Τον Δεκέμβριο του 1992 το επιστημονικό περιοδικό British Medical Journal δημοσιεύει την ενδιαφέρουσα περίπτωση ενός νεαρού πολυτραυματία που ενώ ανάρρωνε σε νοσοκομείο του Birmingham της Αγγλίας έκανε μια βαριά σηψαιμία από ψευδομονάδα που του την μετέδωσε η θεία του, όταν τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο και τον ράντισε με αγιασμό, που αποδείχθηκε πως είχε αποικιστεί από αυτό το μικρόβιο.
Η επιστημονική κοινότητα είναι αλήθεια πως δεν έχει ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με τα της εκκλησίας. Και τι δουλειά έχει η επιστημονική αλήθεια με την πίστη στο μεταφυσικό, θα έλεγε κανείς πολύ σωστά.
Έλα που ήρθε η ώρα όμως που η δημόσια υγεία έχει να κάνει, όχι με την πίστη φυσικά, αλλά με τον τρόπο που αυτή τελείται.
Πρέπει να κοινωνούμε όλοι με το ίδιο κουτάλι ή όχι;. Είναι σώφρον με τις παρούσες συνθήκες να στριμωχτούμε στις ακολουθίες του Πάσχα και των Χαιρετισμών, στους κλειστούς χώρους των εκκλησιών, όπου το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου είναι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας και μάλιστα πάρα πολλοί με προβλήματα υγείας;
Η εμφάνιση του κορονοϊού, ενός καινούριου και πολύ μεταδοτικού ιού, κάνει την παρέμβαση σε αυτά επιτακτική.
Από συνωστισμούς σε εκκλησιαστικές συγκεντρώσεις φαίνεται ότι εξαπλώθηκε η παρούσα επιδημία σε πολλές χώρες. Στην Κορέα, είναι αυτό που την πυροδότησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Το ίδιο και στην Ανατολική Γαλλία.
Αλλά καθώς φαίνεται, η μεγαλύτερη μετάδοση και στη χώρα μας αυτή τη στιγμή, σχετίζεται με την συνεύρεση ανθρώπων στον λατρευτικό χώρο του Ναού της Γεννήσεως στην Βηθλεέμ ή στην περιοχή γύρω από αυτόν. Εκεί βρέθηκαν μαζί και είναι απόλυτα λογικό, φορείς του ιού με τους δικούς μας και όχι μόνο.
Δυστυχώς κατόπιν εορτής ο Λατρευτικός χώρος έκλεισε.
Τέτοιες παρεμβάσεις όμως κάνουν σε όλο τον κόσμο όλες οι θρησκείες. Οι Άραβες έκλεισαν την Μέκκα. Οι προτεστάντες και οι καθολικοί αλλάζουν τον τρόπο κοινωνίας παρά το ότι δεν περιλαμβάνει και τόσα αντικείμενα που μοιράζονται μεταξύ των πιστών. Ιερείς στην Αγγλία αδειάζουν τις κολυμβήθρες με αγιασμό ενώ στην Αυστραλία διακόπτουν την Θεία Κοινωνία από το δισκοπότηρο. Η Ορθόδοξη εκκλησία της Ρουμανίας επιτρέπει τη χρήση κουταλιού μιας χρήσεως για την κοινωνία.
Το ίδιο και εκκλησίες στην Αμερική. Σταματούν την χρήση κοινών σκευών .
Και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τίποτα.
Μα δεν έχει αναφερθεί κανένα κρούσμα μετάδοσης νοσήματος από την Θεία κοινωνία λένε πολλοί. Δεν έχει αναφερθεί γιατί δεν έχει μελετηθεί, αλλά το σημαντικό είναι άλλο.
Δεν μπορεί οποιαδήποτε απουσία ιατρικής μελέτης σχετικής με το θέμα, να υποκαθιστά την κοινή λογική.
Παραδείγματος χάριν οι ιερείς ισχυρίζονται ότι ο αγιασμένος οίνος και άρτος δεν μπορεί να περιέχει μικρόβια.
Ωραία λοιπόν. Θα χειρουργούσαμε ποτέ κάποιον με αγιασμένα χειρουργικά εργαλεία και όχι αποστειρωμένα με τον σωστό ιατρικό τρόπο;
Οι πιο επιστημονίζοντες, ισχυρίζονται πως η αλκοόλη του κρασιού εξοντώνει τα μικρόβια. Όμως αυτό δεν είναι αληθές καθώς χρειάζεται αλκοόλη τουλάχιστον 70 % και επαφή με αυτήν αρκετή ώρα για να σκοτωθούν τα μικρόβια.
Και γιατί σας ενδιαφέρει εσάς πως θα κοινωνήσω, θα πει κάποιος πιστός;. Αυτό είναι εσωτερικό θέμα της εκκλησίας.
Όμως ούτε εδώ είναι τα πράγματα έτσι. Το θέμα αφορά ζήτημα δημόσιας υγείας. Όπως πχ όταν εσύ είσαι ανεμβολίαστος μπορεί να μην πεθάνεις, αλλά να το μεταδόσεις σε κάποιον με προβλήματα υγείας, και να πεθάνει αυτός, έτσι και εδώ η συμπεριφορά αυτή, είναι τουλάχιστον ανεύθυνη.
Στις ευνομούμενες κοινωνίες ιδίως αυτές τις ώρες που η κοινωνική μας συμπεριφορά έχει την πρώτη σημασία για την μετάδοση του ιού, δεν μπορεί να λείπει λοιπόν η Εκκλησία, η οποία στο παρελθόν έχει αποδείξει την ευαισθησία της για τον φτωχό και τον ασθενή με το μεγάλο φιλανθρωπικό της έργο.
Δεν μπορεί ούτε να αδιαφορεί, ούτε να νίπτει τας χείρας της.
Δεν θα μιλήσω για τον ισχυρισμό ότι η πίστη της Ορθοδοξίας τα ξεπερνά όλα, καθώς από ότι φαίνεται η πίστη αυτή δεν προστάτευσε το γκρουπ Ελλήνων προσκυνητών και ιερέων από το να κολλήσουν τον ιό, με έναν ασθενή αυτή τη στιγμή σε βαριά κατάσταση.
Και δεν θα πάω παραπέρα ζητώντας από την εκκλησία να λάβει μέτρα για τον συνωστισμό των ναών τις Άγιες αυτές μέρες καθώς η συνεύρεση πολλών ανθρώπων είναι ένα πολύ όμορφο εκκολαπτήριο για τον ιό.
Υπάρχει άλλωστε και η προσωπική ευθύνη του καθενός να καταλάβει ότι δεν είναι σωστό να συνωστίζεται.
Δυστυχώς εδώ και καιρό πολιτικοί αλλά ακόμα και επιστήμονες δεν τολμούν να αγγίξουν τα θέματα αυτά, και φοβούνται να γίνουν αντιδημοφιλείς καθώς οποιαδήποτε αναφορά στις λέξεις εκκλησία και θρησκεία βρίσκει εμπρός της τείχος ανορθολογισμού.
Πρέπει όμως, επειγόντως κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον προσωρινά, και η Ορθόδοξη Εκκλησία να τροποποιήσει και να παρέμβει στα παραπάνω, κάτω από την έστω και ελάχιστη πιθανότητα οι λατρευτικές μέθοδοι που ακολουθεί να αυξάνουν την πιθανότητα της διασποράς του ιού.
Η πίστη δεν μπορεί να υποκαθιστά την αλήθεια και τον ορθό λόγο.
Και εγώ ο ίδιος προερχόμενος από μια βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια, με την προσωπική πεποίθηση πως ο ηθικός κώδικας του Χριστιανισμού παρέχει σημαντικά εφόδια για μια πρόσφορη και ειρηνική ζωή, είμαι σίγουρος πως η Ορθόδοξη Εκκλησία έστω και την ύστατη στιγμή θα κάνει το καθήκον της.
Θα βοηθήσει με λόγια και έργα την ελληνική κοινωνία στον αγώνα της εναντίον αυτής της νέας απειλής.
Και στους πιστούς έχω να πω τούτο.
Πως ο Θεός μας είναι αρκετά μεγαλόθυμος και θα συγχωρέσει εμάς τους φθαρτούς αν φέτος δεν γεμίσουμε τις Εκκλησίες ή δεν φιλήσουμε το χέρι του παπά.
Δεν είναι ασέβεια προς τον Θεό. Σεβασμός προς τον Ορθό του Λόγο είναι.
Και του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε όλοι μαζί εδώ, νικητές, Εκκλησία και Λαός .
Θα αγκαλιαστούμε, θα φιληθούμε και θα χτυπήσουμε τις καμπάνες των γεμάτων εκκλησιών μας χαρμόσυνα όπως παλιά.
Έχοντας σώσει και οι δύο μαζί, χέρι χέρι, με την Επιστήμη το σώμα μας και την Πίστη το πνεύμα μας.
