«Καλώς τα παιδιά» είχε πει εν έτει 2008 ο τότε Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, ενημερωθείς για την πρωτοβουλία του τότε Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Καραμανλή για το ασφαλιστικό.
Ατύπως αλλά ουσιαστικώς, με την ίδια φράση απαντά τώρα το ΚΙΝΑΛ στις βροχηδόν προσκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή του σε… προοδευτική αριστερή διακυβέρνηση της χώρας. «Σκίζει τα γράμματα» που δέχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, όπως είπε ο Τσίπρας στην προγραμματική Συνδιάσκεψη, η προοδευτική διακυβέρνηση θα πραγματοποιηθεί αν πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ έστω και μία ψήφο παραπάνω στις εκλογές ( ακόμη δεν τον είδαμε – προοδευτικό - Γιάννη τον εγράψαμε).
Χθες ο Νίκος Φίλης, απεκδυμένος από την συριζαϊκή αυταρέσκεια των προηγούμενων ετών, κάλεσε το ΚΙΝΑΛ να επιλέξει «με τους δικούς του όρους και προϋποθέσεις την συμμετοχή του σε προοδευτική αριστερή κυβέρνηση».
Εντάξει, του αναγνωρίζεται κάποια συνέπεια. Σε ομιλία του στην Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ το 2017 είχε ζητήσει να υπάρξει προγραμματικό άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ, για το οποίο είπε «μπορεί να βρωμάει αλλά είναι ο συγγενέστερος σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ».
Σε συνέντευξη χθες στο Πρώτο Πρόγραμμα, με αμετροέπεια κάλεσε το ΚΙΝΑΛ «να μη γίνει παρακολούθημα της ΝΔ, όπως συνέβη στο παρελθόν με το ΠΑΣΟΚ.
Οπερ αποδεικνύεται ότι η έλλειψη αυτογνωσίας που καταλήγει σε θράσος, δεν βρίσκεται μόνο στη λαϊκίστικη πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαπερνά και την «ιδεολογικά αγνή» ψυχή του που εκπροσωπεί ο Φίλης.
Δεν θα αναφερθούμε στα παλιά, όταν ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει παρακολούθημα της ΝΔ για να διαμοιράσουν τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ, και το παρουσίαζαν ως την ελληνική εκδοχή του «ιστορικού συμβιβασμού». Ας τα αφήσουμε στη κρίση της ιστορίας.
Το ερώτημα που γεννάται είναι:Πόθεν αρύεται του δικαιώματος ο Φίλης και ο ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλούν οποιοδήποτε κόμμα γιατί σε μία δύσκολη στιγμή για την χώρα συνεργάστηκε με τη ΝΔ; Τολμούν αυτοί, που συγκυβέρνησαν με τον Πάνο Καμμένο; Αυτοί οι ριζοσπάστες αριστεροί, που συνέπηξαν μια άνευ αρχών (αλλά κατά Τσίπρα, «έντιμη και ειλικρινή») συμμαχία μαζί του;
Με τον Πάνο που ο Τσίπρας τον βάφτισε κεντροδεξιό, αλλά στον Φίλη θύμιζε τον ακροδεξιό Σαλβίνι; Έναν πολιτικό που σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του Καμμένου Καμμένου (Αντ1, 28/1/2019) ο Τσίπρας του πρότεινε να μπει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, και να δημιουργήσουν ενιαίο κόμμα; Και με τους βουλευτές του οποίου ενσωμάτωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα είναι σύντροφοι του κ. Φίλη;
Δεν παριστάνουμε τους… Ροβεσπιέρους της σχολιογραφίας, όπως αρκετοί ομοϊδεάτες του κ. Φίλη στα κομματικά και φιλικά τους Μέσα, καθώς και στο διαδίκτυο. Κάθε κόμμα σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή ενδέχεται να προβεί σε λάθος κινήσεις και σε λάθος συμμαχίες, υπό την πίεση της αναγκαιότητας των καιρών.
Όταν όμως οι καιροί γαληνέψουν υποχρεούται στην αυτοκριτική του. Και ως τώρα δεν ακούσαμε καμιά αυτοκριτική για την παράταιρη συμμαχία με τους τους ΑΝΕΛ. Αλλά ακόμη και αυτή η συνεργασία θα ήταν κατανοητή υπό τον - απαράβατο - όρο να μη παρουσιάζονται τιμητές άλλων, όταν οι ίδιοι είναι υπόλογοι για τις δικές τους συμμαχίες.
Και όμως! Οι συγκυβερνήτες του Καμμένου εξακολουθούν να κουνάνε το δάκτυλο. Ισως για να ξεχαστούν τα δικά τους ανομήματα.
Το ΚΙΝΑΛ εξακολουθεί να στέκει ασυγκίνητο και απορριπτικό στις προτάσεις συνεργασίας, παρότι κατά καιρούς δημιουργεί απορίες και υποψίες η τοποθέτηση Γεννηματά περί «προοδευτικής κυβέρνησης, όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί».
Και σίγουρα θα εξακολουθήσει να είναι αδιάφορο και στο μέλλον, αφού οι προϋποθέσεις είναι απαγορευτικές. Αφενός η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με μία ψήφο στις εκλογές, ανήκει στο χώρο της πολιτικής σεναριολογίας, αφετέρου ο κόσμος που έχει μείνει στο ΚΙΝΑΛ έχει άλλη ποιότητα, και μικρή σχέση με την αυριανική πτέρυγα που μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπροσθέτως νομίζουμε ότι αυτός ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ έχει και μνήμη. Δεν έχει ακούσει δημόσια συγγνώμη από τους Συριζαίους για τις προσβολές περί Γερμανοτσολιάδων, Τσολάκογλου, Προδοτών, Νενέκων κ.α. που εκτόξευαν, καθ’ υπόδειξιν της διαδικτυακής «υπόγας», που αποδεδειγμένα είχε συστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια βιομηχανία δολοφονίας χαρακτήρων.
