Οι μέρες το απαιτούν να μιλήσουμε για ένα άγος, αφού η επικαιρότητα είναι γεμάτη από παρατηρήσεις, επισημάνσεις, εικόνες και αναλύσεις σχετικές με το άγος του Σαρωνικού, τη μόλυνση, την ρύπανση του ωραίου κόλπου που βρέχει την Αττική μας. Εκτός από άγος του Σαρωνικού, έγινε και άγος της κυβέρνησης, η οποία – όπως λένε – δεν αντιμετώπισε αποτελεσματικά το άγος, το ανοσιούργημα.
?γος ο αρχικός λεκτικός μας τύπος, από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα *yag – που σημαίνει τιμώ, ευλαβούμαι. Επομένως, το ?γος προέκυπτε από την έλλειψη σεβασμού και ήταν μια παρασπονδία. Διάσημο άγος της αρχαιότητας ήταν το Κυλώνειον ?γος, που προέκυψε μετά την ασεβή ενέργεια των Αθηναίων να θανατώσουν τους οπαδούς του Κύλωνος, που επεχείρησαν να καταλάβουν την εξουσία στην Αθήνα. Ενώ είχαν καταφύγει ως ικέτες στον ναό της θεάς Αθηνάς, μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, οι Αθηναίοι τους σκότωσαν, πράξη που έφερε μια σειρά συμφορών στην πόλη της Αθηνάς, περίπου το 632 π.Χ. Οι Αθηναίοι θεωρήθηκαν ?ναγε?ς, δηλαδή ασεβείς και η πόλη τους ?ναγής, ρυπαρή και μολυσμένη.
Κάθε, λοιπόν, ιερή παρασπονδία λέγεται άγος, αλλά και κάθε παράβαση ιερών συνθηκών ή ηθικών κανόνων άγος την ονομάζουμε. Εναγείς είναι οι προδότες της πατρίδας, οι ασεβείς προς τα ιερά, οι δολοφόνοι, αλλά και οι παραβάτες που δεν συνειδητοποιούν το μέγεθος της ασέβειάς τους.
Κάθε άγος χρειαζόταν εξαγνισμό, λέξη ομόρριζη. Ο εξαγνισμός επαναφέρει τον εναγή και μολυσμένο σε μια προηγούμενη καλή κατάσταση, στην αγιότητα, που είναι και αυτή συγγενής.
Το αρχαιοελληνικό άγος κάποτε κάποτε είχε και καλή σημασία και ισοδυναμούσε με τον σεβασμό. Ο λεξικογράφος Ησύχιος του 5ου αιώνα μ. Χ., ως συλλέκτης σπάνιων λέξεων, κάνει λόγο για ?γεα τεμένη, ναούς ευλάβειας και λατρείας και όχι μολυσμένους από κάποια ανόσια πράξη.
Το άγος του Σαρωνικού μας γεμίζει λύπη και ντροπή και ευχόμαστε να εκλείψει.
Κάθε νεοελληνικό άγος έχει συνώνυμα τους λεκτικούς τύπους ανοσιούργημα, βεβήλωση, ιεροσυλία, κατάρα. Αντώνυμο η καθαρότητα και η ομόρριζη αγνότητα.
