πολίτη, γιατί ξαφνικά παρουσιάζεται σχεδόν ως να πήρε μόνος του το υπουργείο, ισχυρίζεται ότι ήταν ήδη ενήμερος για την όλη υπόθεση. Και εν πάση περιπτώσει ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να δώσει εξηγήσεις για ένα τέτοιου μεγέθους ζήτημα.
Φανταστείτε τι θα είχε κάνει ο ίδιος και οι σύντροφοί του, εάν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, λίγους μήνες πριν… Πως θα είχαν ξεσηκωθεί οι συνιστώσες και πως θα ούρλιαζαν «κάτω η χούντα», πως τα τηλεπαράθυρα θα γέμιζαν από κατηγορίες για «παρακράτος» και «καθεστωτικές πρακτικές» και πως θα «κρέμαγαν» τους «προδότες» από Γουδή μέχρι Σύνταγμα…
Τώρα πιστεύουν, σωστά ίσως, πως είναι στο απυρόβλητο. Ακόμα… γιατί όπως λέει ο σοφός λαός μας: «ό,τι κάνει η γίδα στο πουρνάρι, το βρίσκει στο τομάρι»…
