...*Και για όσους δεν γνωρίζουν ιταλικά “ιστορίες καθημερινής τρέλας”.
Μέσα σε μια εβδομάδα, περίπου, οι συμπολίτες μας έχουν γίνει μάρτυρες τριών “παρεμβάσεων” του Ρουβίκωνα, ενός άρθρου σε ημερήσια εφημερίδα το οποίο υπογράφει καταδικασμένος τρομοκράτης - δολοφόνος, ο οποίος εκτίει ποινή ισόβιας καθείρξεως αλλά και - για να χρησιμοποιήσω μια ποδοσφαιρική έκφραση- ενός “πετάγματος της μπάλας στην εξέδρα” από την πλευρά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου “Νέοι Ορίζοντες” για τα ΑΕΙ.
Για τα δύο πρώτα περιστατικά “παρεμβάσεων” Ρουβίκωνα έχω ήδη πάρει θέση με σχετικό άρθρο στο Liberal.
Ας έρθουμε όμως στα πιό πρόσφατα.
Στις 5 Ιουλίου ο Δημήτρης Κουφοντίνας με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών στην στήλη απόψεις κρίνει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Το άρθρο αυτό, όπως είναι ευνόητο, ήταν η αιτία να υπάρξουν πολλές ενστάσεις όχι μόνο από πολίτες του κεντροδεξιού και κεντρώου χώρου αλλά από όλο το φάσμα όσων πιστεύουν στη δημοκρατία. Σε μια δημοκρατία απαλλαγμένη από “καλασνίκοφ”, εκτελέσεις εν ψυχρώ στη μέση του δρόμου, εκρηκτικούς μηχανισμούς και “παράπλευρες απώλειες”, όπως αυτή του Θάνου Αξαρλιάν, για παράδειγμα.
Λίγες ημέρες μετά ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, πανεπιστημιακός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργός Επικρατείας με βίντεο που ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χαρακτήρισε την υπουργό, κυρία Νίκη Κεραμέως ως μητροκτόνο της Παιδείας, χρησιμοποιώντας το επίθετο της γνωστής κατηγορούμενης της Πάτρας.
Η συγγνώμη, που ήρθε μια ημέρα αργότερα, μετά από έναν ορυμαγδό διαμαρτυριών αντί να καταστείλει έστω και τυπικά την κατάσταση οργής και αγανάκτησης την έκανε χειρότερη, αφού ο χαρακτηρισμός άλλαξε σε “Μήδεια”.
Περιττό να περιγράψουμε ότι το επεισόδιο αυτό που οδήγησε και σε σχετικές τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης “ροκάνισε” σημαντικό χρόνο από την ουσιαστική συζήτηση επί του νομοσχεδίου.
Ακόμη, η τοποθέτηση του υφυπουργού Παιδείας κ. Άγγελου Συρίγου περί “χούντας, “Πολυτεχνείου” και “φοιτητικού κινήματος” στην ομιλία του, οδήγησε σε τοποθετήσεις που και αυτές “έστειλαν την μπάλα στην εξέδρα” διακόπτοντας την διαδικασία συζήτησης του νομοσχεδίου και στέλνοντας τη διαδικασία 48 χρόνια πίσω.
Παράλληλα, τα fake news, που σηκώνουν στα μέσα μαζικής δικτύωσης, τα διάφορα trolls, δίνουν και παίρνουν.
Έτσι έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα περί άσκησης βίας του υπουργού Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη κατά της συζύγου του, το οποίο διαψεύσθηκε και από τον ίδιο και από την σύζυγό του.
Και φθάνουμε αισίως στο τελευταίο περιστατικό της “παρέμβασης” Ρουβίκωνα στο σπίτι του καταδικασθέντος Δημήτρη Λιγνάδη. Η αναρχική συλλογικότητα, όπως αυτοαποκαλείται, έγραψε συνθήματα με σπρέι στις πόρτες κατά τη γνωστή τακτική, ενώ ανήρτησε και βίντεο σύμφωνα με το οποίο ο Λιγνάδης είναι ανεπιθύμητος στη γειτονιά του.
Όλα αυτά, βέβαια, την ώρα που η δικαστική εξουσία και συγκεκριμένα η Εισαγγελία Εφετών βρίσκεται στη διαδικασία μελέτης των πρακτικών της δίκης προκειμένου να εξετάσει το ενδεχόμενο να ασκήσει έφεση στην απόφαση που δίνει στον καταδικασθέντα το δικαίωμα αναστολής έκτισης ποινής ως το Εφετείο.
Έτσι, ο Ρουβίκωνας, όχι μόνο παρεμβαίνει και στη Δικαιοσύνη αλλά προσπαθεί και να την υποκαταστήσει με τον νόμο του Λιντς που καθιερώθηκε και εφαρμόσθηκε το 1782 στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ και προέβλεπε ουσιαστικά νομιμοποίηση της αυτοδικίας. Ο νόμος αυτός έφθασε να “καπελώσει” τη θεσμοθετημένη δικαιοσύνη σε πολλές περιοχές των ΗΠΑ στα χρόνια της δεύτερης Κου-Κλουξ-Κλαν, δηλαδή την περίοδο 1915-1944.
Και μπορεί σήμερα στις ΗΠΑ, ακόμη και στην πιό ξεχασμένη γωνιά του Νότου, όλα αυτά να είναι παρελθόν. Στην Ελλάδα, όμως του σήμερα;
Φαινόμενα των καιρών, που συνθέτουν, όμως, ιστορίες καθημερινής τρέλας. Όχι ρομαντικές όπως στην ταινία του Φερέρι, αλλά που προάγουν τη βία και την ανομία ως μέσα πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης.
