Η γενναία πανέμορφη γυναίκα με την ακόμα ωραιότερη ψυχή, η ηθοποιός που «κεντούσε» τους ρόλους της, η μητέρα που έδινε τα πάντα για την οικογένειά της, η Ειρήνη Ιγγλέση, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο τον οποίο πάλεψε με σθένος. Εσβησε σε ηλικία 76 ετών, αφήνοντας πίσω ένα φωτεινό παράδειγμα και μια «αύρα» ζεστασιάς, αγάπης, ευγένειας, σοφίας και καλοσύνης.
Η Ειρήνη Ιγγλέση υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος και μία εξαιρετική ηθοποιός. Υπήρξε επίσης και οραματίστρια ενός καλύτερου κόσμους. Δυνατή αλλά διακριτική, τρυφερή, υπομονετική, μαχήτρια και αφοσιωμένη σε ανθρώπους, ιδέες και στην τέχνη της, «σφράγισε» τη ζωή των γύρω της, της οικογένειάς της και των φίλων της, υπηρέτησε το θέατρο και το σινεμά με πάθος και αγάπη.
Υπήρξε από τις αγαπημένες ηθοποιούς του Παντελή Βούλγαρη καθώς είχε παίξει και στα «Πέτρινα χρόνια», στην «Μικρά Αγγλία», στις «Νύφες», στον «Ελευθέριο Βενιζέλο», στο «Ακροπόλ» κ.α. Για την ταινία «Ο κύριος με τα Γκρι» του Περικλή Χούρσογλου, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, της είχε απονεμηθεί το α βραβείο γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το αντίστοιχο στα κρατικά βραβεία.
Είχε γεννηθεί το 1944. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1970. Την πρώτη της εμφάνιση έκανε στο «Παιχνίδι της σφαγής» στο Θέατρο Τέχνης, όπου έπαιζε από το 1971 μέχρι το 1975, παίρνοντας μέρος σε παραστάσεις όπως «Βόιτσεκ», «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας», «Τρωίλος και Χρυσηίδα» κ.α. Το 1977 συμμετείχε στην παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Φουέντε Οβεχούνα» του Λόπε ντε Βέγκα. Τη μουσική υπέγραφε ο Θάνος Μικρούτσικος, τον οποίο είχε παντρευτεί το 1976. Απέκτησαν δύο κόρες, τη Σεσίλ και την Κωνσταντίνα, διακεκριμένες χορογράφους σήμερα, αλλά χώρισαν σύντομα. Παρόλα ταύτα, η γεμάτη αγάπη και εμπιστοσύνη σχέση τους παρέμεινε μέχρι τον θάνατο εκείνου.
Το 1997 τη βρίσκει στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη με τις «Τρωαδίτισσες» ενώ ύστερα από ένα διάλειμμα, κατά το οποίο έπαιζε σε ταινίες, εμφανίζεται το 1987 με το «Αμφι-θέατρο» στις «Χοηφόρους». Ακολουθεί «Ο θάνατος του εμποράκου» με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και «Ο θείος Βάνιας», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, το 1989. Το 1990 ερμηνεύει τον εμβληματικό ρόλο της Γυναίκας με τα μαύρα» στη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου (σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη).
Επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης το 1991 με συμμετοχή στις παραστάσεις «Οδυσσέα γύρισε σπίτι», «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και «Νεφέλες», παίζει στο ΔΗΠΕΘΕ Καλλιθέας και το 1993 μετέχει στα «Κόκκινα φανάρια» στο Αλάμπρα. Το 1996 παίζει στην «Κυρία Κατάκη» της Ιωάννας Καρυστιάνη στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, το 1998 στη «Θηλειά» στο Θέατρο Χώρα, ενώ το 1998 εμφανίζεται στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, για την παράσταση «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» και την επόμενη χρονιά στη «Νέα Σκηνή» του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ακολουθούν το «Παραμύθι χωρίς όνομα» (2001) στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, «Ο Πέτρος και ο λύκος» (2002) στο Μέγαρο Μουσικής, η «Εντα Γκάμπλερ» (2004) στο Εθνικό Θέατρο, «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» στο θέατρο Σφενδόνη της Αννας Κοκκίνου (2005) και «Η γυναίκα της Πάτρας» στο πλαίσιο της Πάτρας- Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006.
Μετείχε σε τηλεοπτικές σειρές που έχουν αφήσει εποχή όπως «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους», «Η Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» και «Το 10» και σε εξαιρετικές ταινίες όπως «Το πεθαμένο λικέρ», «Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου», οι ταινίες του Παντελή Βούλγαρη που προαναφέραμε κ.α.
